De Perzen waren een volk dat vaak samen genoemd wordt met de Meden en dat blijkbaar aan ze verwant was. In hun vroegste geschiedenis bewoonden de Perzen alleen het zuidwestelijke deel van het Iraanse hoogland. Onder Cyrus de Grote (die volgens sommige geschiedschrijvers uit de oudheid een Perzische vader en een Medische moeder had) kregen de Perzen de overhand op de Meden, al bleef het een dualistisch rijk. Cyrus veroverde het Babylonische Rijk in 539 v.Chr. en liet de Joodse gevangenen naar hun land teruggaan. Het Perzische Rijk strekte zich uit van de Indus in het oosten tot aan de Egeïsche Zee in het westen. De Joden stonden onder Perzisch bewind tot Alexander de Grote de Perzen in 331 v.Chr. versloeg. Daniël kreeg in een visioen een vooruitblik op het Perzische Rijk, en het speelt een rol in de Bijbelboeken Ezra, Nehemia en Esther (Ezr 1:1; Da 5:28; 8:20). — Zie App. B9.