Het jaarlijkse wonder van Namakwaland

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN ZUID-AFRIKA

Zover het oog reikt, is de open vlakte bedekt met een kleurrijk bloementapijt. Onder bezoekers heerst vaak grote opwinding als het jaarlijkse wonder van Namakwaland zich voor hun ogen voltrekt. „Op het eerste gezicht”, zegt een verbaasde reiziger, „lijken de bloemen op gesmolten lava die uit spleten omhoogkomt en elk hoekje en gaatje met helder oranje vult.”

Maar wat is er zo indrukwekkend aan deze bloementransformatie in het voorjaar? Namakwaland is een uitgestrekt, droog gebied in de noordwestelijke hoek van Zuid-Afrika. Het wordt in het noorden begrensd door de Oranjerivier, die achter de bergen van Noord-Namakwaland stroomt. Het hele gebied is groter dan Zwitserland (ongeveer 50.000 vierkante kilometer) en strekt zich zo’n 200 kilometer naar het zuiden uit, tot ongeveer halverwege Kaapstad. Het grootste deel van het jaar lopen de temperaturen in het dorre landschap overdag op tot wel 40 graden Celsius en dalen ze ’s nachts tot een ijskoude 8 graden onder nul. Doordat er vrijwel geen oppervlaktewater en een beperkte hoeveelheid brak grondwater is, lijkt Namakwaland misschien niet uitnodigend — althans tot het jaarlijkse wonder!

Elk jaar worden kort na de regenval van begin augustus tot medio september de doorgaans droge vlakten van Namakwaland omgetoverd in weelderige bloemenzeeën. Hele velden schieten in bloei met oranje, gele, roze, witte, karmozijnrode, blauwe en paarse bloemen. Aangezien de vertoning elk jaar slechts enkele weken duurt, zijn de verwachtingen hooggespannen bij de bezoekers van over de hele wereld die hierheen zijn gekomen om van dit uitbundige boeket te genieten.

Het geheim van een echt spectaculaire show schuilt in de juiste hoeveelheid regen gevolgd door een flinke dosis zon. En dan hoopt iedereen dat de verzengende oostenwind niet opsteekt, want daardoor zouden de kwetsbare bloemen al snel hun geur en kleur verliezen.

Het sprookje van Namakwaland is ook het resultaat van een overvloedige zaadproductie. Veel van de bloemen bloeien echter niet elk jaar — ze tonen hun schoonheid slechts onder bepaalde weersomstandigheden. Terwijl de zaden van sommige planten al na een jaar ontkiemen, blijven andere zaden een aantal seizoenen sluimeren om de perfecte omstandigheden voor groei af te wachten. „Sommige zaden”, verklaart  een bezoeker, „worden beschermd door een beveiligingsmechanisme dat voorkomt dat ze te vroeg ontkiemen. In plaats dat ze in reactie op één enkele regenbui opschieten terwijl het heet is, ontkiemen die zaden alleen wanneer het zowel koel als vochtig is — de ideale omstandigheid om in deze ruige omgeving te groeien en te overleven.”

Afhankelijk van het delicate evenwicht tussen de regens en de afwezigheid van verzengende winden heeft elk jaar zijn eigen unieke vertoning; in sommige jaren zijn de vertoningen spectaculairder dan in andere. „Omdat elke soort bij een specifieke temperatuur ontkiemt”, verklaart het boek Namaqualand — South African Wild Flower Guide, „en de eerste buien tussen april en juli (maanden met verschillende temperaturen) kunnen vallen, ontkiemen er van jaar tot jaar verschillende soorten, afhankelijk van het tijdstip van de eerste neerslag.”

En wat is er een verscheidenheid van bloemen: meer dan 4000 soorten, elk met hun eigen bijzondere vorm, kleur en wijze van ontkiemen! In sommige gebieden groeien tussen de tien en twintig soorten bloemen op slechts één vierkante meter. De pracht van het spektakel doet het palet van een schilder verbleken. Zelfs de mooiste woorden lijken ontoereikend om de adembenemende schoonheid van Namakwaland te beschrijven.

Voor kunstenaars, dichters en schrijvers is zo’n schitterende bloemenpracht echter een bron van inspiratie. De Zuid-Afrikaanse dichter D. J. Opperman mijmerde: „Op die groot saaidag van die heelal het . . . ’n sakkie van die Heer se beste saad per ongeluk gelek, gelek en uitgeval.” Een fervent bewonderaar schreef: „Het leek wel alsof de regenboog kriskras door de barre woestijn was getrokken en overal zijn gekleurde sporen had achtergelaten.” Eén bezoeker overdacht: „Door zo’n oneindige schoonheid krijg je waardering voor de overweldigende edelmoedigheid en wijsheid van onze Schepper, Jehovah.”

Bovendien geeft de pracht van het jaarlijkse wonder van Namakwaland ons het vertrouwen dat de Schepper zulke biologische mechanismen kan gebruiken om van de hele aarde een paradijs te maken — tot eeuwige vreugde van zijn getrouwe en dankbare dienstknechten (Psalm 37:10, 11, 29). Dan zal, op grote schaal, ’de woestijnvlakte blij zijn en bloeien als de saffraan’. — Jesaja 35:1.

[Illustratie op blz. 24, 25]

Hele velden, over een gebied van zo’n 50.000 vierkante kilometer, schieten in bloei