Van onze lezers

Ziekte van Huntington Ik moest u schrijven om u oprecht te bedanken voor het artikel „De ziekte van Huntington — Een genetische tragedie leren begrijpen” (22 maart 2000). Ik heb twintig jaar lang mijn man verzorgd die aan deze ziekte leed. Een artikel zoals dit, dat geschreven is met gevoel en begrip, zal door velen op prijs worden gesteld.

N. G., Nieuw-Zeeland

Bedankt voor het artikel. Uw uitleg was eenvoudiger dan die van onze arts. Ongeveer drie jaar geleden werd bij mijn moeder de ziekte van Huntington vastgesteld. Het is erg verdrietig om te zien hoeveel moeite het haar kost om te spreken, te eten en te lopen. Eén punt dat u niet noemde, is dat het langetermijngeheugen langer intact schijnt te blijven dan het kortetermijngeheugen. Voor iemand in een vergevorderd stadium van deze ziekte kan het dus nuttig en vertroostend zijn om over oude vrienden te praten of naar oude foto’s te kijken.

J. M., Verenigde Staten

Vier jaar geleden werd bij mijn man de ziekte van Huntington vastgesteld. Ongeveer anderhalf jaar geleden schreef ik naar de uitgevers van Ontwaakt! met de vraag om hulp in verband met dit onderwerp. Toen ik dit artikel zag, huilde ik tranen van opluchting en vreugde.

D. B., Verenigde Staten

Overdracht van hepatitis In „Een blik op de wereld” van 22 april 2000 lijkt een fout te staan in het stukje „Meest voorkomende door bloed overgebrachte infectie”. U schreef dat het hepatitis-C-virus [HCV] voornamelijk door seksueel contact of via besmet bloed wordt overgedragen. In feite is seksuele overdracht uitzonderlijk en vindt die alleen plaats onder bepaalde omstandigheden, zoals tijdens de menstruatie.

C. A., Frankrijk

Het korte stukje kan de verkeerde indruk hebben gewekt, omdat seksuele overdracht niet zo’n grote rol schijnt te spelen in de verspreiding van hepatitis C als intraveneus drugsgebruik. Volgens de „Harvard Health Letter” van februari 1996 lopen echtgenoten/echtgenotes van HCV-positieven nauwelijks of geen risico. Niettemin berichtte een artikel in „The New England Journal of Medicine” in de uitgave van 19 augustus 1999 over de verspreiding van de HCV-besmetting in de Verenigde Staten van 1988 tot 1994: „De krachtigste factoren die los van elkaar met HCV-besmetting samenhingen, waren drugsgebruik en riskant seksueel gedrag.” Ook stond er: „Hoewel de verspreiding van HCV via seksuele activiteit misschien sporadisch is, . . . biedt het grote aantal leden van de bevolking dat chronisch besmet is, mensen die verscheidene seksuele partners hebben talrijke gelegenheden om eraan te worden blootgesteld.” — Red.

Piercing Bedankt voor het artikel „Jonge mensen vragen . . . Wat te denken van piercing?” (22 maart 2000) Ik ben zestien en overwoog al een tijdje om een piercing te nemen. Hoewel ik een aantal mensen had gevraagd hoe zij erover dachten, wist ik nog steeds niet zeker wat ik ervan moest denken. Maar het duidelijke en informatieve artikel heeft me geholpen te beseffen dat piercing beslist niets voor mij is, ook al is het erg populair.

E. C., Engeland

Als voormalige zanger van een punk-rockband vond ik uw artikel over piercing erg actueel. Wat is het toch ironisch dat mensen ernaar streven uniek te zijn door de laatste trends te volgen!

F. S., Verenigde Staten

Moraliteit Ik heb gisteren de serie artikelen gelezen getiteld „Wat is er gebeurd met de moraal?” (8 april 2000) Een flinke dosis realiteit! Deze serie toont gewoon aan hoe aanstootgevend zonde is. Eerlijk gezegd was ik voordat ik een van Jehovah’s Getuigen werd een buitengewoon immoreel mens. Zelfs nu nog vecht ik tegen krachtige vleselijke verlangens. Maar met Jehovah’s liefde en zorg, de hulp van liefdevolle ouderlingen, de steun van mijn christelijke broeders en zusters en artikelen zoals deze, heb ik de strijd nu onder controle.

J. C. P., Verenigde Staten