Zal aids gestopt worden? En zo ja, hoe?

IN VEEL Afrikaanse landen heeft men het bestaan van de aidsepidemie een tijdlang ontkend. Het is een onderwerp waar sommige mensen liever niet over praten. De laatste jaren zijn er echter pogingen gedaan om vooral jongeren voor te lichten en om tot een openhartige bespreking aan te moedigen. Deze pogingen hebben een beperkt succes gehad. De leefstijl en gewoonten van mensen zijn stevig verankerd, en het is moeilijk er verandering in te brengen.

Medische vooruitgang

Op het medische front zijn wetenschappers veel over hiv te weten gekomen en hebben ze geneesmiddelen ontwikkeld die het leven van velen hebben verlengd. Er is met succes gebruik gemaakt van een combinatie van op zijn minst drie antiretrovirale middelen, de hoogactieve antiretrovirale therapie genoemd.

Hoewel deze middelen geen genezing brengen, hebben ze wel het aantal sterfgevallen onder hiv-geïnfecteerden verlaagd, vooral in geïndustrialiseerde landen. Veel mensen benadrukken dat het belangrijk is deze geneesmiddelen aan ontwikkelingslanden te verstrekken. De middelen zijn echter duur, en voor de meeste mensen in die landen volstrekt onbetaalbaar.

 Dit heeft een vraagstuk opgeworpen: is financieel voordeel belangrijker dan een mensenleven? Deze situatie werd onderkend door dr. Paulo Teixeira, directeur van het hiv/aidsprogramma in Brazilië: „We kunnen niet toelaten dat duizenden mensen het bos in worden gestuurd wegens gebrek aan geneesmiddelen waarmee ze in leven kunnen blijven, louter en alleen ter wille van winsten die veel hoger zijn dan normaal.” Hij zei verder: „Ik maak me ernstig zorgen dat commerciële belangen boven ethische en humane overwegingen gesteld zullen worden.”

Enkele landen hebben besloten sommige patentrechten van grote farmaceutische bedrijven te negeren en tegen veel lagere kosten een generieke versie van sommige medicijnen te maken of te importeren. * Volgens een onderzoek „bleek de minimumprijs [van generieke geneesmiddelen] 82% lager te zijn dan de standaardprijs in de VS”, meldt de South African Medical Journal.

 Obstakels voor de behandeling

Na verloop van tijd begonnen de grote farmaceutische bedrijven aidsmedicijnen tegen veel lagere prijzen aan te bieden aan ontwikkelingslanden die in nood verkeerden. Men hoopte dat op deze manier veel meer mensen in staat zouden zijn gebruik te maken van deze middelen. Er zijn echter grote obstakels te overwinnen om deze geneesmiddelen gemakkelijk verkrijgbaar te maken in ontwikkelingslanden. Een ervan is de prijs. Zelfs met sterk gereduceerde prijzen zijn de geneesmiddelen voor de meeste mensen die ze nodig hebben nog steeds veel te duur.

Een ander probleem is dat de geneesmiddelen niet gemakkelijk toe te dienen zijn. Er moeten heel wat pillen per dag worden geslikt, en op vaste tijden. Als ze niet op de juiste manier worden ingenomen of als het medicatieschema onderbroken wordt, zou dit tot het ontstaan van resistente hiv-stammen kunnen leiden. Onder Afrikaanse omstandigheden, waar misschien niet veel voedsel is, schoon drinkwater schaars is en er weinig medische voorzieningen zijn, is het moeilijk te garanderen dat men zich trouw aan een juiste dosering houdt.

Bovendien moeten degenen die de medicijnen slikken, zorgvuldig begeleid worden. Als er resistentie ontstaat, moet hun combinatie van medicijnen veranderd worden. Hiervoor is ervaren medisch personeel nodig, en de tests zijn duur. Ook hebben de medicijnen wel degelijk bijwerkingen, en er zijn zich al resistente stammen van het virus aan het ontwikkelen.

