IK HOORDE voor het eerst over de Getuigen toen ik student was in Koetaisi. Een van mijn buren vertelde me dat de Getuigen geen iconen gebruiken bij hun aanbidding en dat ze niet geloven dat Jezus de almachtige God is. Dat was in strijd met de orthodoxe leer waaraan ik gehecht was.

Toen ik in de zomer van 1992 naar mijn geboorteplaats Tsageri terugkeerde, ontdekte ik dat de Getuigen daar ook actief waren. Mijn moeder had veel positieve dingen over ze gehoord. Omdat ik nog altijd een negatief beeld van ze had, zei ze tegen me: ‘Ga dan zelf eens luisteren wat ze geloven.’

Twee pioniers, Pavle en Paata, bezochten regelmatig een gezin in onze buurt. Veel buren maakten van hun bezoeken gebruik om ze vragen te stellen. Dus besloot ik ook eens te  gaan luisteren. Telkens wanneer ik een vraag stelde, openden de broeders hun bijbel en vroegen ze me het antwoord te lezen. Dat maakte veel indruk op me. Ik zag met mijn eigen ogen wat de Bijbel leert!

Ik sloot me al snel aan bij een groepje met wie de broeders de Bijbel bestudeerden. De volgende zomer werden tien van ons gedoopt. Later werd ook mijn moeder een Getuige.

Als ik terugkijk, ben ik de broeders dankbaar dat ze me de antwoorden op al mijn vragen in de Bijbel hebben laten zien. Dat hielp me om een eind te maken aan de innerlijke verwarring die ik voelde toen er vraagtekens werden gezet bij mijn geloofsovertuiging. Omdat deze aanpak mij zo geholpen heeft, pas ik die nu ook toe wanneer ik anderen help de waarheid te aanvaarden!