Een blik op de wereld

Angst voor vreemden

„Meer dan 80 procent van de vrouwelijke automobilisten brengt liever de nacht in de auto door als ze pech hebben dan dat ze hulp aanvaarden van een vreemde”, bericht de Londense Independent. Een onderzoek van de Britse alarmcentrale onder 2000 automobilisten toonde aan dat 83 procent van de vrouwen en 47 procent van de mannen geen hulp zou aanvaarden als ze met panne zouden staan. De meeste automobilisten zouden ook niet stoppen om een gestrande automobilist te helpen. Vooral vrouwen maken zich zorgen om hun veiligheid en zijn bang dat er misschien niet echt sprake is van pech. Woordvoerder Nick Cole zei: „Het is een droevig teken des tijds dat veel automobilisten minder bang schijnen te zijn om alleen een nacht in de auto door te brengen dan om oog in oog met een vreemde te komen staan.”

 Ongelovigen leiden de gelovigen

De vrouwelijke priesters van de Anglicaanse Kerk staan „over het algemeen veel sceptischer tegenover . . . belangrijke christelijke leerstellingen dan hun mannelijke collega’s”, bericht de Londense Times. Uit een onderzoek onder bijna 2000 anglicaanse geestelijken bleek dat „8 van de 10 mannelijke priesters geloven dat Jezus stierf om de zonden van de wereld weg te nemen”, terwijl maar 6 van de 10 vrouwelijke priesters dat geloven. En terwijl 7 van de 10 mannen geloven in de opstanding van Jezus Christus, geloven slechts 5 van de 10 vrouwen dat. Robbie Low, een woordvoerder van Cost of Conscience, de vereniging van anglicaanse priesters die opdracht gaf tot het onderzoek, zei: „Er zijn duidelijk twee Kerken binnen de Anglicaanse Kerk: de gelovige Kerk en de ongelovige Kerk, en dat is echt schandalig. Posities van autoriteit worden steeds vaker toevertrouwd aan mensen die steeds minder gelovig zijn. Het is een onduldbare situatie waarin de gelovigen steeds vaker geleid worden door ongelovigen.”

Pessimisme ondanks rijkdom en gezondheid

Hoewel een rapport aantoonde dat 2001 „het derde achtereenvolgende jaar was waarin de economische en sociale omstandigheden verbeterd waren”, zijn Canadezen nog steeds pessimistisch over hun toekomstvooruitzichten, aldus The Toronto Star. Onderzoekers van een Canadese organisatie voor sociaal onderzoek en beleid kwamen erachter dat „Canadezen minder vertrouwen stelden in hun financiële zekerheid en op het werk meer stress hadden, dat ze er minder zeker van waren dat het sociale vangnet hen zou opvangen, en dat ze het idee hadden eerder het slachtoffer te zullen worden van criminaliteit”. Enkele van de genoemde oorzaken van bezorgdheid waren „loonsverhogingen die amper gelijke tred hielden met de inflatie, een hogere schuldenlast, . . . langere wachtlijsten voor bepaalde medische behandelingen, stijgende kosten van medicijnen, meer verkeersongevallen en ongegronde angst voor toename in het aantal geweldsmisdrijven”. De auteurs van het rapport verklaren: „Als we zekerheid definiëren als een gemoedstoestand, dan zijn we niet op de goede weg.”

Lager sterftecijfer

In de Verenigde Staten „heeft de vooruitgang van de afgelopen 40 jaar in de traumazorg ertoe bijgedragen het sterftecijfer bij slachtoffers van geweldsmisdrijven terug te dringen”, aldus een bericht van Associated Press. Research bracht aan het licht dat het sterftecijfer als gevolg van geweldsmisdrijven in de periode van 1960 tot 1999 in de Verenigde Staten met bijna 70 procent is gedaald, terwijl het aantal geweldsmisdrijven in dezelfde periode bijna zesmaal zo groot was. Daarnaast toonde het onderzoek aan dat in 1960 5,6 procent van de slachtoffers van geweld stierf, maar dat in 1999 slechts 1,7 procent van de slachtoffers overleed. Onderzoekers schrijven de daling van het sterftecijfer toe aan een aantal medische ontwikkelingen, waaronder „de invoering van noodnummers, snellere stabilisatie en sneller vervoer van traumapatiënten, betere opleiding voor ambulancehulpverleners en meer ziekenhuizen en traumacentra”, meldt het bericht. Professor Anthony Harris van de University of Massachusetts in Amherst zei: „Mensen die 20 jaar geleden gestorven zouden zijn, worden nu gewoon behandeld en vaak een paar dagen later al uit het ziekenhuis ontslagen.”

