Mama en haar tien dochters

VERTELD DOOR ESTHER LOZANO

VADER en Moeder zijn beiden in een Armeens gezin in Bitlis (Turkije) geboren. Toen er in het begin van de vorige eeuw op grote schaal massamoorden plaatsvonden onder Armeniërs, verliet mijn vader Turkije en ging naar de Verenigde Staten. Hij was ongeveer 25 jaar oud. Onze moeder, Sophia, vertrok enige tijd later, op 12-jarige leeftijd.

Het schijnt dat de ouders van beide gezinnen waren overeengekomen onze moeder naar de Verenigde Staten te sturen om met onze vader, Aram Vartanian, te trouwen. Sophia was te jong om te trouwen toen ze in Fresno (Californië) aankwam en daarom woonde ze bij haar toekomstige schoonmoeder totdat ze meerderjarig werd.

Het eerste kind van onze ouders was een jongen die ze de naam Antranig gaven, een naam die hij later veranderde in Barney. Hij werd op 6 augustus 1914 geboren. De volgende tien kinderen waren allemaal meisjes. Onze vader werd een Bijbelonderzoeker, zoals Jehovah’s Getuigen destijds bekendstonden, toen Shield Toutjian in 1924 een bezoek bracht aan Fresno en een lezing hield voor de Armeense gemeenschap. Vanaf die tijd bezocht ons hele gezin de christelijke vergaderingen.

In 1931 verhuisden we naar Oakland (Californië) en waren we verbonden met de gemeente aldaar.  Barney diende Jehovah getrouw in Napa tot aan zijn dood in 1941. Ik was het derde meisje dat na Barney werd geboren, en ik symboliseerde mijn opdracht aan Jehovah in 1935. Na zo’n 75 jaar de vergaderingen te hebben bijgewoond, is vrij onlangs onze zus Agnes gedoopt! We waren met alle zussen aanwezig en waren heel gelukkig dat de laatste van de tien dochters nu gedoopt werd.

Helaas was Moeder er niet bij aanwezig. Ze overleed net een jaar daarvoor, op een leeftijd van 100 jaar en 2 dagen. In de Hayward News (Californië) werd op 14 mei 1996 bericht over haar overlijden. De krant meldde dat „ze als Jehovah’s Getuige vrijwillige dienstverlening ten behoeve van de gemeenschap verrichtte door 54 jaar lang aan geïnteresseerde personen de bijbel te onderwijzen”. Het artikel citeerde ook onze zus Elizabeth die zei: „Haar huis stond altijd open en er kon altijd nog wel iemand aan tafel bijschuiven . . . Ze zei altijd: ’Kom binnen voor een kopje cowboykoffie’ en als je net kwam als ze haar beroemde baklava had gebakken, had je echt mazzel.”

Onze oudste zus, Gladys, is 85 en de jongste is 66. We zijn allen actieve Getuigen. Drie van ons hebben na onze graduatie van de Wachttoren-Bijbelschool Gilead als zendelingen gediend. Elizabeth, die nu in Newport Beach (Californië) woont, zat in de 13de klas en heeft vijf jaar in Callao (Peru) gediend. Ruth zat in de 35ste klas. Zij en haar man, Alvin Stauffer, dienden vijf jaar als zendelingen in Australië. Ik zat in de 4de klas van Gilead en werd in 1947 toegewezen aan Mexico, waar ik in 1955 met Rodolfo Lozano trouwde. * En daar dienen we nog steeds.

We zijn allemaal heel dankbaar dat we nog redelijk gezond zijn. Hierdoor kunnen we Jehovah met ons gehele verstand, hart en onze gehele kracht blijven dienen zolang hem dat welgevallig is — nu en voor eeuwig in zijn nieuwe wereld.

[Voetnoot]

[Illustratie op blz. 20]

Agnes bij haar doop in 1997

[Illustratie op blz. 20, 21]

Elizabeth, op de dag dat ze afstudeerde van Gilead, 1949

[Illustratie op blz. 21]

Esther (rechts) op het bijkantoor in Mexico, 1950

[Illustratie op blz. 21]

Ruth en Alvin Stauffer, toen ze als internationale dienaren op het bijkantoor van Mexico werkten, 1987