Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

Begint de hoop op vrede te tanen?

Begint de hoop op vrede te tanen?

Begint de hoop op vrede te tanen?

„We krijgen nu het gevoel dat we . . . midden in een tornado, een ongekende catastrofe, leven.” — „La Repubblica”, nieuwsblad, Rome.

NA DE terroristische aanslagen in New York en Washington D.C. vorig jaar vragen meer mensen dan ooit zich af wat voor toekomst de mensheid tegemoet gaat. De tv-beelden van de brandende, instortende Twin Towers — en van de wanhoop van de overlevenden — zijn talloze malen uitgezonden. Die beelden hebben mensen in heel de wereld angst aangejaagd. En met die angst kwam het gevoel dat de wereld op de een of andere manier een historische verandering heeft ondergaan. Is dat zo?

In het kielzog van 11 september 2001 brak er oorlog uit. Het duurde niet lang of landen die elkaar voorheen vijandig gezind waren geweest, werden bondgenoten in gezamenlijke pogingen om het terrorisme te bestrijden. Alles bij elkaar is er een hoge prijs aan doden en verwoesting betaald. Maar misschien een nog belangrijker verandering voor veel mensen over de hele wereld is dat ze hun gevoel van zekerheid kwijt zijn en steeds meer gaan beseffen dat niemand waar ook ter wereld echt veilig is.

Wereldleiders zien zich voor enorme problemen geplaatst. Journalisten en commentators vragen zich af hoe te voorkomen is dat het terrorisme hand over hand toeneemt, aangezien het gevoed schijnt te worden door armoede en fanatisme — problemen waar niemand een oplossing voor schijnt te hebben. Onrecht is zo wijdverbreid in de wereld dat elk ingrediënt aanwezig is om een bijzonder explosieve situatie te creëren. Mensen uit alle lagen van de bevolking vragen zich af of de problemen waardoor de maatschappij geplaagd wordt, ooit uitgebannen zullen worden. Zal er ooit een eind komen aan oorlog — en aan alle ellende, dood en verderf waarmee oorlog gepaard gaat?

Miljoenen mensen wenden zich met deze vragen tot de georganiseerde religies. Anderen zijn evenwel wat sceptischer. En u? Denkt u dat religieuze leiders dergelijke vragen kunnen beantwoorden? En kunnen ze door hun gebeden werkelijk een bijdrage leveren aan de vrede?