Afstandsbediening en broeikasgassen

Australië heeft de hoogste uitstoot van broeikasgassen per hoofd van de bevolking, bericht The Sydney Morning Herald. Een belangrijke oorzaak van dit probleem is „de Australische obsessie voor afstandsbediening”. Wat heeft afstandsbediening met de uitstoot van broeikasgassen te maken? Televisies, videorecorders en andere elektronische apparaten werken alleen op afstandsbediening als ze op stand-by blijven staan. Ze worden dus bijna nooit echt uitgezet. Het gevolg hiervan is dat elektrische centrales elk jaar 5 miljoen ton kooldioxide extra in de atmosfeer uitstoten. Anders gezegd, de elektriciteit die in Australië nodig is om elektrische apparaten op stand-by te laten staan, zorgt voor evenveel broeikasgassen als de uitlaatgassen van 1 miljoen auto’s. De krant gaf het volgende commentaar over de kosten voor de Australische consument: „In 2000 bedroeg de elektriciteit die gebruikt werd om apparaten op stand-by te laten staan, 11,6 procent van de gebruikte elektriciteit in huishoudens — $500 miljoen dollar extra.”

„De eeuw van het titanium”?

Titanium is een licht, sterk en zeer corrosiebestendig metaal. Vanwege zijn duurzame eigenschappen is dit metaal, dat voor het eerst in 1910 in zuivere vorm door wetenschappers werd verkregen, heel geschikt om in de luchtvaart en de medische wetenschap toegepast te worden. Implantaten van titanium in het menselijk lichaam veroorzaken bijna nooit ontstekingen, waardoor het gebruikt kan worden voor kunstbot. Een vertegenwoordiger van de Japan Titanium Society zei: „Aangezien titanium bijna niet kan roesten, hebben (producten van titanium) nauwelijks onderhoud nodig en kan het metaal hergebruikt worden. Vanuit milieukundig standpunt wordt titanium het meest gewilde metaal van de 21ste eeuw.” Het grootste nadeel is dat het tienmaal zo duur is als roestvrij staal. Maar naar verwachting zal de prijs zakken naarmate er meer toepassingen voor titanium komen. Volgens de Japanse Daily Yomiuri „is de voorkeur voor metaal in de loop van de geschiedenis verschoven van koper naar staal en van staal naar aluminium. Het lijkt erop dat de 21ste eeuw de eeuw van het titanium wordt.”

Slechte voorbereiding op het huwelijk

Meer dan 40 procent van de echtparen die voor hun trouwen hebben samengewoond, gaat uit elkaar voordat ze tien jaar getrouwd zijn, bericht de New Yorkse Daily News. Cijfers van het Nationale Centrum voor Gezondheidsstatistieken tonen ook aan dat stellen die voor hun huwelijk hebben samengewoond en daarna langer dan tien jaar bij elkaar blijven, een tweemaal zo grote kans hebben uiteindelijk toch van elkaar te scheiden. „Als een stel erover denkt samen verder te gaan [en] ze samenwonen niet juist vinden,” zegt Matthew Bramlett, die de leiding over het onderzoek had, „dan zullen ze ook niet zo snel uit elkaar gaan.” Bovendien lijken mensen die voor hun huwelijk samengewoond hebben „veel minder bereid de emotionele pijn te verdragen die gepaard gaat met het oplossen van problemen in een relatie”, aldus huwelijksconsulente Alice Stephens.

Op zoek naar een kerk

„Het gezegde ’Eens een methodist, altijd een methodist’ gaat niet langer op”, bericht The Sacramento Bee. Volgens Dexter McNamara, directeur van een interkerkelijke organisatie in Sacramento, „vinden mensen de binding die ze met een kerk hebben nu minder belangrijk . . . Mensen zijn veel vaker bereid om een andere kerk uit te proberen.” Bij het zoeken naar een kerk kijken ze vaak naar dingen als de muziek, de stijl en duur van de dienst, programma’s voor jongeren, de grootte van de gemeente en de afstand. „Het is net een supermarkt”, zegt Allan Carlson, directeur van het Howard Centrum voor Familie, Religie en Maatschappij. „In 1950 had 85 procent van de volwassenen hetzelfde geloof als hun ouders”, maar nu „hebben ze een heleboel andere keuzes”.