Nieuwe-Wereldvertaling

Definitie: Een vertaling van de Heilige Schrift, door een comité van gezalfde getuigen van Jehovah rechtstreeks uit het Hebreeuws, Aramees en Grieks in hedendaags Engels overgezet. Het vertaalcomité heeft het volgende over haar werk gezegd: „De vertalers van dit werk, die vrees en liefde voor de goddelijke Auteur van de Heilige Geschriften koesteren, voelen zich er vooral tegenover Hem verantwoordelijk voor, zijn gedachten en verklaringen zo nauwkeurig mogelijk over te zetten. Zij voelen zich ook verantwoordelijk tegenover de serieuze lezers van de moderne vertaling die zich op het geïnspireerde Woord van de Allerhoogste God verlaten voor hun eeuwige redding.” Deze vertaling werd oorspronkelijk (1950-1960) in gedeelten uitgegeven. Uitgaven in andere talen zijn gebaseerd op de Engelse vertaling.

Waarop is de „Nieuwe-Wereldvertaling” gebaseerd?

Als basis voor het vertalen van de Hebreeuwse Geschriften werd de tekst van Rudolf Kittels Biblia Hebraica, de uitgaven van 1951-1955, gebruikt. Bij de 1984-herziening van de New World Translation heeft men de tekst bijgewerkt  volgens de Biblia Hebraica Stuttgartensia van 1977. Bovendien werden de Dode-Zeerollen en talloze vroege vertalingen in andere talen geraadpleegd. Voor de christelijke Griekse Geschriften werd in de eerste plaats gebruik gemaakt van de Griekse grondtekst van 1881, vervaardigd door Westcott en Hort, maar er werden tevens verscheidene andere grondteksten geraadpleegd, alsook talloze vroege vertalingen in andere talen.

Wie zijn de vertalers?

Toen de New World Bible Translation Committee de auteursrechten van hun vertaling ten geschenke gaf, deden zij het verzoek de comitéleden anoniem te laten blijven. De Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania heeft aan hun verzoek voldaan. De vertalers wilden niet zelf op de voorgrond treden, maar wilden alleen de goddelijke Auteur van de Heilige Schrift eren.

In de loop der jaren zijn andere vertaalcomités dezelfde mening toegedaan geweest. Op de omslag van de Reference Edition (1971) van de New American Standard Bible staat bijvoorbeeld: „Wij hebben als verwijzing of aanbeveling de naam van geen enkele geleerde gebruikt, omdat wij geloven dat Gods Woord op zichzelf beoordeeld dient te worden.”

Is het werkelijk een wetenschappelijk verantwoorde vertaling?

Aangezien de vertalers hebben verkozen anoniem te blijven, kan de vraag hier niet worden beantwoord in termen van opleiding die zij hebben genoten. De vertaling moet op zichzelf beoordeeld worden.

Wat is het voor een vertaling? In de eerste plaats is het een nauwkeurige, grotendeels letterlijke vertaling uit de oorspronkelijke talen. Het is geen vrije parafrase, waarbij de vertalers details weglaten die zij als onbelangrijk beschouwen en ideeën toevoegen die zij nuttig achten. Als een hulp voor bijbelstudenten vindt men in een aantal uitgaven uitgebreide voetnoten, die waar het gerechtvaardigd is bepaalde uitdrukkingen op meer dan één manier weer te geven, alternatieve vertalingen verschaffen, alsook een lijst van de specifieke oude handschriften waarop bepaalde weergaven zijn gebaseerd.

 Wellicht luiden sommige verzen anders dan men gewend is. Welke weergave is juist? De lezers worden uitgenodigd in de voetnoten van de Engelse NW-Verwijsbijbel 1984 na te gaan welke handschriften ter ondersteuning worden aangevoerd, de verklaringen te lezen die in het appendix worden verschaft en de weergave te vergelijken met andere vertalingen. Zij zullen over het algemeen bemerken dat ook enkele andere vertalers de noodzaak hebben ingezien de kwestie op een soortgelijke wijze onder woorden te brengen.

Waarom is de naam Jehovah in de christelijke Griekse Geschriften gebruikt?

Gelieve op te merken dat de Nieuwe-Wereldvertaling niet de enige bijbel is die dit doet. De goddelijke naam komt voor in Hebreeuwse vertalingen van de christelijke Griekse Geschriften, en wel in passages waar rechtstreeks aanhalingen uit de geïnspireerde Hebreeuwse Geschriften worden gedaan. In The Emphatic Diaglott (1864) komt de naam Jehovah 18 maal voor. Vertalingen van de christelijke Griekse Geschriften in ten minste 38 andere talen gebruiken eveneens een in de desbetreffende taal geschreven vorm van de goddelijke naam.

