Een woord dat is afgeleid van de Hebreeuwse term voor ‘afgezonderde’, ‘opgedragene’, ‘afgescheidene’. Er waren twee klassen nazireeërs: de vrijwillige nazireeërs en degenen die door God waren aangesteld. Een man of een vrouw kon een speciale gelofte aan Jehovah doen om voor een bepaalde tijd als nazireeër te leven. Voor degenen die vrijwillig zo’n gelofte deden, golden drie belangrijke restricties: ze mochten geen alcohol drinken en geen enkel product van de wijnstok eten, ze mochten hun haar niet knippen en ze mochten geen dood lichaam aanraken. Nazireeërs die door God waren aangesteld, bleven dat hun hele leven. Jehovah bepaalde wat de vereisten voor hen waren (Nu 6:2-7; Re 13:5).