Van onze lezers

Regenwoud Ik heb met veel belangstelling de serie „Wie redt het regenwoud?” gelezen (22 juni 2003). Het verbaast me niet dat de nadruk werd gelegd op het regenwoud in Zuid-Amerika. Want hoewel de regenwouden in Afrika en Azië er veel slechter aan toe zijn, zouden mensen ten minste hun houding ten opzichte van de regenwouden in Zuid-Amerika kunnen veranderen. Ik kijk met veel plezier uit naar de tijd dat God zal ingrijpen en een eind zal maken aan de vernietiging van de bossen op onze aarde, zodat zijn scheppingswerken in hun oorspronkelijke pracht hersteld zullen worden.

G. R., Zwitserland

Heel erg bedankt voor deze serie. Al een tijdje verdiep ik me in milieukwesties, en als gevolg daarvan heb ik mijn koopgedrag veranderd en doe ik meer aan recycling. Het doet me pijn als ik denk aan de plantengroei die verloren is gegaan en de dieren die verdrongen of doodgegaan zijn wegens de hebzucht van de mens. Maar het geeft me troost en hoop te weten dat de Schepper zich bewust is van wat er gebeurt en hier binnenkort verandering in zal brengen. Bedankt voor zulke mooie artikelen.

V. T., Canada

Ik ben een natuurliefhebber en ik maak me al jarenlang zorgen over wat er met het regenwoud gebeurt. Ik ben blij te weten dat Jehovah’s Getuigen waarde hechten aan Gods schepping. Het was een opluchting te lezen dat er een tijd komt dat de regenwouden niet langer vernietigd worden.

T. H., Verenigde Staten

Tragedies Bedankt voor het artikel „Jonge mensen vragen . . . Hoe sla ik me erdoor als er iets heel ergs gebeurt?” (22 juni 2003) Toen ik dit artikel had gelezen, had ik het gevoel dat Jehovah me leiding gaf in verband met een probleem dat ik al jarenlang heb. Als christen begrijp ik dat de „laatste dagen” waarin we nu leven, „moeilijk zijn door te komen” (2 Timotheüs 3:1). Maar telkens als ik in een nieuwsuitzending iets vreselijks zag, was ik geschokt. Ik raakte dan echt ontmoedigd — zo erg dat ik al mijn energie verloor en soms thuisbleef in plaats van in de dienst te gaan. Ik maakte me zorgen over dingen die wel of niet in de toekomst zouden kunnen gebeuren. Maar dit artikel heeft me eraan herinnerd hoe belangrijk het is om onze geestelijke routine te behouden en ons hart bij Jehovah uit te storten en volledig op hem te vertrouwen. Ik wil jullie uit het diepst van mijn hart bedanken voor jullie publicaties.

E. K., Japan

In januari 2003 is mijn grootvader in het ziekenhuis overleden. Dat was de eerste keer dat ik een naast familielid heb zien sterven. Dit artikel bevatte de antwoorden op mijn vragen. Ik werd vooral geraakt door het kopje „Waarom er nare dingen gebeuren”. Het hielp me te begrijpen dat wat mijn familie heeft meegemaakt, aan onvoorziene gebeurtenissen te wijten was. Het betekende niet dat Jehovah ons in de steek had gelaten. Nadat ik het artikel gelezen had, verdween de angst die mijn hart had bezwaard.

M. O., Japan

Geestelijke dorst Ik moest huilen bij het artikel „Hoe mijn geestelijke dorst gelest werd” (22 juni 2003). Ik ben in een katholiek gezin opgevoed en heb acht jaar op een katholieke school gezeten. Hoewel we op school of tijdens de mis nooit uit de bijbel lazen, heb ik altijd veel waarde gehecht aan de bijbel en las ik er elke avond in. Net als Lucia Moussanett wilde ik graag toepassen wat ik uit de bijbel leerde, maar ik wist niet hoe. Toen ik de bijbel met Jehovah’s Getuigen ging bestuderen, werd mijn geestelijke behoefte bevredigd. Heel erg bedankt voor zulke aangrijpende verhalen!

K. F., Verenigde Staten