De zienswijze van de bijbel

Is feng shui iets voor christenen?

IN AZIË laat men zich erdoor leiden bij de keuze van begraafplaatsen, het ontwerp en de inrichting van gebouwen en de aankoop en verkoop van onroerend goed. In het Chinees staat het bekend als feng shui, een vorm van geomantie of waarzeggerij. Hoewel feng shui al eeuwenlang populair is in Azië, heeft het zich in recente jaren naar westerse landen verspreid. Sommige architecten gebruiken het bij hun ontwerp van wolkenkrabbers, kantoren en woningen. Sommige huisvrouwen gebruiken het bij de inrichting van hun huis. Tientallen boeken en websites promoten het en verstrekken er informatie over.

Wat is de reden van deze toenemende populariteit? Volgens een voorstander kan feng shui zorgen voor „een beter leven, een betere gezondheid, betere huwelijken of relaties, meer rijkdom en persoonlijke, innerlijke rust”. Dit klinkt allemaal aanlokkelijk, maar wat houdt het in en hoe moeten christenen het bezien?

Wat is het?

De Chinese woorden betekenen letterlijk: „wind-water”. De wortels van feng shui gaan duizenden jaren terug, tot de tijd dat veel oosterse filosofieën werden ontwikkeld. Daartoe behoorde het geloof in het zogenoemde evenwicht tussen yin en yang (donker en licht, warm en koud, negatief en positief). Het begrip yin en yang werd samengevoegd met het idee van ch’i, wat letterlijk „lucht” of „adem” betekent. Yin, yang en ch’i, samen met de zogenoemde vijf elementen hout, aarde, water, vuur en metaal, vormen integrerende onderdelen van de feng shui-​theorie. Aanhangers van feng shui geloven dat er door elk landschap krachtige energiestromen lopen. De bedoeling is de plekken te lokaliseren waar deze energiestromen, of ch’i, van het land en de lucht in evenwicht worden gebracht. Dat wordt bereikt door het landschap zelf te veranderen, of door veranderingen aan te brengen in een gebouw op een specifieke plek. Naar verluidt brengt het bewerkstelligen van dat evenwicht voorspoed voor degenen die er werken of wonen.

Feng shui-​meesters raadplegen gewoonlijk een geomantisch kompas. * Dit is een klein magnetisch kompas dat in het midden is geplaatst van wat in feite een astrologische kaart is. Het kompas bevat concentrische cirkels die door lijnen worden verdeeld. Een geomantisch kompas bevat gegevens over sterrenbeelden, seizoenen en perioden van de zonnecycli. Wanneer een lokatie of een gebouw wordt geanalyseerd, worden er een aantal kompasmetingen verricht. De feng shui-​meester ziet waar de kompasnaald punten van de buitenste lijnen en cirkels snijdt en van hier uit bepaalt hij wat er nodig is om een lokatie te „genezen”.

De topografische situatie in de omgeving, waterstromen, rioolbuizen en zelfs de plaats van ramen en deuren in een gebouw kunnen allemaal worden meegewogen bij de beslissing hoe de lokatie in evenwicht kan worden gebracht. In Canada hing een eigenaresse van een winkel bijvoorbeeld een spiegel boven de achterdeur van haar winkel om de plaats van de deuren te „corrigeren”. Insgelijks zou een beoefenaar van geomantie de aanbeveling kunnen doen planten of meubilair te verplaatsen, een schilderij te vervangen, windorgels op te hangen of een aquarium neer te zetten zodat een gebouw of een kamer in evenwicht wordt gebracht.

 De christelijke zienswijze

Het is opmerkelijk dat boeken over feng shui door de meeste bibliotheken worden ondergebracht bij werken over astrologie en waarzeggerij. In feite beschrijven sommige naslagwerken geomantie als waarzeggerij door middel van getallen of lijnen of geografische kenmerken. Het is dus algemeen geaccepteerd dat feng shui en andere soorten geomantie vormen van waarzeggerij zijn. Ze hebben te maken met toekomstvoorspelling en spiritistische praktijken, die niet nieuw zijn voor de mensheid.

Toen de Israëlieten in de vijftiende eeuw v.G.T. Egypte verlieten en ten slotte het land Kanaän binnengingen, was waarzeggerij in al haar vormen in beide landen wijdverbreid. God zei door bemiddeling van Mozes, zoals staat opgetekend in Deuteronomium 18:14: „Deze natiën die gij uit hun bezit verdrijft, plachten te luisteren naar hen die magie beoefenen en naar hen die waarzeggen; maar wat u aangaat, Jehovah, uw God, heeft u iets dergelijks niet gegeven.” De vele vormen van waarzeggerij in Egypte en Kanaän vonden hun oorsprong in het oude Babylon. Toen Jehovah de taal van de mensen in Babylon verwarde, verspreidden ze zich naar elders en namen ze de praktijken die verband hielden met Babylonische waarzeggerij en spiritisme met zich mee. — Genesis 11:1-9.

Jehovah God waarschuwde Israël indringend en herhaaldelijk om niet dit soort praktijken van andere volken over te nemen, door te zeggen: „Er dient onder u niemand te worden gevonden die . . . aan waarzeggerij doet, geen beoefenaar van magie, noch iemand die voortekens zoekt . . . Want iedereen die deze dingen doet, is iets verfoeilijks voor Jehovah, en wegens deze verfoeilijkheden verdrijft Jehovah, uw God, hen van voor uw aangezicht” (Deuteronomium 18:9-12; Leviticus 19:26, 31). Beoefenaars van waarzeggerij moesten zonder mankeren ter dood worden gebracht. — Exodus 22:18; Leviticus 20:27.

Waarom werd waarzeggerij zo krachtig veroordeeld? Handelingen 16:16-19 heeft het over een vrouw die „een waarzeggende demon” had. Ja, waarzeggerij is onlosmakelijk verbonden met demonisme. Het beoefenen van enige vorm van waarzeggerij kan iemand dus in contact brengen met Satan en zijn demonen! Dat zou iemand geestelijk te gronde kunnen richten. — 2 Korinthiërs 4:4.

Enkele populaire stijlen van binnenhuis- en tuinarchitectuur, oosters of westers, zijn oorspronkelijk misschien beïnvloed door vals-religieuze praktijken zoals feng shui. Maar vaak hebben dergelijke stijlen hun religieuze betekenis compleet verloren. Toch zou het een duidelijke overtreding van Gods wet zijn feng shui te gebruiken om de toekomst te voorspellen, geluk te brengen of een goede gezondheid te bewerken. Dat zou een overtreding zijn van het duidelijke bijbelse gebod om het te vermijden iets aan te raken wat ’onrein’ is. — 2 Korinthiërs 6:14-18.

[Voetnoot]

[Illustratie op blz. 23]

Een geomantisch kompas

[Verantwoording]

Pages 2 and 23: Hong Kong Tourism Board