Hoofdstuk 9

De kracht van de opstandingshoop

1. Welke geweldige vooruitzichten worden door de opstanding mogelijk gemaakt?

ZONDER de opstanding is er geen hoop op enig toekomstig leven voor de menselijke doden. Maar uit onverdiende goedheid heeft Jehovah voor miljarden overledenen de uiterst waardevolle gelegenheid opengesteld zich in eeuwig leven te verheugen. Daaruit vloeit tevens voort dat wij de hartverwarmende hoop hebben, herenigd te worden met geliefden die in de dood ontslapen zijn. — Vergelijk Markus 5:35, 41, 42; Handelingen 9:36-41.

2. (a) In welke opzichten is de opstanding belangrijk gebleken bij de verwezenlijking van Jehovah’s voornemen? (b) Wanneer in het bijzonder is de opstandingshoop een belangrijke bron van kracht voor ons?

² Wegens de opstanding kan Jehovah, zonder dat zijn getrouwe dienstknechten blijvende schade wordt berokkend, Satan tot het uiterste laten gaan in zijn pogingen zijn boosaardige beschuldiging waar te maken dat ’een mens al wat hij heeft, zal geven ten behoeve van zijn ziel’ (Job 2:4). Doordat Jezus uit de doden werd opgewekt, kon hij de waarde van zijn menselijke offer voor de hemelse troon van zijn Vader aanbieden, met hieruit voortvloeiende levenreddende voordelen voor ons. Door middel van de opstanding worden zij die medeërfgenamen met Christus zijn, in het hemelse koninkrijk met hem verenigd. En voor ons allen die geloof hebben, is de opstanding, ingeval wij beproevingen ondergaan die ons oog in oog met de dood brengen, een bron van kracht die datgene wat normaal is te boven gaat.

 WAAROM EEN GRONDSLAG VAN HET CHRISTELIJK GELOOF

3. (a) In welk opzicht is de opstanding een ’grondleerstelling’? (b) Wat betekent de opstanding voor de wereld in het algemeen?

³ Zoals in Hebreeën 6:1, 2 wordt verklaard, is de opstanding een ’grondleerstelling’, die deel uitmaakt van het geloofsfundament dat onontbeerlijk is om een rijpe christen te worden. Ze is echter strijdig met de denkwijze van de wereld in het algemeen. Aangezien steeds meer mensen elke geestelijke gezindheid missen, jagen zij voortdurend genoegens na. Zij zien slechts dit leven als een realiteit (1 Kor. 15:32). Zij die zich aan de traditionele godsdiensten houden, zowel binnen als buiten de christenheid, denken dat zij een onsterfelijke ziel bezitten, hetgeen de opstanding overbodig zou maken. Als mensen proberen deze twee denkbeelden met elkaar te rijmen, raken zij in verwarring in plaats dat zij met hoop bezield worden. Hoe kunnen wij degenen die bereid zijn te luisteren, helpen? — Hand. 17:32.

4. (a) Wat zullen wij waarschijnlijk met iemand moeten bespreken voordat hij kan beseffen wat een wonderbaarlijke voorziening de opstanding is? (b) Welke schriftplaatsen zou je gebruiken om uit te leggen wat de ziel is? En de toestand van de doden? (c) Maar als iemand nu een bijbelvertaling gebruikt die de in deze teksten aangetroffen waarheden schijnt te verdoezelen?

⁴ Voordat zij kunnen beseffen wat een wonderbaarlijke voorziening de opstanding is, moeten zij begrijpen wat de ziel is en in welke toestand de doden verkeren. Vaak zijn slechts enkele schriftplaatsen voldoende om deze aangelegenheden duidelijk te maken aan iemand die naar de waarheid hongert (Gen. 2:7; Ezech. 18:4; Ps. 146:3, 4). Maar sommige hedendaagse vertalingen en geparafraseerde uitgaven van de bijbel verdoezelen deze waarheden. Het kan dus nodig zijn de uitdrukkingen te beschouwen die in de oorspronkelijke talen van de bijbel worden gebezigd.

