Jonge mensen vragen . . .

Waarom ben ik toch een adoptiekind?

„Het is alsof je met een blijvende handicap leeft. Het is een hartkwaal die niet overgaat.” — Robert.

ZO OMSCHRIJFT een man die bij zijn geboorte voor adoptie werd afgestaan, zijn leven. Hij zegt verder: „Bijna elke dag van je leven verlang je hevig naar het antwoord op vragen als: Wie is mijn echte familie? Waar wonen ze? Waarom hebben ze me in de steek gelaten?”

Chantial, van wie de vader werd geadopteerd, vindt het erg dat ze niet weet wie haar biologische grootouders zijn. Ze vertelt: „Ik voel me bedrogen omdat ik geen omgang kan hebben met mijn ooms, tantes, neven en nichten.” Niet alle geadopteerde kinderen denken er zo over. Maar sommige wel. Hoe komt dat?

Een oorzaak van woede

Als een kind te horen krijgt dat hij uit zijn biologische familie is weggehaald, kan hij emotioneel heel erg in de war raken. Catrina, die op jonge leeftijd geadopteerd werd, zegt: „Ik had last van woedeaanvallen omdat ik niet begreep waarom mijn biologische moeder me had afgestaan. Ik dacht dat mijn moeder me in de steek liet omdat ik lelijk was en niemand van me kon houden. Ik wist dat ze trots op me zou kunnen zijn, als ze me maar een kans zou geven. Elke gedachte aan mijn biologische moeder maakte me alleen maar kwader.”

Catrina’s verhouding met haar adoptieouders kwam ook onder zware druk te staan. „Ik had het idee dat mijn adoptieouders me bij mijn echte moeder hadden weggehaald”, zegt ze. „Daarom reageerde ik mijn woede op hen af.” Soms reageert iemand die voor adoptie is afgestaan, dus met woede.

Die woede kan gevaarlijk zijn. Zoals Catrina’s geval aantoont, ben je soms misschien geneigd  je woede op de verkeerde manieren af te reageren of op de verkeerde mensen te richten. De bijbel geeft de raad: „Laat af van toorn en laat de woede varen” (Psalm 37:8). Hoe is dat mogelijk? Gods Woord zegt ook: „Het inzicht van een mens vertraagt stellig zijn toorn” (Spreuken 19:11). Inzicht in je eigen situatie helpt misschien je woede te sussen. Hoe dan?

Verkeerde veronderstellingen rechtzetten

Inzicht kan je helpen de veronderstellingen te onderzoeken die je woede aanwakkeren. Als je geadopteerd bent, ga je er dan bijvoorbeeld van uit dat je biologische ouders je hebben afgestaan omdat er iets mis met je was? Zo dacht Catrina erover. Maar is dat altijd het geval? Het is misschien onmogelijk om vast te stellen waarom je ouders het hebben gedaan, maar er zijn goede redenen om zo’n negatieve veronderstelling uit je hoofd te zetten. Want wat is meestal de reden waarom ouders hun kinderen voor adoptie afstaan? Vaak vinden ze dat ze geen andere keus hebben.

Neem het voorbeeld van Mozes. Het bijbelverslag in Exodus hoofdstuk 2 vertelt ons dat toen de Egyptische farao bevel gaf tot genocide op alle pasgeboren Israëlitische jongetjes, Jochebed haar zoontje, Mozes, drie maanden verborgen hield. Uiteindelijk was verbergen niet meer mogelijk, maar ze kon het niet verdragen te zien dat haar kind gedood zou worden. Dus „toen zij hem niet langer kon verbergen, nam zij vervolgens voor hem een arkje van papyrus en bestreek het met asfalt en pek en legde het kind daarin en zette het tussen het riet aan de oever van de rivier de Nijl”. — Exodus 2:3.

Het was ongetwijfeld heel moeilijk voor haar om haar kind op deze manier aan zijn lot over te laten. Maar wat kon ze anders doen? Uit liefde voor haar zoon deed ze wat volgens haar het beste voor hem was. Het is interessant dat haar dochter vlakbij op de uitkijk stond en daar bleef totdat ze zag dat haar kleine broertje veilig meegenomen werd. Ze heeft dit waarschijnlijk op verzoek van haar bezorgde moeder gedaan.

Natuurlijk gaat het niet in elk geval van adoptie om zulke duidelijke noodsituaties, maar de motieven zijn vaak hetzelfde. Robert zegt: „Ik was een buitenechtelijk kind. Als mijn moeder mij had moeten grootbrengen, zou dit een zware last voor haar gezin zijn geweest, want ze had nog meer kinderen. Ze heeft misschien geredeneerd dat het in mijn beste belang was me te laten adopteren.”

