Dit Bijbelhandschrift is geschreven op velijn en dateert uit de vierde eeuw. Oorspronkelijk bevatte het de tekst van de volledige Bijbel in het Grieks. Het is het enige manuscript in unciaalschrift van de volledige christelijke Griekse Geschriften. (Zie MANUSCRIPTEN; UNCIAAL.) Maar het grootste deel van de Hebreeuwse Geschriften tot aan Ezra 9:9 en ook een aantal andere gedeelten ontbreken. Van de naar schatting ongeveer 730 oorspronkelijke bladen bestaan er voor zover bekend nog maar iets meer dan 400.

Er is niet veel bekend over de oorsprong van deze codex. Sommigen opperen dat die gemaakt is in Rome, Cesarea of Alexandrië. Uiteindelijk kwam de codex terecht in de bibliotheek van het Katharinaklooster aan de voet van de berg Sinaï. In de 19de eeuw kwam de codex onder de aandacht van Europese Bijbelgeleerden, en een groot deel van de codex werd naar andere bibliotheken gebracht. Delen van het manuscript zijn nu te vinden op vier locaties, waaronder het klooster bij de Sinaï, maar het grootste deel ligt in de British Library in Londen.

Bijbelgeleerden hebben dit gezaghebbende manuscript samen met de Codex Vaticanus en de Codex Alexandrinus gebruikt om toevoegingen en schrijffouten in latere Bijbelhandschriften te herkennen en te corrigeren. (Zie Mediagalerij ‘Codex Sinaiticus met het einde van Markus’.)