De essentiële rol van vaders

„STEEDS meer jonge mannen willen een actieve rol spelen bij de opvoeding van hun kinderen. Tweeëntachtig procent van de mannen in de leeftijd van 21 tot 39 jaar heeft gekozen voor een werkschema dat ruimte biedt meer tijd met hun gezin door te brengen”, zegt de Canadese krant The Toronto Star over een onlangs door de Harvard University uitgevoerd onderzoek. Volgens het onderzoek, waarin 1008 Amerikaanse mannen en vrouwen tussen de 21 en 65 jaar en ouder werden ondervraagd, zei 71 procent van de jonge mannen dat ze „iets van hun loon zouden inleveren voor meer tijd met hun gezin”.

Waarom willen veel vaders meer betrokken zijn bij hun kinderen? David Blankenhorn, een van de oprichters van het National Fatherhood Initiative dat verantwoordelijk, betrokken vaderschap promoot, merkte op dat in een in 1994 uitgevoerd onderzoek onder 1600 Amerikaanse mannen, 50 procent zei dat hun vader tijdens hun kinderjaren emotioneel afwezig was. Veel van de hedendaagse vaders willen niet dat dit patroon wordt herhaald.

Vaders die actief betrokken zijn bij hun kinderen kunnen een nuttige invloed op hen hebben. Refererend aan wetenschappelijk onderzoek dat werd gepubliceerd door het Amerikaanse Ministerie van Volksgezondheid en Welzijnszorg zei The Toronto Star dat wanneer vaders samen met hun kinderen eten, uitstapjes met hen maken en hen helpen met huiswerk, dit leidt tot „minder gedragsproblemen, betere sociale vaardigheden en betere schoolprestaties onder kinderen en adolescenten”.

Het voorgaande benadrukt een regeling voor het grootbrengen van kinderen die vandaag de dag nog net zo praktisch is als toen die ruim drieduizend jaar geleden voor het eerst werd opgeschreven. De Insteller van het gezin gaf met name vaders de opdracht actief betrokken te zijn bij het grootbrengen van hun kinderen (Efeziërs 3:14, 15; 6:4). Vaders kregen de raad liefde voor God in het hart van hun kinderen in te scherpen en met hen te spreken over Gods voorschriften en wetten. God zei hun dat ze dit moesten doen ’wanneer ze in hun huis zaten en wanneer ze op de weg gingen en wanneer ze neerlagen en wanneer ze opstonden’. — Deuteronomium 6:7.

Het ouderschap is een gedeelde verantwoordelijkheid. De bijbel spoort kinderen aan: „Luister . . . naar het strenge onderricht van uw vader en verlaat de wet van uw moeder niet” (Spreuken 1:8). De rol van de vader is van essentieel belang. Daartoe behoort ook het ondersteunen en respecteren van de moeder en het delen in taken die met kinderopvoeding te maken hebben. Het is ook nodig tijd te besteden aan het voorlezen aan en het praten met de kinderen. Dat bevredigt een vitale emotionele behoefte van kinderen.

Het staat vast dat de bijbel de betrouwbaarste bron van raad en gezonde beginselen is voor een evenwichtig gezin. Een vader die actief zorg draagt voor de geestelijke, emotionele en materiële behoeften van zijn gezin, kwijt zich van zijn door God opgedragen verantwoordelijkheid.