Zal er ooit verbetering in de situatie komen?

TEGENWOORDIG hebben de Wereldgezondheidsorganisatie en andere bezorgde instellingen programma’s voor het opsporen, registreren, bewaken en bestrijden van ziekten. Diverse organisaties verspreiden informatie en bevorderen onderzoek naar nieuwe medicijnen en nieuwe bestrijdingsmethoden, dat alles in een poging om het groeiende probleem van door insecten overgedragen ziekten de baas te kunnen. Mensen kunnen persoonlijk en in groepsverband ook veel doen om zichzelf te informeren en te beschermen. Toch is het beschermen van personen niet hetzelfde als het wereldwijd bestrijden van ziekten.

Veel deskundigen geloven dat samenwerking en vertrouwen op mondiale schaal onmisbaar zijn voor het succes van ziektebestrijding. „De snel toenemende mondiale interactie tussen mensen en landen maakt het nodig dat mensen overal op de planeet hun buurt, provincie, land of halfrond niet als de totaliteit van hun persoonlijke ecosfeer beschouwen”, schrijft de journaliste en Pulitzerprijswinnares Laurie Garrett in haar boek The Coming Plague — Newly Emerging Diseases in a World out of Balance. „Microben en hun vectoren erkennen geen enkele door mensen opgetrokken kunstmatige grens.” Een uitbraak in één land wekt al snel niet alleen bezorgdheid in aangrenzende landen maar overal ter wereld.

 Sommige regeringen en volken staan nog steeds wantrouwig tegenover elke vorm van interventie van buiten hun grenzen, zelfs als het gaat om programma’s voor ziektebestrijding. Daarnaast staan politieke kortzichtigheid en commerciële hebzucht vaak eensgezinde internationale inspanningen in de weg. Zullen in de strijd van mens tegen ziekte de microben de overhand krijgen? De auteur Eugene Linden, die denkt dat dat zal gebeuren, verklaart: „Er is nog maar weinig speeltijd over.”

Reden tot hoop

De wetenschappelijke en technologische vooruitgang blijft ver achter in de race tegen ziekte. En uiteraard is het probleem van door insecten overgedragen ziekten slechts een van de vele gevaren die de gezondheid van de mens bedreigen. Maar er is reden tot hoop. Hoewel wetenschappers de ingewikkelde relaties tussen de levensvormen nog maar net beginnen te begrijpen, erkennen ze het potentieel van de aarde om zichzelf te genezen. Onze planeet beschikt over ingebouwde mechanismen die het evenwicht in de natuurlijke systemen kunnen herstellen. Zo verschijnen er vaak weer bossen op eens kaalgeslagen land, en de relaties tussen microben, insecten en andere dieren stabiliseren zich meestal na verloop van tijd.

Belangrijker is nog dat het ingewikkelde ontwerp in de natuur duidt op een Schepper, een God die de mechanismen van de aarde oorspronkelijk in werking heeft gesteld. Veel wetenschappers geven zelf toe dat er een hogere intelligentie moet zijn die verantwoordelijk is voor de schepping van de aarde. Ja, wie goed nadenkt, kan onmogelijk het bestaan van God ontkennen. De bijbel beschrijft de Schepper, Jehovah God, als almachtig en liefdevol. Hij interesseert zich intens voor ons geluk.

De bijbel legt ook uit dat de mensheid door de opzettelijke zonde van de eerste mens onvolmaaktheid, ziekte en dood heeft geërfd. Wil dat zeggen dat we gedoemd zijn eeuwig te lijden? Nee! Het is Gods voornemen de aarde te veranderen in een paradijs, waar mensen comfortabel kunnen leven, samen met andere, zowel grote als minuscuul kleine schepselen. De bijbel voorzegt een wereld waar geen enkel schepsel, of het nu om een groot beest of een nietig insect gaat, een bedreiging voor de mens zal vormen. — Jesaja 11:6-9.

Natuurlijk zal de mens een rol vervullen in de handhaving van zulke toestanden, op maatschappelijk en op ecologisch gebied. God heeft de mens de opdracht gegeven ’zorg te dragen’ voor de aarde (Genesis 2:15). In een toekomstig paradijs zal de mens zich volmaakt van die taak kwijten door gehoorzaam de aanwijzingen van de Schepper zelf op te volgen. Daarom kunnen we uitzien naar de dag dat „geen inwoner zal zeggen: ’Ik ben ziek.’” — Jesaja 33:24.