De vorm van het Hebreeuws die over het algemeen wordt aangetroffen in de 39 boeken van de Hebreeuwse Geschriften, vaak het Oude Testament genoemd.

Het Hebreeuws werd door de Israëlitische afstammelingen van Abraham gebruikt en hoort bij de Semitische taalgroep, die het Aramees, Akkadisch en diverse Arabische en Ethiopische dialecten omvat. De Hebreeuwse taal bleef relatief stabiel in de duizend jaar waarin de Hebreeuwse Geschriften werden geschreven (van 1513 tot ongeveer 443 v.Chr.). De vorm van het Hebreeuwse schrift veranderde na de Babylonische ballingschap, toen het kwadraatschrift populair werd. Toch werd het oude schrift nog een tijdlang gebruikt.