Vía Crucis-feesten in Mexico

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN MEXICO

OM DE dood van Jezus te herdenken, worden er elk jaar in Mexico zo’n 300 religieuze feesten gehouden. Een van de grootste is het Vía Crucis, waarbij processies worden gehouden en de laatste dagen van Jezus’ leven worden uitgebeeld. Vía Crucis komt uit het Latijn en betekent „Weg van het Kruis”. In Ixtapalapa, een voorstad van Mexico-Stad, legt de directeur van het plaatselijke Huis van Cultuur de oorsprong ervan uit: ’In 1833 heerste er in Ixtapalapa een cholera-epidemie. Om de verwoesting te verzachten werd het live opvoeren van de passie door leden van de gemeenschap geïntroduceerd.’

Een karakteristieke Vía Crucis vindt als volgt plaats: Menigten mensen komen bij elkaar om de joodse leiders, de centurio’s, Jezus’ apostelen en de vrouwen die hem volgden, onder wie Maria, uitgebeeld te zien. Een jonge man speelt de rol van Jezus. Hij heeft bijbelgedeelten uit zijn hoofd geleerd om te citeren als de gebeurtenissen zich ontvouwen. De toneelspelers dragen pruiken, baarden en snorren en kleden zich in dikke gewaden. Ook „Nazarenen” volgen „Jezus” op blote voeten of op leren sandalen, terwijl ze doornenkronen dragen om het lijden na te bootsen dat Jezus heeft ondergaan. Soms zijn dit er wel 2500. In de loop van de dag dragen ze kruisen de Cerro de la Estrella (Sterrenheuvel) op, de plaats die uitgekozen is om Jezus te „kruisigen”.

Verkopers brengen producten aan de man zoals hoeden, drankjes, religieuze figuren die op wangen of armen afgedrukt kunnen worden, ballonnen, snoep voor de kinderen en nog veel meer. Er worden voor de gelegenheid zelfs kermisattracties opgesteld.

In de stad Querétaro proberen boetelingen met hun voeten geketend te lopen. In Taxco dragen mannen bijna vijf uur lang bundels doornen van veertig tot vijftig kilo op hun rug. Anderen volgen de processie terwijl ze zichzelf kastijden. Vaak belandt een aantal van deze deelnemers in het ziekenhuis.

Dit soort van aanbidding doet ons misschien denken aan de woorden van de apostel Paulus toen hij een pleidooi hield tegen „een zichzelf opgelegde vorm van aanbidding en schijnnederigheid, een strenge behandeling van het lichaam” (Kolossenzen 2:23). Ware christenen herdenken Christus’ dood wel, maar ze vermijden tradities die geworteld zijn in onwaarheid en die botsen met bijbelse beginselen.