5. Hoe zou je zo iemand helpen te begrijpen wat de ziel is?

⁵ De Nieuwe-Wereldvertaling is daarbij vooral waardevol, omdat ze de Hebreeuwse term nefesj en het ermee  overeenkomende Griekse woord psuchè consequent met „ziel” weergeeft, en in haar appendix staan vele teksten opgesomd waar deze woorden voorkomen. Andere hedendaagse vertalingen geven dezelfde oorspronkelijke woorden soms niet alleen weer met „ziel”, maar ook met „schepsel”, „wezen”, „mens” en „leven”; „mijn nefesj” is soms weergegeven met „ik” en „uw nefesj” met „u”. Een vergelijking van deze bijbels met enkele oudere vertalingen of met de Nieuwe-Wereldvertaling zal de oprechte onderzoeker helpen inzien dat de woorden in de oorspronkelijke talen die met „ziel” zijn weergegeven, betrekking hebben op (1) personen, (2) dieren en (3) het leven dat zij als zodanig hebben. Nooit echter brengen ze het denkbeeld over dat een ziel een onzichtbaar, ongrijpbaar iets is dat bij de dood uit het lichaam kan ontsnappen en ergens een bewust bestaan kan blijven leiden.

6. (a) Hoe komt het dat sommige hedendaagse vertalingen de lezer in verwarring brengen omtrent de betekenis van Sjeool, Hades en Gehenna? (b) Hoe zou je aan de hand van de bijbel verklaren wat de toestand van de doden is die zich (1) in Sjeool of Hades en (2) in Gehenna bevinden?

⁶ De Nieuwe-Wereldvertaling is eveneens consequent in het gebruik van Sjeool als translitteratie van het Hebreeuwse woord sj^eōl en in het gebruik van Hades voor het Griekse woord haidès en van Gehenna voor geënna. Maar sommige andere hedendaagse vertalingen en parafraseringen van de bijbel brengen de lezer in verwarring door haidès en geënna BEIDE met „hel” weer te geven, waarnaast zij ook nog „het graf” en „het dodenrijk” als vertaling voor sj^eōl en haidès gebruiken. Zo nodig kan door het vergelijken van bijbelvertalingen worden bewezen dat Sjeool het equivalent is van Hades (Ps. 16:10; Hand. 2:27). De bijbel maakt duidelijk dat Sjeool of Hades, het gemeenschappelijke graf van de mensheid, verband houdt met de dood en niet met leven (Ps. 89:48; Openb. 20:13). Ook wijst de bijbel op het vooruitzicht dat de doden door middel van een opstanding uit deze plaats zullen terugkeren (Job 14:13; Hand. 2:31). In tegenstelling daarmee wordt er geen toekomstig leven  in het vooruitzicht gesteld voor degenen die naar Gehenna gaan, en natuurlijk wordt er niet van de ziel gezegd dat die daar een bewust bestaan leidt. — Matth. 18:9; 10:28.

7. Hoe kan een juist begrip van de opstanding van invloed zijn op iemands houding en daden?

⁷ Nu deze kwesties zijn opgehelderd, krijgen de dood en opstanding van Christus pas echt betekenis. Nu kan iemand geholpen worden te begrijpen wat de opstanding voor hem zou kunnen betekenen en kan hij waardering krijgen voor de liefde die Jehovah toont door zo’n geweldige voorziening te treffen. Het verdriet van degenen die geliefden in de dood hebben verloren, kan nu plaatsmaken voor de vreugdevolle verwachting dat er in Gods Nieuwe Ordening een hereniging zal plaatsvinden. Eerste-eeuwse christenen beseften dat de opstanding van Jezus Christus een hoeksteen was van het christelijk geloof. IJverig legden zij hier tegenover anderen getuigenis van af en spraken zij over de stellige hoop die erin opgesloten ligt. Zo delen ook thans degenen die dit inzien, deze kostbare waarheid enthousiast met anderen. — Hand. 5:30-32; 10:40-43; 13:32-39; 17:31.

DE ’SLEUTEL VAN HADES’ GEBRUIKEN

8. Wat betekent het voor Jezus’ met de geest gezalfde volgelingen dat hij „de sleutels van de dood en van Hades” gebruikt?

⁸ Allen die met Christus in zijn hemelse koninkrijk verbonden zullen zijn, moeten uiteindelijk sterven. Maar zij zijn goed op de hoogte van de verzekering die hij gaf toen hij tot de apostel Johannes zei: „Ik werd een dode, maar zie! ik leef tot in alle eeuwigheid, en ik heb de sleutels van de dood en van Hades” (Openb. 1:18). Wat bedoelde hij daarmee? Hij vestigde de aandacht op wat hij zelf had meegemaakt. Ook hij was gestorven. Maar God liet hem niet in Hades. Op de derde dag wekte Jehovah hem persoonlijk op tot geestelijk leven en schonk hij hem onsterfelijkheid. En dat niet alleen, maar God gaf hem ook „de sleutels van de dood en van Hades” ten einde die  te gebruiken om anderen te verlossen uit het gemeenschappelijke graf van de mensheid en om hen te bevrijden van de gevolgen van de Adamitische zonde. Doordat Jezus in het bezit is van die sleutels, is hij in staat zijn getrouwe volgelingen uit de doden op te wekken. Wanneer hij dit doet, schenkt hij de met de geest gezalfde leden van zijn gemeente de kostbare gave van onsterfelijk hemels leven, net als zijn Vader die aan hem heeft geschonken. — Rom. 6:5; Fil. 3:20, 21.

