Noach — Hij wandelde met God — Hoe de video werd gemaakt

„HIJ praat erover wanneer hij ’s morgens opstaat. Overdag kijkt hij er drie of vier keer naar en nog eens voordat hij ’s avonds naar bed gaat.” Waar heeft deze moeder in Californië het over? Haar zoon van twee en de video waar hij dol op is: Noach — Hij wandelde met God. * Zij voegt eraan toe: „Wanneer hij buiten aan het spelen is, heeft hij het over het bouwen van een levensreddende ark, met zijn hamertje in zijn hand.”

Een andere moeder schreef: „Ik moet jullie enorm bedanken voor alle moeite, tijd en liefde die jullie in de Noach-video hebben gestoken. Ik heb een zoontje van drie die vrijwel de hele video uit zijn hoofd kent, zelfs de geluidseffecten! Het is zijn lievelingsvideo en hij vraagt dagelijks of hij hem mag zien, twee of drie keer op een dag.”

Een klein meisje, Danielle, schreef: „Ik vind hem mooi en ik wil Noachs voorbeeld volgen. Ik hoop dat u nog meer video’s voor kinderen gaat maken.”

Uiteraard kost het maken van bijbelse video’s tijd. Wat komt erbij kijken?

Hoe werd de Noach-video gemaakt?

Lang voordat er sequenties (beeldenreeksen) werden gefilmd of voorstellingen geschilderd, maakte een scenarioschrijver een concept voor het verhaal dat gebaseerd is op het bijbelse verslag. Dat zou uiteindelijk een storyboard worden en daarna een draaiboek. Een storyboard is een reeks schetsjes die de tekenaar helpen de volgorde en het concept van een verhaal te bepalen. Diverse personen, onder wie de illustrators, bespraken hoe de geschiedenis van Noach verbeeld kon worden — welke delen door acteurs zouden worden uitgebeeld en welke delen het beste met illustraties konden worden weergegeven. Gespeelde scènes zijn een hulp om de realiteit van een verslag in de geest van een kind te prenten. Ze laten zien dat de bijbel het over echte mensen heeft die Jehovah duizenden jaren geleden dienden. Wat zou de volgende fase in de productie zijn?

Er werd een cast gekozen voor de rollen van Noach en zijn gezin. Hun kostuums werden ontworpen en voor elke scène werd een kleurenschema bepaald. Dat was allemaal nodig omdat de illustrators Noach en zijn vrouw en zijn zonen en schoondochters niet konden tekenen en schilderen voordat zij wisten hoe de acteurs er in hun kostuums uit zouden zien. De geschilderde voorstellingen moesten kloppen met de scènes waarin werd geacteerd. Maar waar zouden die scènes worden gefilmd?

De keuze viel op Denemarken omdat het bijkantoor van het Wachttorengenootschap aldaar bekwame rekwisietenbouwers had en genoeg ruimte waar de nodige binnenopnamen konden worden gemaakt. Er kwam een filmploeg van de afdeling Audio/Video Services van het Wachttoren-Onderwijscentrum in Patterson om de filmopnamen te maken, waarbij ook Deens personeel betrokken was. Het verhaal wordt door een commentaarstem verteld. Dat heeft de productie van de video in andere talen aanzienlijk vereenvoudigd, omdat het de moeilijke stap van nasynchroniseren van dialogen overbodig maakt. Maar hoe werden de moeilijke illustraties vervaardigd?

Illustraties en een speciale camera

Illustrators maakten honderden aquarellen gebaseerd op het storyboard dat het creatieve team had uitgewerkt. Dat waren niet per se vierkante of rechthoekige schilderijen. Soms hadden ze een ovaal of andere curve als begrenzing, afhankelijk van de hoek van de camera die zou worden gebruikt. Geen van de schilderijen was groter dan 56 bij 76 centimeter en de meeste waren maar 28 bij 38 centimeter groot.

Voor het filmen van de schilderijen was een speciale ’gestuurde-bewegingscamera’ nodig. Om een driedimensionaal effect tot stand te brengen, werden de illustraties in drie lagen opgesteld — voorgrond, achtergrond en daar tussenin. Op die manier konden er plaatjes worden geschoten tussen bomen door, onder de poten van een  olifant door, of door wat er ook maar nodig was om een effect van diepte te verkrijgen. De computergestuurde camera kon een tafereel panoramisch filmen of inzoomen om een speciaal effect te creëren. Dat kan de indruk wekken dat het tafereel beweegt terwijl het in feite slechts de camera is die dat doet.

Omdat het Wachttorengenootschap niet de vaardigheden of de middelen heeft om echte animatiefilms te maken, vormde de aanpak van gecombineerde media waarbij gespeelde scènes samen met illustraties werden gebruikt, een uitvoerbaar compromis. Kinderen in de leeftijd van drie tot twaalf jaar, de doelgroep van de video, hebben van deze methode genoten. En de video toont duidelijk aan dat er van Noachs voorbeeld veel te leren valt. Bovendien zijn de vragen op de hoes van de video een hulp voor ouders om met hun kinderen de voornaamste punten van het verhaal te herhalen.

Andere speciale effecten, zoals de steeds zwaarder wordende stortregen ten tijde van de Vloed, werden bereikt met computertechnologie. Men kan zich goed voorstellen dat er veel tijd en creatieve inspanningen in de productie van de Noach-video zijn gaan zitten.

Omdat bijbelverslagen niet veranderen, zal de video Noach — Hij wandelde met God altijd actueel blijven en een hulp kunnen zijn bij het onderwijzen van elke nieuwe generatie kinderen. Kinderen en ouders hebben honderden bedankbrieven geschreven waarin zij om meer video’s vroegen. Iemand schreef: „Ik ben vijftig en de opvoeding van mijn kinderen ligt al een tijdje achter me. Maar ik denk dat het voor ouders met jonge kinderen tegenwoordig een onschatbaar instrument zou zijn een videotheek met bijbelverhalen te hebben.”

[Voetnoot]

 [Diagram/Illustratie op blz. 25]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

De ’gestuurde-bewegingscamera’ filmt terwijl ze beweegt, waardoor de illustraties tot leven komen

[Illustraties op blz. 22, 23]

De productie begon met het storyboard

[Illustraties op blz. 23]

De meeste gespeelde scènes werden in Denemarken gefilmd

[Illustraties op blz. 24, 25]

 Illustrators tekenden en schilderden 230 afzonderlijke scènes

[Illustraties op blz. 25]

De computermontage, de speciale effecten, de vertelstem, de muziek en de geluidseffecten maakten de video tot een afgerond geheel