Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

Uw kind is in gevaar!

Uw kind is in gevaar!

Het aanranden van kinderen is een weerzinwekkende realiteit in deze zieke wereld. In het blad Lear’s stond daarover: „Meer van ons krijgen ermee te maken dan met kanker, meer van ons dan met een hartkwaal, meer van ons dan met AIDS.” Ontwaakt! voelt zich daarom verplicht een poging te doen om zijn lezers bewust te maken van dit gevaar en erop te wijzen wat eraan te doen is. — Vergelijk Ezechiël 3:17-21; Romeinen 13:11-13.

DE AFGELOPEN jaren zijn wereldwijd luide stemmen opgegaan tegen het aanranden van kinderen. Maar de aandacht in de media, compleet met de onthullingen van beroemdheden over met hen als kind gepleegde ontucht, heeft tot enkele algemene misvattingen geleid. Sommigen geloven dat al dat gepraat over het aanranden van kinderen gewoon de nieuwste rage is. In feite echter is zulk seksueel geweld nauwelijks iets nieuws. Het is bijna zo oud als de menselijke geschiedenis zelf.

Een oud probleem

Omstreeks 4000 jaar geleden waren de steden Sodom en Gomorra berucht om hun verdorvenheid. Pedofilie behoorde kennelijk tot de vele ondeugden van de streek. Genesis 19:4 beschrijft een seksueel uitzinnige menigte Sodomieten, variërend „van knaap tot grijsaard”, die eropuit waren Lots twee mannelijke gasten te verkrachten. Denk eens na: Waarom zouden jonge knapen verhit zijn bij de gedachte mannen te verkrachten? Het is duidelijk dat zij al ingewijd waren in homoseksuele perversiteiten.

Eeuwen later verhuisde het volk Israël naar het gebied van Kanaän. Zo diep was de bevolking van dit land in incest, sodomie, bestialiteit, prostitutie en zelfs het ritueel offeren van kleine kinderen aan demonengoden verwikkeld, dat al deze verachtelijke dingen uitdrukkelijk in de Mozaïsche wet verboden moesten worden (Leviticus 18:6, 21-23; 19:29; Jeremia 32:35). Ondanks goddelijke waarschuwingen namen opstandige Israëlieten, onder wie enkele van hun vorsten, deze verfoeilijke praktijken over. — Psalm 106:35-38.

Met het oude Griekenland en Rome was het op dit punt echter nog veel erger gesteld dan met Israël. Kindermoord kwam in beide landen veel voor en in Griekenland was het een alom aanvaarde gewoonte dat oudere mannen seksuele relaties hadden met jonge knapen. Jongensbordelen floreerden in elke oude Griekse stad. In het Romeinse Rijk was kinderprostitutie zo algemeen dat er specifiek voor dat beroep speciale belastingen en feestdagen werden ingesteld. In de arena’s werden meisjes verkracht en tot bestialiteit gedwongen. Soortgelijke afschuwelijke dingen waren bij veel andere volken uit de oudheid gebruikelijk.

En hoe is de situatie nu? Is de mensheid zo beschaafd dat zulke verschrikkelijke seksuele handelingen in deze tijd nauwelijks voorkomen? Dat idee is voor bijbelonderzoekers niet erg aannemelijk. Zij weten heel goed dat de apostel Paulus ons tijdperk karakteriseerde als „kritieke tijden . . ., die moeilijk zijn door te komen”. Hij noemde  specifiek de algemeen heersende eigenliefde, de liefde voor genoegens en het verval van de natuurlijke liefde in het gezin waardoor de hedendaagse samenleving wordt overspoeld en voegde eraan toe: „Goddeloze mensen en bedriegers zullen van kwaad tot erger voortgaan” (2 Timotheüs 3:1-5, 13; Openbaring 12:7-12). Is de ontucht met kinderen, zo vaak bedreven door „goddeloze mensen en bedriegers”, erger geworden?

Een urgent probleem

Aanrandingen van kinderen worden vaak met geheimhouding bedekt, dermate dat men spreekt van de misschien wel het minst aangegeven misdrijven. Dat neemt niet weg dat die misdrijven de afgelopen decennia duidelijk een opwaartse spiraal vertoond hebben. In de Verenigde Staten heeft de Los Angeles Times onderzoek op dit terrein gedaan. Daarbij werd bevonden dat 27 procent van de vrouwen en 16 procent van de mannen als kind seksueel misbruikt was. Hoe schokkend deze cijfers ook mogen zijn, bij andere voorzichtige schattingen voor de Verenigde Staten is men aanzienlijk hoger uitgekomen.

In Maleisië is het aantal gerapporteerde gevallen van ontucht met kinderen het afgelopen decennium verviervoudigd. In Thailand gaf ongeveer 75 procent van de bij één enquête ondervraagde mannen toe, kinderprostituées te gebruiken. In Duitsland schatten de autoriteiten dat jaarlijks wel 300.000 kinderen seksueel misbruikt worden. Volgens de Zuidafrikaanse Cape Times steeg het aantal meldingen van zulke aanrandingen in een recente periode van drie jaar met 175 procent. In Nederland en Canada bevonden onderzoekers dat ongeveer een derde van alle vrouwen als kind seksueel misbruikt was. In Finland meldde 18 procent van de meisjes in de derde klas van de middelbare school (vijftien of zestien jaar oud) en 7 procent van de jongens, dat zij seksueel contact gehad hadden met iemand die minstens vijf jaar ouder was.

In verscheidene landen zijn verontrustende berichten opgedoken over sekten die kinderen sadistisch seksueel misbruiken en martelen. Vaak worden degenen die melden het slachtoffer van zulke misdrijven te zijn, vol ongeloof en niet met medeleven bejegend.

Ontucht met kinderen is dus noch nieuw noch uitzonderlijk; het is een al lang bestaand probleem dat nu epidemische vormen heeft aangenomen. De gevolgen ervan kunnen verwoestend zijn. Veel slachtoffers gaan gebukt onder intense gevoelens van nietswaardigheid en gebrek aan zelfrespect. Deskundigen op dit terrein noemen als enkele veel voorkomende gevolgen van incest bij meisjes: van huis weglopen, drugsgebruik en alcoholisme, neerslachtigheid, zelfmoordpogingen, criminaliteit, seksuele losbandigheid, slaapstoornissen en leerproblemen. Tot de gevolgen op lange termijn kunnen behoren: slechte ouderschapsvaardigheden, frigiditeit, wantrouwen tegenover mannen, huwelijk met een pedofiel, lesbianisme, prostitutie en, ja, ontucht met kinderen.

Deze gevolgen zijn niet onvermijdelijk voor een slachtoffer, net zomin als iemand zijn wangedrag met recht totaal kan toeschrijven aan het feit dat hij vroeger seksueel misbruikt is. Ontucht hoeft niet automatisch tot immoraliteit of criminaliteit van de slachtoffers te leiden, net zomin als hun hele persoonlijke verantwoordelijkheid voor de keuzen die zij in hun latere leven doen erdoor vervalt. Maar deze veel voorkomende gevolgen voor de slachtoffers zijn reële gevaren. Ze maken de vraag nog urgenter: Hoe kunnen wij kinderen tegen aanranding beschermen?