Van onze lezers

Vaderloze gezinnen Bedankt voor de serie „Vaderloze gezinnen — De cyclus doorbreken” (8 februari 2000)! Ik was door mijn scheiding zo verbitterd dat ik wilde vechten om het eenhoofdig gezag over mijn dochter te krijgen. Maar deze artikelen deden me inzien dat mijn dochter een zo goed mogelijke band met haar vader moet onderhouden. Een gevecht over het gezag is niet de oplossing.

L. D., Guam

Als alleenstaande moeder heb ik er altijd hard aan gewerkt mijn zoon volgens bijbelse beginselen groot te brengen. Mijn ex-man is zo iemand die jullie beschrijven als „koud en onverschillig”; hij toont geen belangstelling voor zijn zoon. Niettemin heb ik mijn zoon geleerd van zijn vader te houden en hem te respecteren, net zoals jullie tijdschrift aanraadde. Het was heel aanmoedigend te weten dat ik op het goede spoor zit.

R. S., Brazilië

Mijn ouders lieten zich scheiden toen ik vijf was. Mijn vader heeft nooit enige belangstelling voor zijn kinderen getoond. Soms heb ik het gevoel dat het beter was geweest hem helemaal niet te hebben gekend dan zijn onverschilligheid te hebben moeten ondervinden. Dankzij Jehovah ben ik op jonge leeftijd begonnen de bijbel te bestuderen met Jehovah’s Getuigen. De bijbelse waarheden leren kennen, heeft me geholpen met die gevoelens van verwaarlozing en wrok om te gaan.

C. B., Porto Rico

Ik voed nu al bijna zeven jaar in mijn eentje drie jongens op en soms is het erg zwaar. Er zijn bijvoorbeeld tijden dat de jongens erg lastig zijn. Toch hou ik zielsveel van ze, en ik dank Jehovah dat ik ze heb. De oudste is onlangs gedoopt, dus het is alleszins de moeite waard. Artikelen zoals deze moedigen me aan door te gaan. Ik zal ze vaak lezen.

N. B., Canada

Mijn vader ging ervandoor toen ik zes was. Ik ben nu 21 jaar en besef nu pas welk effect het op me heeft gehad. Ik was echt bang voor het huwelijk omdat ik dacht dat een man me waarschijnlijk uiteindelijk zou verlaten. Ik heb ook het gevoel gehad dat ik een man niets te bieden had, omdat ik niet wist hoe een ordelijk gezin werkt. Maar dit artikel was een grote troost voor me. Het heeft me laten zien dat ik ooit een evenwichtige, trouwe, liefdevolle vrouw kan worden.

E. V. W., Verenigde Staten

Problemen met vriendschappen Ik heb u al vaak willen schrijven maar ik heb het nooit gedaan. Ik heb net het artikel „Jonge mensen vragen . . . Waarom heeft mijn vriend mij gekwetst?” (22 februari 2000) gelezen. Ik had een ernstig meningsverschil met een goede vriend en ik was kwaad op hem. Dit artikel kwam op het juiste moment.

C. V., Italië

Een van mijn vriendinnen heeft me gekwetst. Het artikel heeft me geholpen in te zien dat we elkaar, omdat we onvolmaakt zijn, soms tegen de haren in strijken. Ik heb gedaan wat het artikel zei en de kwestie met haar opgelost.

N. T., Trinidad

Ik ben achttien en ik heb twee goede vriendinnen. De ene is veel ouder dan ik en de andere is twee jaar jonger. En nu heb ik met de jongste onlangs wat problemen gehad. Dit artikel kwam precies op tijd. Kolossenzen 3:13 herinnert ons eraan dat Jehovah ons vele, vele malen vrijelijk vergeeft en dat wij op onze beurt elkaar moeten vergeven. De laatste paragraaf maakte dat duidelijk. Elk van ons wil dus een vriend zijn zoals de persoon die in Spreuken 18:24 wordt beschreven — ’aanhankelijker dan een broer’ of zus!

W. C., Verenigde Staten