Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

Gruwelijke beelden en sprankjes hoop

Gruwelijke beelden en sprankjes hoop

Gruwelijke beelden en sprankjes hoop

„OM ME HEEN WANKELDEN GEBOUWEN EN SCHOTEN VLAMMEN OP. TERWIJL IK WEGRENDE, HOORDE IK AAN ALLE KANTEN MENSEN SCHREEUWEN, BIDDEN EN OM HULP ROEPEN. IK DACHT DAT HET EINDE VAN DE WERELD GEKOMEN WAS.” — G. R., OVERLEVENDE VAN EEN AARDBEVING.

ELK jaar beeft de korst van onze rusteloze planeet miljoenen malen. Natuurlijk zijn de meeste van die aardbevingen niet te voelen. * Toch zijn gemiddeld bijna 140 aardbevingen per jaar ernstig genoeg om „verwoestend”, „vernietigend” of „catastrofaal” genoemd te worden. Door de hele geschiedenis heen hebben die miljoenen doden geëist en een niet te becijferen schade aan eigendommen aangericht.

Aardbevingen eisen ook een intense emotionele tol van de overlevenden. Zo verklaarde de coördinator van het raadgevend comité voor de geestelijke volksgezondheid in El Salvador, nadat begin 2001 twee aardbevingen het land hadden geteisterd: „Mensen belanden in een fase van psychische problemen die gekenmerkt wordt door droefheid, wanhoop en boosheid.” Het is dan ook niet verwonderlijk dat gezondheidswerkers in El Salvador een toename van 73 procent berichtten in het aantal patiënten dat aan depressie en angsten leed. Uit onderzoeken bleek zelfs dat onder de noden van personen die in kampen opgevangen waren, alleen de behoefte aan water vóór aandacht voor hun geestelijke gezondheid kwam.

Maar als het om aardbevingen gaat, is er niet alleen sprake van dood, verderf en wanhoop. In veel gevallen hebben die rampen mensen bewogen tot een buitengewone inzet en opofferingsgezindheid. Sommigen hebben onvermoeid gewerkt aan het herstel van beschadigde gebouwen en van ontwrichte levens. Zelfs bij de gruwelijkste beelden zijn zulke sprankjes hoop waarneembaar geweest, zoals we zullen zien.

[Voetnoot]

^ ¶3 Hierbij zijn heel lichte aardbevingen inbegrepen, waarvan er dagelijks duizenden plaatsvinden.

[Illustraties op blz. 2, 3]

Blz. 2 en 3: In het Griekse Athene realiseert een radeloze jonge vrouw zich dat haar moeder vastzit in een ingestort gebouw. Ondertussen is een vader dolgelukkig als zijn vijfjarig dochtertje gered blijkt te zijn

[Verantwoording]

AP Photos/Dimitri Messinis