In juni 2001 werd op de speciale zitting van de Algemene Vergadering van de VN over aids een voorstel gedaan tot oprichting van een mondiaal aidsfonds om ontwikkelingslanden bij te staan. Geschat werd dat er een bedrag tussen de zeven en tien miljard dollar nodig was. Het totale bedrag aan toezeggingen voor dit fonds ligt tot nu toe ver beneden het streefbedrag.

Wetenschappers koesteren sterke verwachtingen een vaccin te zullen vinden, en in verschillende landen worden al vaccins getest. Zelfs als deze pogingen op succes uitlopen, zal het nog verscheidene jaren duren voordat een vaccin ontwikkeld, getest en voor algemeen gebruik veilig bevonden is.

Sommige landen, zoals Brazilië, Thailand en Oeganda, hebben aanzienlijke successen geboekt met behandelingsprogramma’s. Brazilië heeft met behulp van plaatselijk vervaardigde medicijnen het aantal door aids veroorzaakte sterfgevallen gehalveerd. Het kleine Botswana, dat de financiële middelen heeft, spant zich in om antiretrovirale medicijnen te verstrekken aan iedereen in het land die ze nodig heeft en streeft ernaar in de noodzakelijke faciliteiten voor gezondheidszorg te voorzien.

Hoe aids overwonnen zal worden

Aids verschilt in één belangrijk opzicht van enkele andere epidemieën: het is te voorkomen. Als mensen bereid zijn zich aan bijbelse beginselen te houden, kunnen ze in veel, zo niet alle gevallen besmetting vermijden.

De morele maatstaven van de bijbel zijn duidelijk. Ongehuwden moeten zich van seksuele gemeenschap onthouden (1 Korinthiërs 6:18). Gehuwden moeten hun partner trouw zijn en geen overspel plegen (Hebreeën 13:4). Het in acht nemen van de bijbelse waarschuwing zich van bloed te onthouden, zal iemand eveneens beschermen. — Handelingen 15:28, 29.

Zij die al besmet zijn, kunnen veel vreugde en troost ondervinden door meer te weten te komen over de wereld zonder ziekte die God voor de nabije toekomst heeft beloofd, en door zich vervolgens aan Gods vereisten te houden.

De bijbel verzekert ons dat er te zijner tijd een eind zal komen aan alle ellende die de mensheid ondervindt, inclusief ziekte. Deze belofte staat in het boek Openbaring: „Toen hoorde ik een luide stem, afkomstig van de troon, zeggen: ’Zie! De tent van God is bij de mensen, en hij zal bij hen verblijven, en zij zullen zijn volken zijn. En God zelf zal bij hen zijn. En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. De vroegere dingen zijn voorbijgegaan.’” — Openbaring 21:3, 4.

Die verzekering is niet alleen bedoeld voor degenen die zich dure medicijnen kunnen veroorloven. De profetische belofte in Openbaring hoofdstuk 21 wordt bekrachtigd in Jesaja 33:24: „Geen inwoner zal zeggen: ’Ik ben ziek.’” Dan zal iedereen die op aarde leeft, zich aan Gods wetten houden en een volmaakte gezondheid genieten. Zo zal de fatale opmars van aids — en van alle andere ziekten — voor altijd gestopt worden.

[Voetnoot]

 [Kader/Illustraties op blz. 9, 10]

DIT WAS DE ECHTE GENEZING WAAR IK NAAR ZOCHT

Ik woon in zuidelijk Afrika en ik ben 23 jaar. Ik kan me de dag waarop ik te horen kreeg dat ik hiv-positief was, nog goed herinneren.

Ik zat met mijn moeder in de spreekkamer toen de dokter het me vertelde. Het was het slechtste nieuws dat ik ooit in mijn leven had gehoord. Ik was verward. Ik kon het niet geloven. Ik dacht dat het laboratorium misschien een fout had gemaakt. Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen. Ik wilde huilen, maar ik had geen tranen. De dokter begon met mijn moeder over de antiretrovirale medicijnen en andere dingen te praten, maar ik was te geschokt om ook maar iets tot me door te laten dringen.

