Is samenwonen een goede basis voor het huwelijk?

ONGEHUWD samenwonen „is in geïndustrialiseerde landen over heel de wereld een algemeen voorkomend verschijnsel geworden”, zegt de Journal of Marriage and Family. En „ongeveer de helft van de samenwonenden beschouwt het als een manier om voordat ze trouwen, te zien of ze bij elkaar passen”. Kennelijk zou dit dus „slechte combinaties moeten elimineren en latere huwelijken stabieler moeten maken”, merkt de Journal op.

„De praktijk wijst echter het tegenovergestelde uit”, gaat de Journal verder. „Bij mensen die voor hun huwelijk hebben samengewoond, is het vaak zo dat ze minder voldoening uit het huwelijk putten, minder tijd aan gezamenlijke bezigheden besteden, heftiger meningsverschillen hebben, elkaar minder steun geven, minder goed hun problemen kunnen oplossen [en] meer huwelijksproblemen hebben . . . Bovendien is bij echtparen die eerst samenwonen, vergeleken met echtparen die meteen trouwen, het risico van huwelijksontbinding [scheiding] groter.”

Zoals uit dit onderzoek blijkt, kan iets wat van menselijk standpunt uit bezien verstandig lijkt in werkelijkheid heel onverstandig zijn. Dit onderstreept de waarheid van de woorden in Jeremia 10:23: „Het staat niet aan een man . . . zelfs maar zijn schrede te richten.” Het is veel verstandiger ons tot Gods Woord, de bijbel, te wenden, want daarin staat veel goede raad over het huwelijk (2 Timotheüs 3:16). De bijbel zegt bijvoorbeeld over de huwelijksverbintenis: „Een man [zal] zijn vader en zijn moeder verlaten en hij moet zich hechten aan zijn vrouw en zij moeten één vlees worden.” — Genesis 2:24; Mattheüs 19:5.

Als we die van God afkomstige richtlijn in acht nemen in plaats van een gebrekkige en vaak grillige menselijke redenatie te volgen, nemen onze vooruitzichten op een echt gelukkig en duurzaam huwelijk aanzienlijk toe. — Spreuken 3:5, 6.