9. Wanneer vindt de opstanding van getrouwe gezalfde christenen plaats?

⁹ Wanneer zouden getrouwe gezalfde christenen die opstanding ervaren? Ze is reeds begonnen. De apostel Paulus verklaart dat zij opgewekt zouden worden ’gedurende Christus’ tegenwoordigheid’, die in 1914 G.T. begon (1 Kor. 15:23). Wanneer zij nu hun aardse loopbaan beëindigen, behoeven zij niet in de dood op de wederkomst van hun Heer te wachten. Zodra zij sterven, worden zij in de geest opgewekt; „in een ogenblik, in een oogwenk”, worden zij veranderd. Wat zullen zij gelukkig zijn, want „de dingen die zij gedaan hebben, gaan tegelijk met hen”! — 1 Kor. 15:51, 52; Openb. 14:13.

10. Welke andere opstanding zal er nog zijn, en wanneer zal die beginnen?

¹⁰ Maar hun opstanding is niet de enige die er is. Dat deze opstanding in de bijbel de „eerste opstanding” wordt genoemd, duidt er al op dat er nog een moet volgen (Openb. 20:6). Degenen die deze andere opstanding ontvangen, zullen het gelukkige vooruitzicht hebben eeuwig op een paradijsaarde te mogen leven. Wanneer zal die opstanding plaatsvinden? Het boek Openbaring laat zien dat dit zal zijn nadat „de aarde en de hemel” van het huidige goddeloze samenstel van dingen verwijderd zijn. Dat einde van het oude samenstel is zeer nabij. Daarna zal op Gods bestemde tijd de aardse opstanding beginnen. — Openb. 20:11, 12.

11. Wie zullen inbegrepen zijn bij de getrouwen die tot leven op aarde worden opgewekt, en waarom is dat een opwindend vooruitzicht?

¹¹ Wie zullen deel hebben aan deze opstanding? Getrouwe dienstknechten van Jehovah uit lang vervlogen  tijden. Onder hen zullen zich mannen bevinden die, vanwege hun krachtige geloof in de opstanding, ’geen verlossing wilden aanvaarden door een of andere losprijs’ — een compromis met betrekking tot hun rechtschapenheid jegens God om aldus aan een gewelddadige dood te ontkomen (Hebr. 11:35). Wat zal het geweldig zijn hen persoonlijk te leren kennen en van hen uit de eerste hand de bijzonderheden te vernemen over gebeurtenissen waarvan de bijbel slechts in het kort melding maakt! Een van hen zal Abel zijn, de eerste getrouwe getuige van Jehovah. Ook Henoch en Noach, onbevreesde verkondigers van Gods waarschuwingsboodschap vóór de Vloed. Abraham, die engelen gastvrij ontving. Mozes, door bemiddeling van wie de Wet op de berg Sinaï werd gegeven. Moedige profeten zoals Jeremia, die in 607 v.G.T. de verwoesting van Jeruzalem meemaakte. En Johannes de Doper, die hoorde hoe God zelf te kennen gaf dat Jezus Zijn Zoon was. Onder hen zullen zich ook loyale personen bevinden die in de laatste dagen van het huidige samenstel zijn gestorven. — Hebr. 11:4-38; Matth. 11:11.

12. (a) Hoevelen van de doden in Hades zullen worden opgewekt? (b) Wie zullen daar dus bij inbegrepen zijn, en waarom?

¹² Te zijner tijd zullen ook anderen een opstanding ontvangen. In welke mate Jezus de ’sleutel van Hades’ ten behoeve van de mensheid zal gebruiken, blijkt uit een visioen dat de apostel Johannes kreeg en waarin hij zag dat Hades „in het meer van vuur geslingerd” werd. Wat wil dat zeggen? Dat ze wordt vernietigd; ze houdt op te bestaan doordat ze volkomen geledigd wordt. Zo zal Jezus niet alleen getrouwe aanbidders van Jehovah uit de dood opwekken, maar zelfs onrechtvaardigen barmhartig uit Hades, of Sjeool, terugbrengen. Geen van hen wordt opgewekt om eenvoudig opnieuw ter dood veroordeeld te worden. In het rechtvaardige milieu onder Gods koninkrijk zullen zij worden geholpen hun leven in overeenstemming te brengen met Jehovah’s wegen. Het visioen toonde dat „de rol des levens” werd geopend, en zij  worden in de gelegenheid gesteld ervoor te zorgen dat hun naam erin wordt geschreven. Zij zullen „ieder afzonderlijk [worden] geoordeeld overeenkomstig hun daden” die zij na hun opstanding verrichten (Openb. 20:12-14; Hand. 24:15). Vanuit het gezichtspunt van de einduitslag beschouwd, kan hun opstanding dus „een opstanding des levens” blijken te zijn en zal ze niet onvermijdelijk ’een opstanding van (een veroordelend) oordeel’ zijn. — Joh. 5:28, 29.

