Dieren — Een geschenk van God

BENT u weleens naar een dierentuin of een circus geweest? Had u dolgraag een van de prachtige dieren willen vasthouden of aaien — misschien een majestueuze leeuw of een enorme Siberische tijger? Misschien vond u het geweldig een dompteur of een verzorger dat te zien doen. Een bijbelschrijver zei bijna 2000 jaar geleden: „Elke diersoort, zowel wilde beesten als vogels en kruipende dieren en zeedieren, kan door het menselijk geslacht getemd worden en is al getemd.” — Jakobus 3:7.

Veel diersoorten zijn gevoelig voor liefdevolle zorg en aandacht. Het kan echt een genot zijn te zien hoe dieren en de liefdevolle verzorgers door wie ze zijn getemd, met elkaar omgaan. De Romeinse schrijver Plinius, die ongeveer in dezelfde tijd leefde als de bijbelschrijver Jakobus, sprak over het temmen van olifanten, leeuwen, tijgers, adelaars, krokodillen, slangen en zelfs vissen.

Eigenlijk gaat het tam maken van dieren al veel verder terug. Lang voordat Jakobus en Plinius schreven, temden de Egyptenaren al wilde dieren en hielden ze als huisdier. Tegenwoordig zijn veel dieren die in een dierentuin te zien zijn, in sommige landen ook bij mensen thuis te vinden.

Al vroeg een band met mensen

De bijbel, het oudste verslag van de menselijke geschiedenis, vermeldt dat Adam, de eerste mens, de dieren een naam gaf. „Zoals de mens die dan noemde,” zegt de bijbel, „elke levende ziel, dat was zijn naam. De mens gaf dus namen aan alle huisdieren en aan de vliegende schepselen van de hemel en aan al het wild gedierte van het veld” (Genesis 2:19, 20). Kennelijk had Adam de dieren goed leren kennen om ze een passende naam te kunnen geven. Toch had hij geen bescherming nodig — zelfs niet tegen de wilde dieren. Ze leefden in vrede met hem, en hij zal zeker van hun gezelschap genoten hebben!

God gaf zowel Adam als zijn vrouw, Eva, de opdracht voor de dieren te zorgen. Volgens Gods voornemen zoals dat in de bijbel wordt bekendgemaakt, moesten de mensen „de vissen der zee en de vliegende schepselen van de hemel en de huisdieren en de gehele aarde en al het zich bewegende gedierte dat zich op de aarde beweegt, in onderworpenheid hebben”. — Genesis 1:26.

Een blijvende hechte band

Als mensen op de juiste manier hun macht over de dieren uitoefenen, kan het resultaat hartverwarmend zijn. Een geliefd dier wordt misschien als een fijne kameraad en zelfs als een deel van het gezin bezien. Dat dit duizenden jaren geleden al zo was, blijkt uit het verslag in de bijbel over „één ooilammetje” van een arme man. De profeet  Nathan vertelde koning David over het lammetje, en hij zei over de arme man: „Het [lammetje] at altijd van zijn bete en het dronk altijd uit zijn beker en het lag altijd aan zijn boezem, en het werd hem als een dochter.” — 2 Samuël 12:1-3.

Velen in deze tijd begrijpen hoe een dier een geliefde kameraad kan worden, als een lid van het gezin. Neem bijvoorbeeld een gezin in de buurt van Harare, de hoofdstad van Zimbabwe. De ouders kochten voor elk van de kinderen een hond als speelkameraadje. Op een dag was een van de jongens, die toen ongeveer acht jaar was, met zijn hond aan het wandelen. Plotseling viel er vlak voor hem een grote giftige slang, een mamba, uit een boom. De mamba viel aan, maar bliksemsnel kwam de hond tussenbeide en redde het leven van het kind. Kunt u zich voorstellen hoe kostbaar die hond voor het gezin was?

Doven hebben soms een hond die getraind is om hen te helpen, en ze zijn heel blij met zo’n dier. Een vrouw vertelt: ’Twinkie hoort de bel en dan komt ze naar me toe, tikt tegen mijn been en leidt me naar de voordeur. Ook als Twinkie hoort dat de piep van mijn ovenklok gaat, rent ze naar me toe en ik loop achter haar aan. Ze is getraind om ingeval van rook- of brandalarm mijn aandacht te trekken en dan te gaan liggen om aan te geven dat er potentieel gevaar dreigt.’

