Een voorwerp waarmee een afdruk werd gemaakt (meestal in klei of was) die diende als bewijs van eigendom of echtheid of als bekrachtiging van een overeenkomst. In de oudheid was het een stuk hard materiaal (steen, ivoor of hout) waarin letters of voorstellingen in spiegelbeeld waren gegraveerd. De term wordt figuurlijk gebruikt voor een bewijs van eigendom, voor iets dat als echt bestempeld is of voor iets dat verborgen of geheim is (Ex 28:11; Ne 9:38; Opb 5:1; 9:4).