EEN goed mens wil altijd denken, oordelen en handelen zoals het hoort. Zondigen wil zeggen dat iemand er niet in slaagt dat doel perfect te bereiken. Het is als misgooien bij het darten.

Alle verkeerde daden, gevoelens of gedachten zijn een zonde. Daaronder vallen dingen als onbeheerste woede, vloeken tegen uw huwelijkspartner of kinderen, een verkeerd verlangen koesteren of toegeven aan een zelfzuchtige opwelling.

Kan ook maar iemand bijvoorbeeld in alle eerlijkheid zeggen dat hij nooit het tiende gebod heeft overtreden: ’Gij moogt niets wat uw naaste toebehoort begeren’? (Exodus 20:17) We weten echt wel dat ’er geen mens is die niet zondigt’ (1 Koningen 8:46). Volledig alle zonde vermijden, al is het maar een dag lang, ligt buiten ons bereik.

Uit ons onvermogen om fouten te vermijden blijkt dat zonde een probleem is dat dieper zit dan gewoon verkeerde dingen doen. We erven allemaal zonde. We worden ziek en oud en sterven, niet omdat we ervoor kiezen slechte dingen te doen, maar voornamelijk omdat we onvolmaakt geboren worden, geneigd tot fouten. We kunnen ons niet op eigen kracht van die neiging ontdoen. „Wie kan een reine uit een onreine voortbrengen? Er is er niet één” (Job 14:4).

Adam en Eva werden volmaakt geschapen; ze waren niet tot het verkeerde geneigd. Toen ze ervoor kozen te zondigen, werden ze als een gedeukt cakeblik waaruit alleen een cake met een deuk kon komen. We hebben dan ook geen keuze op dat punt. We hebben allemaal een deuk zoals zij: allerlei onvolmaaktheden en verkeerde neigingen. Om kort te gaan: de zonde die we van Adam en Eva geërfd hebben. Maar doet dat er echt toe?