Van onze lezers

Politie Ik wil u bedanken voor de coverserie „De politie — Waarom zo hard nodig?” (8 juli 2002) Drie jaar geleden is mijn vader omgekomen bij een auto-ongeluk. Twee plaatselijke politieagenten kwamen met die mededeling bij ons thuis, boden hulp en betuigden hun medeleven. Een van hen hield zelfs mijn huilende moeder in zijn armen. Ik weet zeker dat het voor die agenten niet meevalt om dit soort dingen te moeten doen, maar wat zouden we zonder hen moeten beginnen?

D. E., Verenigde Staten

De omslagserie over de politie bracht me op een vraag. Zou het voor een Getuige van Jehovah passend zijn om dit beroep te kiezen? Ik neem aan dat als er een gevecht zou ontstaan, je misschien een vuurwapen moet trekken en gebruiken, waardoor iemand kan worden gedood.

J. S., Australië

Reactie van „Ontwaakt!”: Onze omslagserie bracht eenvoudig erkentelijkheid tot uitdrukking voor enkele facetten van het nuttige werk dat door de politie wordt verricht om de orde te handhaven en te voorzien in andere noodzakelijke diensten. De meeste Getuigen van Jehovah vermijden een werkkring waarin van hen zou worden gevraagd een wapen te dragen, omdat ze geen bloedschuld op zich willen laden door iemand van het leven te beroven (Exodus 20:13; Mattheüs 26:51, 52). Er moet echter worden opgemerkt dat er veel mensen bij ordehandhavende instanties werken die geen enkel soort wapen hoeven te dragen en dat in sommige landen de meeste politieagenten geen vuurwapen dragen.

Ik heb net de artikelen uit over onze behoefte aan politie. Ze waren uitstekend geschreven en waren vol begrip voor de moeilijke taak die de politie heeft om te proberen een mate van orde te handhaven in deze chaotische wereld. Mijn vrouw en ik waren in de jaren ’70 actief als reizende bedienaren en we logeerden eens in een kelderwoning bij een oude Koninkrijkszaal terwijl we met een gemeente in de binnenstad samenwerkten. Het was warm, dus zetten we voor de ventilatie een raam op een kier. Om twee uur ’s nachts maakte mijn vrouw me wakker omdat er twee mannen voor het raam stonden. Ik luisterde naar wat ze zeiden. Eén zei dat het raam gewoonlijk dicht was. De ander zei dat er waarschijnlijk iemand binnen was omdat er een auto op de parkeerplaats stond. Het waren politieagenten en kennelijk controleerden ze regelmatig hoe het met de veiligheid van de Koninkrijkszaal gesteld was. Hierna sliepen we stukken beter!

P. S., Verenigde Staten

De artikelen over de politie zijn actueel — helemaal na de terroristische aanslagen op het World Trade Center en het Pentagon in de Verenigde Staten. Hopelijk hebben we meer waardering gekregen voor de politie, de brandweer en andere overheidsambtenaren die de verantwoordelijkheid hebben om burgers en bezittingen niet alleen tegen terrorisme maar ook tegen crimineel gedrag in het algemeen te beschermen.

H. B., Verenigde Staten

Kamergenoten Ik hoopte al een tijdje op een artikel over kamergenoten. Toen kwam het artikel „Jonge mensen vragen . . . Hoe vind ik een geschikte kamergenoot?” (22 mei 2002) en ik was verrast daarin te lezen dat er mensen zijn die niet per se heel goed bevriend willen raken met hun kamergenoot of overal met hem of haar naar toe willen gaan, en dat dit normaal is. Tegelijkertijd is een kamergenoot een grote hulp wat kosten en huishoudelijk werk betreft. Bedankt dat jullie me hebben laten zien wat een evenwichtige kijk is.

S. M., Japan

Over twee weken ga ik een flat delen met een mede-Getuige in Dresden. Ik moet zeggen dat de goede raad in de artikelen over kamergenoten in de uitgaven van 22 april, 22 mei en 22 juni 2002 perfect is en precies op tijd komt. Ga zo door!

R. P., Duitsland