13. (a) Wie zullen geen opstanding ontvangen? (b) Hoe dient kennis van de waarheid over de opstanding van invloed te zijn op ons leven?

¹³ Natuurlijk zal niet iedereen die ooit geleefd heeft een opstanding krijgen. Sommigen hebben zonden bedreven waarvoor geen vergeving mogelijk is. Degenen die in de nu nabije „grote verdrukking” worden terechtgesteld, zullen tot degenen behoren die voor eeuwig vernietigd worden (Matth. 12:31, 32; 23:33; 24:21, 22; 25:41, 46; 2 Thess. 1:6-9). Terwijl er dus buitengewone barmhartigheid wordt betoond doordat iedereen die zich in Hades bevindt, wordt bevrijd, verschaft de opstanding geen basis om onverschillig te zijn ten aanzien van de manier waarop wij nu leven. Ze dient er voor ons veeleer aanleiding toe te zijn te tonen hoezeer wij deze werkelijk onverdiende goedheid van God waarderen.

GESTERKT DOOR DE HOOP OP DE OPSTANDING

14. Hoe kan de opstanding een bron van grote kracht zijn voor iemand die het einde van zijn huidige leven nadert?

¹⁴ Zij die hun hoop op de opstanding hebben gesteld, kunnen daar grote kracht uit putten. Wanneer zij het einde van hun leven naderen, weten zij dat zij er niet aan kunnen ontkomen dat de dood hen uiteindelijk opeist, welke medische hulp zij ook inroepen (Pred. 8:8). Als zij druk bezig zijn gebleven met het werk van de Heer en loyaal met zijn organisatie hebben samengewerkt, kunnen zij de toekomst vol vertrouwen tegemoetzien. Zij weten dat zij zich op Gods bestemde tijd door middel van een opstanding weer in leven zullen verheugen. En wat  een leven zal dat zijn! „Het werkelijke leven”, zoals de apostel Paulus het noemde. — 1 Tim. 6:19; 1 Kor. 15:58; Hebr. 6:10-12.

15. Wat kan ons helpen onze rechtschapenheid jegens Jehovah te bewaren als wij door gewelddadige vervolgers worden bedreigd?

¹⁵ Niet slechts de wetenschap dat er een opstanding is, maar het kennen van Degene bij wie die voorziening haar oorsprong vindt, stelt ons in staat sterk te zijn. Het geeft ons de kracht om loyaal aan God te zijn ook al worden wij door gewelddadige vervolgers met de dood bedreigd. Satan gebruikt de vrees voor een vroegtijdige dood reeds lang als een middel om mensen in slavernij te houden. Maar Jezus gaf niet toe aan die vrees; hij bewees dat hij Jehovah getrouw was tot aan de dood. Door wat zijn dood tot stand bracht, verschafte hij het middel om anderen van die vrees te bevrijden (Hebr. 2:14, 15). Door hun geloof in die voorziening hebben zijn ware volgelingen een fenomenaal bericht opgebouwd dat hen doet kennen als personen die hun rechtschapenheid bewaren. Als er druk op hen werd uitgeoefend, gaven zij er blijk van dat hun liefde voor Jehovah groter was dan de liefde voor hun eigen ziel (Openb. 12:11). Wijselijk proberen zij niet, hun huidige leven te redden door christelijke beginselen te laten varen, met als enig resultaat dat zij het vooruitzicht op eeuwig leven verbeuren (Luk. 9:24, 25). Heb jij zo’n geloof? Dat zal beslist het geval zijn als je Jehovah werkelijk liefhebt en ter harte hebt genomen wat de opstandingshoop voor jou betekent.

OVERZICHTSBESPREKING

● Waarom moet iemand begrijpen wat de ziel is en in welke toestand de doden verkeren, voordat hij kan beseffen wat een wonderbaarlijke voorziening de opstanding is?

● Wie zullen uit de doden terugkeren? Hoe dient deze wetenschap op ons van invloed te zijn?

● Hoe worden wij door de opstandingshoop gesterkt?

[Studievragen]