Ik besefte dat ik waarschijnlijk was besmet door iemand op de universiteit waar ik studeerde. Ik wilde heel graag met iemand praten die mijn situatie zou begrijpen, maar ik kon niemand bedenken. Ik viel ten prooi aan gevoelens van onwaardigheid en mislukking. Hoewel mijn familie me steun gaf, voelde ik me wanhopig en bang. Net als alle andere jongeren had ik heel veel dromen. Over nog maar twee jaar zou ik mijn kandidaatsexamen in de exacte wetenschappen doen, maar die hoop was de bodem ingeslagen.

Ik begon de voorgeschreven antiretrovirale medicijnen in te nemen en ging ook naar aidsbegeleiders, maar ik was nog steeds depressief. Ik bad tot God om me het ware christendom te tonen voordat ik stierf. Ik was lid van een van de pinksterkerken, maar niemand van de kerk heeft me zelfs maar een bezoekje gebracht. Ik wilde de waarheid weten over de vraag waar ik na mijn dood heen zou gaan.

Op een ochtend, begin augustus 1999, klopten twee Getuigen van Jehovah op mijn deur. Ik was die dag erg ziek, maar ik kon wel opzitten in de woonkamer. De twee dames stelden zich voor en zeiden dat ze mensen hielpen de bijbel te bestuderen. Wat was het een opluchting dat mijn gebeden eindelijk verhoord werden. Maar ik was toen zo zwak dat ik niet lang achtereen kon lezen of mijn aandacht ergens bij kon houden.

Toch zei ik tegen hen dat ik de bijbel wilde bestuderen, en ze maakten een afspraak met me. Jammer genoeg werd ik voordat dat moment aanbrak in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen wegens mijn depressiviteit. Drie weken later werd ik ontslagen en ik was opgelucht te bemerken dat de Getuigen me niet vergeten waren. Ik herinner me dat een van hen steeds kwam kijken hoe het met me was. Lichamelijk knapte ik wat op en tegen het eind van het jaar begon ik de bijbel te bestuderen. Ik vond het echter niet gemakkelijk, want mijn toestand was onstabiel. Maar degene die met me studeerde, was begrijpend en geduldig.

Ik was erg onder de indruk toen ik in de bijbel over Jehovah en zijn eigenschappen las, en wat het eigenlijk betekent hem te kennen en naar eeuwig leven uit te zien. Voor het eerst begreep ik ook waarom de mens lijden ondergaat. Het gaf me veel vreugde te leren over Gods koninkrijk, dat binnenkort alle menselijke regeringen zal vervangen. Het motiveerde me om mijn levenswijze totaal te veranderen.

Dit was de echte genezing waar ik naar zocht. Wat was het vertroostend te beseffen dat Jehovah nog steeds van me hield en om me gaf! Voorheen dacht ik dat God me haatte en dat ik daarom met deze ziekte besmet was. Maar ik leerde dat Jehovah liefdevol voorzieningen heeft getroffen voor de vergeving van zonden op basis van het loskoopoffer van Jezus Christus. Toen wist ik dat God om me gaf, zoals 1 Petrus 5:7 zegt: ’Werp al uw bezorgdheid op hem, want hij zorgt voor u.’

Door elke dag de bijbel te bestuderen en door de vergaderingen in de Koninkrijkszaal te bezoeken, doe ik echt mijn best om zo dicht mogelijk bij Jehovah te zijn. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is, werp ik in gebed al mijn bezorgdheid op Jehovah en vraag om zijn kracht en troost. De leden van de gemeente staan ook altijd voor me klaar, dus ik ben gelukkig.

Ik heb samen met de plaatselijke gemeente geregeld een aandeel aan het evangelisatiewerk. Ik wil anderen in geestelijk opzicht helpen, vooral degenen die in eenzelfde situatie verkeren als ik. Ik ben in december 2001 gedoopt.

[Illustratie]

Het gaf me veel vreugde over Gods koninkrijk te leren

[Illustratie op blz. 8]

Aidsbegeleidingsteam in Botswana

[Illustratie op blz. 10]

Op de paradijsaarde zal iedereen volmaakt gezond zijn