Jonge mensen vragen . . .

Wat te denken van piercing?

’Toen ik voor het eerst mensen zag met piercings in hun lip en andere lichaamsdelen, dacht ik: „Wauw! Wat apart.”’ — Lisa.

LISA is niet de enige die er zo over denkt. Er zijn steeds meer jongeren die ringetjes en knopjes in diverse lichaamsdelen dragen, zelfs in hun wenkbrauwen, tong, lippen en navel. Het is een gebruik dat piercing heet.

De zestienjarige Heather wil er graag aan meedoen. Ze is ervan overtuigd dat een ring in haar navel er „helemaal te gek” uit zal zien. De negentienjarige Joe loopt echter al te pronken met een gouden haltertje door zijn tong. Een jong meisje koos voor een piercing in haar wenkbrauw omdat zij iets „heel opvallends” wilde hebben wat ’mensen zou choqueren’.

Het idee om sieraden aan het lichaam te bevestigen is niet echt nieuw. In bijbelse tijden droeg een godvruchtige vrouw genaamd Rebekka een neusring (Genesis 24:22, 47). De Israëlieten droegen oorringen toen zij uit Egypte kwamen (Exodus 32:2). Maar het is niet bekend of die sieraden waren aangebracht in gaatjes die in het oor of de neus waren geprikt. Getrouwe slaven lieten echter wel hun oor doorboren als symbool van hun trouw aan hun meester (Exodus 21:6). Het aanbrengen van gaatjes in lichaamsdelen nam ook in andere oude culturen een belangrijke plaats in. De Azteken en de Maya doorboorden hun tong om spirituele redenen. Het perforeren van lippen is in Afrika en onder Indianen in Zuid-Amerika nog steeds wijdverbreid. Het aanbrengen van decoratieve voorwerpen aan de neus is onder Melanesiërs en inwoners van India en Pakistan gebruikelijk.

Tot slechts een paar jaar geleden werden er in de westerse wereld over het algemeen alleen bij vrouwen gaatjes in oorlellen geprikt. * Maar nu dragen tieners en jonge volwassenen van beide seksen sieraden in zo’n beetje elk lichaamsdeel waarin ze maar kunnen worden bevestigd.

Waarom zij een piercing nemen

Velen nemen een piercing omdat zij vinden dat het modieus is en ’in’. Anderen vinden dat het hun uiterlijk zal verfraaien. Dat topmodellen, sportsterren en popmusici lichaamssieraden dragen, heeft de rage ongetwijfeld gestimuleerd. En voor sommige jongeren lijkt een piercing ook te fungeren als een uiting van onafhankelijkheid, een zoektocht naar individualiteit, een manier om te zeggen dat zij niet zijn zoals alle anderen. De columnist John Leo merkt op:  „Het verlangen om ouders te irriteren en brave burgers te choqueren, lijkt hoog genoteerd te staan als motief om zich herhaaldelijk te laten doorboren.” Ontevredenheid, zich niet willen schikken, uitdagend gedrag en rebellie lijken tot deze behoefte aan zelfexpressie aan te zetten.

Er zijn zelfs mensen die een piercing nemen om sterke psychische of emotionele behoeften te bevredigen. Sommige jongeren bijvoorbeeld hebben het gevoel dat het hun zelfrespect zal opvijzelen. Sommige slachtoffers van kindermisbruik hebben het gezien als een manier om kenbaar te maken dat zij zelf bepalen wat er met hun lichaam gebeurt.

Gezondheidsrisico’s

Maar is al dat piercen veilig? Veel artsen zeggen dat dat niet met alle vormen het geval is. Een ’doe-het-zelfpiercing’ is beslist gevaarlijk. En naar een zogenoemde professionele ’piercer’ gaan, kan ook risico’s met zich meebrengen. Velen ontbreekt het aan een gedegen opleiding omdat zij hun vak van vrienden, video’s, of uit tijdschriften hebben geleerd. Het gevolg is dat zij misschien geen hygiënische technieken gebruiken of zelfs niet inzien wat de risico’s van piercing zijn. Ook ontbreekt het veel ’piercers’ aan kennis van anatomie. Dat probleem moet niet worden onderschat, want wanneer er op de verkeerde plek een gaatje wordt gemaakt, kan er een hevige bloeding ontstaan. Wanneer er een zenuw wordt geraakt, kan dat blijvende schade veroorzaken.

Nog een ernstig risico is infectie. Instrumenten die niet steriel zijn, kunnen dodelijke ziekten als hepatitis, aids, tuberculose en tetanus overbrengen. Zelfs wanneer er wel steriele instrumenten worden gebruikt, blijft de noodzaak van nabehandeling bestaan. Een navelpiercing bijvoorbeeld is gevoelig voor irritatie omdat er voortdurend kleding langs wrijft. Genezing kan daarom wel negen maanden duren.

