Tijdens de vele jaren dat het werk verboden was, volgden de broeders en zusters in Indonesië wijselijk de raad van Jezus op om ‘zo omzichtig als slangen en toch zo onschuldig als duiven te zijn’ (Matth. 10:16). Maar toen het verbod was opgeheven, moesten velen leren om ‘met vrijmoedigheid’ te prediken (Hand. 4:31).

Sommige broeders en zusters vonden het bijvoorbeeld moeilijk om van huis tot huis te gaan. Ze brachten vooral nabezoeken en leidden Bijbelstudies. Anderen aarzelden om tot moslims te prediken. Velen stelden zichzelf voor als christenen en niet als Jehovah’s Getuigen, en ze gebruikten in plaats van de Indonesische Nieuwe-Wereldvertaling * andere Bijbelvertalingen. Sommige broeders en zusters vonden het moeilijk om overal Bijbelse lectuur te verspreiden.

Een aantal van deze gewoonten was overgebleven uit de tijd dat het werk verboden was. Andere kwamen voort uit de plaatselijke cultuur, waarin men liever concessies doet dan de confrontatie aangaat en eerder iets voorzichtig zegt in plaats van rechtstreeks. Hoe konden de broeders en zusters geholpen worden om te veranderen?

Jehovah gaf ze de hulp die ze nodig hadden door middel van liefdevolle raad van ervaren broeders (Ef. 4:11, 12). Toen Stephen Lett van het Besturende Lichaam in 2010 een bezoek bracht aan Indonesië, moedigde hij de broeders en zusters vriendelijk aan om Gods naam te eren door in de velddienst volop gebruik te maken van de Nieuwe-Wereldvertaling. Zendeling Misja Beerens vertelt:  ‘De lezing van broeder Lett maakte op veel broeders en zusters een diepe indruk. Ze begrepen dat iedereen duidelijk moest kunnen zien dat ze Jehovah’s Getuigen waren, en dat ze trots Gods Woord moesten verdedigen.’

Indonesische moslims associëren Jehovah’s Getuigen vaak met de kerk. Daarom gaf de Indonesische uitgave van de Koninkrijksdienst de volgende goede tip: ‘Het is goed om aan het begin van je gesprek meteen te zeggen dat je een van Jehovah’s Getuigen bent. (...) We zijn er trots op dat we Jehovah mogen vertegenwoordigen en we willen zijn naam en doel bekendmaken in het ons toegewezen gebied!’ Shinsuke Kawamoto, die op het bijkantoor van Indonesië werkt, vertelt: ‘Deze directe en tactvolle aanpak leidt tot goede resultaten. Veel moslims zijn nieuwsgierig naar Jehovah’s Getuigen en willen weten wat ons anders maakt. Die nieuwsgierigheid geeft ons de gelegenheid om een goed getuigenis te geven.’

De broeders en zusters werden ook aangemoedigd om meer exemplaren van De Wachttoren en Ontwaakt! te verspreiden. Lothar Mihank, de coördinator van het bijkantoorcomité, legt uit: ‘Als mensen onze tijdschriften lezen, leren ze ons kennen. De tijdschriften zorgen ervoor dat mensen open gaan staan voor de waarheid. Hoe meer tijdschriften we verspreiden, hoe meer mensen de gelegenheid krijgen om Jehovah te leren kennen.’

In 2013 kreeg het bijkantoor van Indonesië toestemming van het Besturende Lichaam om te beginnen met speciaal openbaar getuigenis in grote steden en met lokaal openbaar getuigenis. Door deze schitterende ontwikkeling kunnen veel meer mensen in Indonesië het goede nieuws leren kennen.

 De eerste tafel voor speciaal openbaar getuigenis in grote steden werd neergezet in een groot winkelcentrum voor elektronica in West-Jakarta. Daarna begonnen ook gemeenten met lectuurstands te prediken. Binnen een jaar waren er in heel Indonesië meer dan 400 lectuurstands in gebruik. Wat zijn de resultaten?

Yusak Uniplaita, een ouderling in Jakarta, vertelt: ‘Voordat onze gemeente met openbaar getuigenis begon, bestelden we elke maand 1200 tijdschriften. Zes maanden later waren dat er 6000, en nu bestellen we er 8000 per maand. We verspreiden ook veel boeken en brochures.’ In Medan (Noord-Sumatra) ging een kleine groep pioniers op drie locaties met lectuurstands staan. In de eerste maand verspreidden ze 115 boeken en ongeveer 1800 tijdschriften. Twee maanden later verspreidden zo’n 60 pioniers op zeven locaties meer dan 1200 boeken en 12.400 tijdschriften. Zendeling Jesse Clark zegt: ‘De broeders en zusters vinden deze nieuwe predikingsmethode geweldig. Het laat ook zien dat er in Indonesië nog veel groei mogelijk is. Openbaar getuigenis is een blijvertje!’

Er worden bijna nergens zo veel talen gesproken als in Indonesië. * Hoewel de meeste mensen Indonesisch kunnen, spreken velen ook een inheemse taal — de taal van hun hart.

In 2012 besloot het bijkantoor om de behoeften te peilen van deze taalgebieden. Tom Van Leemputten vertelt: ‘We begonnen met het vertalen van publicaties in 12 talen die door ongeveer 120 miljoen mensen gesproken worden. Toen onze Javaanse vertalers de eerste proefdruk  zagen van een folder in het Javaans, huilden ze van geluk. Eindelijk hadden ze geestelijk voedsel in hun eigen taal!’

Maar de meeste gemeenten bleven hun vergaderingen in het Indonesisch houden; zelfs in gebieden waar de meeste mensen een inheemse taal spraken. Lothar Mihank vertelt: ‘In 2013 bezochten mijn vrouw, Carmen, en ik een tweedaagse kringvergadering op het eiland Nias (Noord-Sumatra). De meesten van de 400 aanwezigen spraken Nias, maar alle lezingen waren in het Indonesisch. Na overleg met de sprekers vertelden we het publiek dat het programma de volgende dag volledig in het Nias zou zijn. De tweede dag waren er meer dan 600 aanwezigen; de zaal zat stampvol.’ Carmen vertelt verder: ‘Het was duidelijk dat iedereen beter kon opletten dan de dag ervoor, toen de lezingen in het Indonesisch werden gehouden. De  aanwezigen waren echt blij dat ze in hun eigen taal over de Bijbel konden leren en alles konden begrijpen.’

Ook doven in Indonesië kunnen nu de waarheid in hun eigen taal leren kennen. Sinds 2010 heeft het vertaalteam voor Indonesische Gebarentaal zeven brochures en acht folders vertaald. Daarnaast heeft het bijkantoor 24 gebarentaalcursussen georganiseerd, waardoor 750 broeders en zusters nu gebarentaal spreken. Er zijn 23 gebarentaalgemeenten en -groepen die hulp en troost bieden aan de naar schatting drie miljoen doven in Indonesië.

Op dit moment bestaat de Vertaalafdeling uit 37 vertaalteams. Op 19 locaties verspreid over Indonesië werken 117 vertalers en 50 broeders en zusters die ondersteunend werk doen.