Een verzameling traditionele mondelinge wetten, die Joodse burgerlijke en religieuze regelgeving bevat en uit twee delen bestaat: de Misjna, een wetboek, en de Gemara, commentaren op de Misjna.

Er wordt onderscheid gemaakt tussen de Palestijnse Talmoed (c. 400) en de Babylonische Talmoed (c. 600). De laatste is uitgebreider en wordt gezien als de pilaar van de rabbijnse wet. De Joden zien de Talmoed als een aanvulling op de Hebreeuwse Geschriften. Er wordt een uitgebreide gedragscode in beschreven die elk aspect van het leven omvat. Tegen de middeleeuwen hadden veel Joden meer respect voor de Talmoed dan voor de Schrift.

Hoewel de Talmoed interessante achtergrondinformatie geeft over de Joodse tradities en interpretatie van de Schrift, leert die mensen om wettisch te denken en niet in termen van goddelijke gerechtigheid en liefde voor God (Mt 23:23, 24; Lu 11:42). In de Talmoed is ook te zien hoe het Joodse gedachtegoed is beïnvloed door bijgeloof en Griekse filosofie, zoals het idee dat de ziel onsterfelijk is. (Zie aantekening bij Mt 15:2.)