Artsen zeggen dat het piercen van het kraakbeen van iemands neus of oren gevaarlijker is dan het prikken van gaatjes in oorlellen. Een nieuwsbrief van de Amerikaanse Academie van Plastische en Reconstruerende Chirurgie van het Gezicht legt uit: „Vooral meerdere oorbelgaatjes rond de bovenkant van het oor zijn een reden tot bezorgdheid — ernstige infecties kunnen leiden tot het verlies van de gehele bovenrand van het oor. Ook ringetjes of knopjes in de neusvleugel zijn gevaarlijk — een infectie in dit gebied kan nabijgelegen bloedvaten aantasten en zich naar de hersenen verspreiden.” De nieuwsbrief besluit: „Het is het beste wanneer  [het prikken van gaatjes] beperkt blijft tot het oorlelgebied.”

Andere risico’s zijn lelijke littekens en allergische reacties op piercingsieraden. Wanneer ringen in zeer gevoelige gebieden, zoals de borst, aan kleding blijven haken, kunnen de piercings gemakkelijk uitscheuren. Littekenweefsel dat zich in de borst van een jong meisje vormt, kan melkkanalen doen verstoppen, en als zij zich niet laat behandelen, zal zij in de toekomst misschien merken dat het moeilijk of onmogelijk is een baby te voeden.

De Amerikaanse Vereniging voor Tandheelkunde noemde mondpiercings onlangs een gevaar voor de volksgezondheid. Tot de bijkomende risico’s van piercings in het gebied van de mond behoren: stikken na het inslikken van een sieraad, verstijving van de tong en smaakverlies, aanhoudend bloeden, afbrokkelen of breken van tanden en kiezen, toegenomen speekselafscheiding, onbeheersbaar kwijlen, verwondingen aan het tandvlees, een spraakgebrek en problemen met ademhalen, kauwen en slikken. Toen een jonge vrouw genaamd Kendra een tongpiercing liet aanbrengen, „zwol [haar tong] op als een ballon”. Tot overmaat van ramp gebruikte de ’piercer’ een staafje dat voor de kin was bedoeld, en dat sneed in Kendra’s tong en scheurde het weefsel eronder. Zij verloor bijna haar spraakvermogen.

God leerde zijn volk Israël om respect te hebben voor hun lichaam en zelfverminking te vermijden (Leviticus 19:28; 21:5; Deuteronomium 14:1). En hoewel christenen tegenwoordig niet onder de Mozaïsche wet staan, worden zij nog steeds aangemoedigd hun lichaam met respect te behandelen (Romeinen 12:1). Is het daarom niet verstandig onnodige gezondheidsrisico’s te mijden? Niettemin zijn er naast gezondheid nog andere factoren die je moet beschouwen.

Welke boodschap wordt ermee overgebracht?

De bijbel geeft geen specifiek gebod over piercing, maar geeft ons wel de aanmoediging ons te sieren met „bescheidenheid en gezond verstand” (1 Timotheüs 2:9). Hoewel iets in één deel van de wereld als bescheiden kan worden beschouwd, gaat het er in werkelijkheid om hoe het in jouw omgeving wordt bekeken. In één deel van de wereld zal het bijvoorbeeld aanvaardbaar worden gevonden wanneer vrouwen gaatjes in hun oorlellen hebben. Maar in een ander land of in een andere cultuur zouden sommigen er aanstoot aan kunnen nemen.

Ondanks hun populariteit bij beroemdheden, zijn oorringen voor mannen en piercings tot nu toe in de westerse wereld niet algemeen geaccepteerd. Eén reden kan zijn dat ze lang het kenmerk van gevangenen, motorbenden, punkers en leden van de homoseksuele sadomasochistische subcultuur zijn geweest. Bij velen roepen piercings de associatie op van afwijkend gedrag en opstandigheid. Een aantal mensen vindt het choquerend, weerzinwekkend. Ashley, een christelijk meisje, zegt: „Een jongen in mijn klas heeft net een neuspiercing. Hij denkt dat hij cool is. Ik vind het walgelijk!”

Geen wonder dus dat een bekend Amerikaans warenhuis een regel heeft dat employés die rechtstreeks contact met klanten hebben, niet meer dan één oorbel per oor mogen dragen en dat elke zichtbare piercing verboden is. „Je kunt niet voorspellen hoe mensen zullen reageren”, legt een woordvoerster van een bedrijf uit. Loopbaanadviseurs geven mannelijke studenten die naar een baan solliciteren het advies ’geen oorringen of piercingsieraden te dragen; vrouwen dienen geen neusringen te dragen’.

Vooral jonge christenen moeten zich erom bekommeren dat zij een juiste indruk maken op anderen, ook wanneer zij deelnemen aan het evangelisatiewerk. Zij willen geen enkele ’aanleiding tot struikelen geven, opdat er geen aanmerkingen op onze bediening gemaakt kunnen worden’ (2 Korinthiërs 6:3, 4). Wat je persoonlijke mening over piercing ook is, het is onvermijdelijk dat jouw uiterlijk iets overbrengt over jouw houding en leefstijl. Wat wil je ermee overbrengen?

Uiteindelijk zul jij — natuurlijk samen met je ouders — moeten beslissen wat je wat dit betreft zult doen. ’Laat de wereld om je heen je niet in haar eigen vorm persen’, is de krachtige raad uit de bijbel (Romeinen 12:2, Phillips). Per slot van rekening ben jij degene die met de gevolgen zult moeten leven.

[Voetnoot]

[Illustraties op blz. 12]

Piercings zijn enorm populair onder jongeren