 Er zijn natuurlijk veel redenen waarom kinderen aan andere gezinnen worden gegeven om grootgebracht te worden. Maar zoals deze voorbeelden illustreren, is dat niet per se omdat de moeder haar baby haat of ziet dat haar kind iets mankeert. In veel gevallen gelooft de moeder oprecht dat het voor het kind beter is als het in een ander gezin wordt grootgebracht.

De waarde van liefde

Inzicht kan je verder helpen wanneer je bedenkt waarom je geadopteerd werd. Denk nog eens aan Mozes’ voorbeeld. Na verloop van tijd „nam de dochter van Farao hem op en bracht hem als haar eigen zoon groot” (Handelingen 7:21). Wat motiveerde Farao’s dochter om een kind in bescherming te nemen van wie ze wist dat het een van de ter dood veroordeelde Hebreeën was? „Zie, het jongetje weende”, zegt de bijbel. „Zij dan had mededogen met hem” (Exodus 2:6). Mozes werd dus niet geadopteerd omdat iemand hem haatte of verwierp, maar omdat iemand van hem hield.

Veel geadopteerde kinderen gaan beseffen dat hun biologische ouders hen niet zomaar in de steek hebben gelaten, hoewel dat tegenwoordig heel vaak gebeurt, maar hen naar een instantie hebben gebracht die garandeerde goed voor hen te zullen zorgen. En daarna werden ze geadopteerd omdat iemand genoeg van hen hield om hun verzorging op zich te nemen. Kan zoiets ook van jou gezegd worden? Als je je aandacht concentreert op de liefde die je hebt gekregen en die waardeert, kan dit de pijn die je misschien voelt, helpen verzachten.

Bovendien krijg je misschien liefde van nog anderen behalve je adoptiegezin. Als je in een christelijke gemeente zit, kun je de voordelen ervaren die het heeft veel geestelijke moeders, vaders, zussen en broers te hebben die van je houden (Markus 10:29, 30). Ouderlingen kunnen „als een wijkplaats voor de wind blijken te zijn en een schuilplaats voor de slagregen, als waterstromen in een waterloos land, als de schaduw van een zware, steile rots in een uitgeput land” (Jesaja 32:2). Aarzel niet naar rijpe medechristenen toe te gaan en hen in vertrouwen te nemen. Laat hun weten wat je denkt en voelt.

Robert vindt het belangrijk nauwe banden in de gemeente te ontwikkelen. „Het lege gevoel blijft”, geeft hij toe. „Maar door de liefde van mijn geestelijke familie wordt het naar de achtergrond gedrongen.”

Je kunt succes hebben

Weersta dus verkeerde en negatieve gedachten. Hiertoe behoort ook het idee dat je onmogelijk succes in het leven kunt hebben omdat je geadopteerd bent. Zulke negatieve gedachten kunnen erg ontmoedigend blijken! (Spreuken 24:10) Bovendien zijn ze feitelijk nergens op gebaseerd.

Bedenk dat Mozes de mogelijkheden die hem geboden werden volledig benutte. De bijbel zegt: „Dientengevolge werd Mozes in alle wijsheid der Egyptenaren onderricht. Ja, hij was krachtig in zijn woorden en daden” (Handelingen 7:22). Belangrijker nog, Mozes nam geestelijk onderricht in zich op — met als gevolg dat zijn hemelse Vader, Jehovah, volkomen reëel voor hem was (Hebreeën 11:27). Had hij succes in zijn leven?

Mozes werd later leider van een machtige natie van mogelijk drie miljoen of meer mensen. Hij werd profeet, rechter, bevelhebber, historicus, middelaar van het Wetsverbond en schrijver van de eerste vijf boeken van de bijbel. Daarnaast wordt het boek Job over het algemeen aan hem toegeschreven, en ook Psalm 90. Mozes had dus een heel succesvol leven. Veel geadopteerde kinderen slagen evenzo, en jij kunt dat ook.

Robert heeft met succes twee kinderen grootgebracht en is nu een ouderling in de gemeente. Terugkijkend op de jaren als geadopteerd kind zegt hij: „Ik heb geleerd niet stil te blijven staan bij wat ik niet kan oplossen, maar dankbaar te zijn voor de zegeningen die ik heb.”

Als jij op dit moment in een pleeggezin zit of door een gezin bent geadopteerd, zou je van tijd tot tijd door negatieve gedachten bestormd kunnen worden. Maar probeer ze te vervangen door positieve gedachten. Filippenzen 4:8, 9 belooft dat ’de God van vrede met je zal zijn’ als je dingen ’blijft bedenken’ die God fijn vindt. Maar wat zijn nog enkele praktische stappen die je kunt doen om een succes te maken van je leven in een adoptiegezin? Een volgend artikel in deze serie zal die vraag behandelen.

[Illustraties op blz. 26]

Dat je geadopteerd bent, is een bewijs dat iemand genoeg van je hield om je in huis te nemen en voor je te zorgen