De populaire ui

Door een Ontwaakt!-medewerker in Mexico

Wat zou een keuken zijn zonder de gewone ui? Deze veelzijdige groente kan voor bijna alles worden gebruikt: soepen, salades, hoofdgerechten en medicinale doeleinden. Hij kan ons zelfs een beetje laten huilen.

De gewone ui, een broertje van prachtig bloeiende planten als de goudlook, de Italiaanse look en de sierui, brengt zelf ook prachtige bloemen voort. Maar wat in vrijwel elke keuken ter wereld te vinden is, is de bol, feitelijk een ondergrondse knop met vlezige bladscheden.

De ui is een van de oudste door de mens verbouwde gewassen. Het wijdverbreide gebruik van deze groente valt op te maken uit het verslag in de bijbel waarin wordt verteld dat het volk Israël rond het jaar 1513 voor onze jaartelling terugverlangde naar de uien die ze tijdens hun slavernij in Egypte hadden gegeten. — Numeri 11:5.

Maar hoe komt het dat mensen van zoveel culturen de smaak van de ui zo waarderen? Dat komt ongetwijfeld door de zwavelhoudende bestanddelen, die hem zijn specifieke aroma en scherpte geven. En zijn sulfeenzuur vormt de stof die de legendarische tranen teweegbrengt.

Veel meer dan een delicatesse

Uien zijn een aanwinst voor de volksgezondheid. Ze bevatten voedingsstoffen als calcium, fosforigzuur en ascorbinezuur (vitamine C). Maar uien zijn door de hele geschiedenis heen vooral naar waarde geschat om hun medicinale eigenschappen. Zelfs nu nog worden ze gebruikt ter bestrijding van een aantal aandoeningen zoals verkoudheid, keelontsteking, aderverkalking, hartkwalen, diabetes en astma. Aan de ui worden ook antiseptische, cholesterolverlagende, ontstekingsremmende en trombose- en kankerbestrijdende werkingen toegeschreven.

Er bestaan uien in allerlei kleuren: witte, gele, bruine, groene, rode en paarse. U kunt ze rauw, gekookt, uit blik, ingelegd, gedroogd, in poedervorm, in ringen of in snippers eten. Is de ui geen heerlijke groente — ook al is hij er de oorzaak van dat u weleens een traantje moet laten?