Uit Loida’s verhaal geleerde lessen

HET artikel „Loida’s stilte doorbroken” (8 mei 2000) maakte bij onze lezers veel reacties los. Veel harten waren diep geroerd door dit waar gebeurde verhaal van een jong meisje met spastische verlamming dat tot haar achttiende niet kon communiceren. Hieronder volgen een paar van de binnengekomen reacties.

„Ik bleef maar huilen toen ik Loida’s boodschappen aan haar familie las toen ze eindelijk kon communiceren. Haar moed en kracht ondanks haar moeilijke omstandigheden zijn dingen waaraan ik ga proberen een voorbeeld te nemen.” — K. G.

„Ik heb een uitstekende gezondheid maar soms klaag ik over allerlei dingen. Nadat ik over Loida gelezen had, bad ik tot Jehovah en bood ik mijn excuses aan wegens mijn gebrek aan waardering voor wat ik heb.” — R. H.

„In 1980 werd mijn jongere broer geboren met een heleboel gezondheidsproblemen, waaronder spastische verlamming, en hij kan niet praten. Deze ervaring moedigde mijn familie aan het nooit op te geven, ongeacht hoe moeilijk het soms kan zijn.” — L. W.

„Ik ben een meisje van veertien en dacht altijd dat ik de enige was met problemen. In het Paradijs wil ik Loida graag in een goede gezondheid zien en met haar praten. Ze staat op mijn lijst van personen die ik wil ontmoeten en met wie ik eeuwig bevriend wil zijn.” — R. K.

„Dit artikel raakte mijn hart. Ik heb allerlei mentale en emotionele ziekten moeten doormaken. Door te lezen hoezeer Loida naar Gods nieuwe wereld uitziet, wordt bij mij het verlangen daar aanwezig te zijn nog sterker.” — P. B.

„Ik heb ook spastische verlamming, maar ik heb geen problemen met praten. Door dit artikel weet ik dat Jehovah alles ziet wat we doormaken en elk van ons waardeert voor wat we kunnen doen in onze dienst voor hem.” — D. J.

„Ik vond het heel ontroerend te lezen hoe Loida op jonge leeftijd haar leven aan Jehovah opdroeg en ook hoe ze aan de prediking deelneemt. Degenen onder ons die gezonder zijn kunnen in menig opzicht een les nemen aan Loida.” — A. R.

„Door Loida’s ervaring ben ik gaan proberen meer aan anderen te denken en aan wat ik voor hen kan doen. Ik wil mijn voorrecht om met anderen over Jehovah God te kunnen spreken niet als vanzelfsprekend beschouwen.” — B. M.

„Wat een buitengewoon artikel! We kennen een echtpaar in een buurgemeente met een dochter die spastische verlamming heeft. Ik ga hun vandaag nog een kaart sturen om hun te laten weten dat ik oprechte waardering heb voor hen en voor alles wat ze voor haar doen.” — T. G.

„Wanneer ik me depressief voel, word ik soms zelfzuchtig, maar Loida heeft speciale belangstelling voor anderen. Daar doe ik ook erg mijn best voor. Ik moet er ook nog meer aan werken om net als Loida tot Jehovah te bidden wanneer het me allemaal te veel wordt.” — N. D.

„Ik ben veertien en heb astma. Soms denk ik dat er geen ergere ziekte bestaat dan die van mij, maar toen ik deze ervaring las, kwam ik erachter dat dit niet zo is. Dank u wel voor deze droevige maar tegelijkertijd ook vreugdevolle ervaring die ons hoop geeft.” — M. C.