De nadruk die Jezus Christus op de naam van zijn Vader legde, geeft te kennen dat hij persoonlijk deze naam veelvuldig gebruikte (Matth. 6:9; Joh. 17:6, 26). Volgens Hiëronymus (4de eeuw G.T.) schreef de apostel Matthéüs zijn evangelie eerst in het Hebreeuws, en in dat evangelie worden talloze aanhalingen uit de Hebreeuwse Geschriften gedaan waarin de goddelijke naam voorkomt. Andere schrijvers van de christelijke Griekse Geschriften deden aanhalingen uit de Griekse Septuaginta (een Griekse vertaling van de Hebreeuwse Geschriften waarmee omstreeks 280 v.G.T. een aanvang werd gemaakt). Vroege exemplaren hiervan bevatten de goddelijke naam in Hebreeuwse lettertekens.

Professor George Howard van de Universiteit van Georgia schreef: „Aangezien het Tetragram [vier Hebreeuwse letters voor de goddelijke naam] nog steeds voorkwam in de exemplaren van de Griekse bijbel die de Geschriften van de vroege kerk vormden, is het redelijk te geloven dat de schrijvers van het N[ieuwe] T[estament] bij het doen van aanhalingen uit de Schrift, het Tetragram in de bijbeltekst bewaarden.” — Journal of Biblical Literature, maart 1977, blz. 77.

 Waarom lijken sommige verzen te ontbreken?

Deze verzen, die in sommige vertalingen wel voorkomen, staan niet in de oudste voorhanden zijnde handschriften van de bijbel. Uit een vergelijking met andere moderne vertalingen, zoals de Groot Nieuws Bijbel en de katholieke Willibrordvertaling, blijkt dat ook andere vertalers hebben erkend dat de verzen in kwestie niet in de bijbel thuishoren door ze hetzij tussen haken te plaatsen of weg te laten. In sommige gevallen zijn ze uit een ander gedeelte van de bijbel genomen en door een afschrijver aan de tekst toegevoegd.

Als iemand zegt —

’Jullie hebben je eigen bijbel’

Dan zou je kunnen antwoorden: ’Welke vertaling van de bijbel heeft u? Is het de . . .? (Noem er een paar op.) Weet u, er zijn veel vertalingen.’ En misschien toevoegen: ’Ik vind het prima om de vertaling te gebruiken waaraan u de voorkeur geeft. Maar wellicht interesseert het u te weten waarom ik graag de Nieuwe-Wereldvertaling gebruik. Dat is vanwege de begrijpelijke taal, en ook omdat de vertalers zich zo nauwgezet hebben gehouden aan wat er stond in de talen waarin de bijbel oorspronkelijk is geschreven.’

Of kunnen zeggen: ’Uit wat u zegt, maak ik op dat u een bijbel in huis hebt. Welke vertaling van de bijbel gebruikt u? . . . Zou u die misschien willen halen?’ En misschien toevoegen: ’Voor ons allemaal, ongeacht welke vertaling wij gebruiken, heeft Jezus in Johannes 17:3 beklemtoond wat wij vooral in gedachte moeten houden, zoals u hier in uw eigen bijbel kunt zien. . . .’

Een andere mogelijkheid: ’Er zijn veel vertalingen van de bijbel. Ons Genootschap moedigt aan diverse vertalingen te gebruiken om vergelijkingen te kunnen trekken en om bijbelstudenten te helpen de werkelijke betekenis van de Schrift te begrijpen. Zoals u misschien wel weet, is de bijbel oorspronkelijk in het Hebreeuws, Aramees en Grieks geschreven. Wij hebben dus waardering voor wat de vertalers hebben gedaan om de bijbel in onze taal over te zetten. Welke bijbelvertaling gebruikt u?’

Nog een suggestie: ’U bent blijkbaar iemand die Gods Woord liefheeft. Daarom ben ik er zeker van dat u graag zou  willen weten wat een van de grote verschillen is tussen de Nieuwe-Wereldvertaling en andere vertalingen. Het betreft de naam van de belangrijkste persoon over wie in de Schrift wordt gesproken. Weet u wie dat is?’ En misschien toevoegen: (1) ’Wist u dat zijn persoonlijke naam zo’n 7000 keer — meer dan elke andere naam — in het oorspronkelijke Hebreeuws van de bijbel voorkomt?’ (2) ’Wat voor verschil maakt het of wij Gods persoonlijke naam wel of niet gebruiken? Wel, heeft u echt goede vrienden van wie u de naam niet weet? . . . Wanneer wij in een persoonlijke verhouding tot God willen staan, is het kennen van zijn naam een belangrijk begin. Merk eens op wat Jezus zei in Johannes 17:3, 6 (Ps. 83:18).’