Heel bijzonder is de nuttige band tussen blinden en hun geleidehond. Michael Tucker, trainer van geleidehonden en schrijver van het boek The Eyes That Lead, is van mening dat een geleidehond een totaal nieuwe wereld voor een blinde kan openen door hem „vrijheid, onafhankelijkheid, mobiliteit en gezelschap” te geven. Vaak is de verstandhouding tussen die honden en hun baas echt een genot om te zien!

Hetzelfde geldt voor mensen die in een ander opzicht gehandicapt zijn en die een gezelschapshond hebben. Een vrouw die in een rolstoel zit, heeft een hond die de telefoon kan oppakken en postzegels kan likken! Een andere hond gehoorzaamt 120 bevelen; hij haalt zelfs blikken en pakken van de schappen in de supermarkt. Zijn baas, die gehandicapt is, gebruikt een laserpen om aan te wijzen wat hij wil hebben, en de hond brengt het naar hem toe.

Ook ouderen hebben veel profijt van huisdieren. Een dierenarts zei dat huisdieren, zoals honden, ’hun een doel geven en het gevoel nodig te zijn in een tijd waarin de bejaarden vaak van de maatschappij vervreemd raken’. The Toronto Star berichtte: „Gezelschapsdieren zorgen ervoor dat mensen minder stress hebben, minder vaak naar de dokter gaan en zelfs betere overlevingskansen hebben na een hartaanval.”

In The New Encyclopædia Britannica staat de interessante opmerking: ’Het houden van huisdieren biedt de gelegenheid kinderen te leren hoe sterk voorrechten afhangen van verantwoordelijkheid  en hun ook iets te leren over seks. Het paringsproces wordt al gauw opgemerkt, gevolgd door zaken als drachttijden en de verschillende problemen die de geboorte en verzorging van de jongen met zich meebrengen.’

Liefde voor huisdieren

De opmerkelijke trouw van dieren brengt sommige mensen er feitelijk toe meer van hun huisdieren te houden dan van hun gezinsleden. In echtscheidingszaken wordt bij de verdeling van de boedel soms ook de zorg voor een huisdier aan een van de partijen toegewezen. En mensen hebben een huisdier wel in hun testament genoemd als erfgenaam van een fabelachtig vermogen.

Geen wonder dat aan huisdieren tegenwoordig veel geld wordt verdiend! Er zijn boeken en tijdschriften die adviezen geven over alles wat met huisdieren te maken heeft. In het besef dat sommige mensen bereid zijn buitensporig luxe dingen voor hun huisdier te kopen, bieden bedrijven alles aan wat dierenbezitters maar willen.

Men kan bijvoorbeeld zeer gespecialiseerde artsen consulteren die allerlei kwalen van huisdieren behandelen. Er zijn dierenpsychiaters die een huisdier antidepressiva voorschrijven. Bovendien  zijn er advocaten en verzekeringsagenten, en ook schoonheidsbehandelingen en trainingscentra voor dieren. Er worden begrafenisdiensten voor huisdieren gehouden. En er worden aanbiedingen gedaan om huisdieren te klonen — alles kan, als je maar wilt betalen natuurlijk!

Liefde voor huisdieren is echt wijdverbreid. Dr. Jonica Newby zegt in haar boek The Animal Attraction: „Als een hond kwispelend op ons af komt rennen en ons likt alsof onze thuiskomst het leukste is wat hij die dag heeft beleefd, dan lijkt het niet onredelijk om dat ’liefde’ te noemen.” Het is goed te begrijpen waarom veel dierenbezitters ertoe bewogen worden die „liefde” te beantwoorden.

Toch kan de neiging om een huisdier als een mens te behandelen, een negatieve kant hebben. Tenslotte kan een dier niet zo aan onze behoeften beantwoorden als een medemens dat kan. Verder stelt de verstedelijking van huisdieren — dat wil zeggen dat ze zich aan het stadsleven aanpassen — de dieren zelf en hun eigenaars soms voor problemen. Daar zullen we in het volgende artikel op ingaan.

[Illustratie op blz. 3]

Het temmen van wilde dieren is niets nieuws

[Verantwoording]

A detail from The Great King of the Parthians Hunts With His Tame Panthers by Giovanni Stradanno: © Stapleton Collection/CORBIS

[Illustratie op blz. 4]

Israëlitische herders behandelden lammetjes met tederheid

[Illustraties op blz. 5]

Een huisdier kan een hulp zijn voor gehandicapten en ouderen