HOE komt het dat velen zich inspannen zonder enige werkelijke zin in hun leven te ontdekken? „De mens, uit een vrouw geboren, leeft korte tijd en is verzadigd van beroering. Als een bloesem is hij te voorschijn gekomen en wordt hij afgesneden, en hij vliedt heen als de schaduw en blijft niet bestaan” (Job 14:1, 2). Er gebeurde iets met het eerste mensenpaar in het paradijs dat een eind maakte aan de schitterende vooruitzichten van de mensheid.

² Wil de menselijke familie werkelijk gelukkig zijn, dan moet ze een goede verhouding met God hebben — op basis van vrije wil, niet gedwongen (Deuteronomium 30:15-20; Jozua 24:15). Jehovah wil vanuit het hart, uit liefde, gehoorzaamd en aanbeden worden (Deuteronomium 6:5). Daarom stelde Jehovah in de tuin van Eden een beperking in die de eerste mens de gelegenheid gaf te bewijzen dat hij van harte loyaal was. „Van elke boom van de tuin moogt gij tot verzadiging eten”, zei God tegen Adam, „maar wat de boom der kennis van goed en kwaad betreft, gij moogt daarvan niet eten, want op de dag dat gij daarvan eet, zult gij beslist sterven” (Genesis 2:16, 17). Het was een eenvoudige test. Jehovah verbood Adam de vrucht te eten van slechts één boom van alle bomen in de tuin. Die boom symboliseerde het recht dat de alwijze Schepper heeft om te bepalen wat goed en wat kwaad is. De eerste mens gaf dit van God afkomstige gebod door aan zijn vrouw, die Jehovah Adam „als zijn tegenhanger” had gegeven (Genesis 2:18). Ze waren beiden tevreden met deze regeling — onder Gods bestuur te leven — terwijl ze zich dankbaar aan zijn wil onderwierpen en daardoor hun liefde voor hun Schepper en Levengever tot uitdrukking brachten.

 ³ Toen werd Eva op een dag aangesproken door een slang die vroeg: „Is het werkelijk zo dat God heeft gezegd dat gij niet van elke boom van de tuin moogt eten?” Eva antwoordde dat het hun alleen verboden was de vrucht te eten van „de boom die in het midden van de tuin staat”, de boom der kennis van goed en kwaad, ’opdat zij niet zouden sterven’. — Genesis 3:1-3.

⁴ Wie was deze slang? Het bijbelboek Openbaring identificeert „de oorspronkelijke slang” als degene „die Duivel en Satan wordt genoemd, die de gehele bewoonde aarde misleidt” (Openbaring 12:9). Heeft God Satan de Duivel geschapen? Nee, Jehovah’s werken zijn volmaakt en goed (Deuteronomium 32:4). Dit geestelijke schepsel maakte zichzelf tot de Duivel, wat „Lasteraar” betekent, en tot Satan, wat „Tegenstrever” betekent. Hij werd ’meegetrokken en verlokt door zijn eigen begeerte’, de begeerte Gods plaats in te nemen, en hij begon een loopbaan van opstand tegen de Schepper. — Jakobus 1:14.

⁵ Satan de Duivel zei vervolgens tegen Eva: „Gij zult volstrekt niet sterven. Want God weet dat nog op de dag dat gij ervan eet, uw ogen stellig geopend zullen worden en gij stellig als God zult zijn, kennend goed en kwaad” (Genesis 3:4, 5). Satan deed het eten van de boom der kennis van goed en kwaad aantrekkelijk lijken. Eigenlijk beweerde hij: ’God onthoudt je iets goeds. Eet van de boom, en je zult als God zijn en zelf kunnen bepalen wat goed en wat kwaad is.’ In deze tijd maakt Satan nog steeds gebruik van deze manier van redeneren om velen ervan af te houden God te dienen. ’Doe je eigen zin’, zegt hij. ’Vergeet wat je Degene die je het leven heeft gegeven, verschuldigd bent.’ — Openbaring 4:11.

⁶ De vrucht van de boom werd plotseling iets waarnaar het verlangen uitging, iets onweerstaanbaars! Eva nam de vrucht, at ervan, en gaf er toen van aan haar man. Hoewel Adam zich volledig bewust was van de consequenties, luisterde hij naar de stem van zijn vrouw en at van de vrucht. Wat was het gevolg? Over de vrouw sprak Jehovah het volgende vonnis uit: „Ik zal de smart van uw zwangerschap zeer doen toenemen; met barensweeën zult gij kinderen voortbrengen, en uw sterke begeerte zal naar uw man uitgaan, en hij zal over u heersen.” En welk vonnis kreeg de man? „De aardbodem [is] om uwentwil vervloekt. Met smart zult gij de opbrengst ervan eten al de dagen van uw leven. En doornen en distels zal  hij u voortbrengen, en gij moet de plantengroei van het veld eten. In het zweet van uw aangezicht zult gij brood eten, totdat gij tot de aardbodem terugkeert, want daaruit werdt gij genomen. Want stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren.” Nu moesten Adam en Eva op hun eigen manier geluk en voldoening zoeken. Zouden de pogingen van de mens om los van Gods voornemen een voldoening schenkend leven te leiden, succes hebben? Het plezierige werk om het parkachtige paradijs te onderhouden en het tot de uiteinden der aarde uit te breiden, maakte plaats voor de geestdodende sleur van hard werken louter om in leven te blijven en niets doen wat tot heerlijkheid van hun Schepper was. — Genesis 3:6-19.

⁷ Op de dag waarop ze van de boom der kennis van goed en kwaad aten, stierf het eerste mensenpaar in Gods ogen en gingen ze bergafwaarts in de richting van hun letterlijke dood. Wat gebeurde er met hen toen ze ten slotte stierven? De bijbel geeft inzicht in de toestand van de doden. „De levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust, ook hebben zij geen loon meer, want de gedachtenis aan hen is vergeten” (Prediker 9:5; Psalm 146:4). Er is niet zoiets als een „ziel” die na de dood voortleeft. De straf voor de zonde is de dood, niet eeuwige pijniging in een brandende hel. Evenmin leidt de dood tot eeuwige gelukzaligheid in de hemel. *

⁸ Net zoals een gedeukte cakevorm alleen een cake met een deuk kan opleveren, konden de nu onvolmaakte man en vrouw alleen onvolmaakte nakomelingen voortbrengen. De bijbel verklaart dit proces als volgt: ’Door één mens is de zonde de wereld binnengekomen en door de zonde de dood, en aldus heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden’ (Romeinen 5:12). We zijn dus allemaal in zonde geboren, onderworpen aan ijdelheid. Voor Adams nakomelingen werd het leven frustrerend saai. Maar is er een uitweg?