Zwarte parels — Juwelen uit de Stille Zuidzee

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN NIEUW-ZEELAND

„Werknemers gezocht voor een parelkwekerij op Manihiki”, luidde een advertentie in de „Cook Island News”. U vraagt u misschien af: Hoe worden parels gekweekt? En waar ligt Manihiki eigenlijk?

MANIHIKI, een afgelegen atol zo’n 2600 kilometer ten noordoosten van Nieuw-Zeeland, is een van de vijftien eilanden die samen de Cookeilanden vormen. Volgens sommige bronnen is men daar in het begin van de jaren zeventig met het kweken van zwarte parels gaan experimenteren. Tegenwoordig zijn er verspreid over de lagunen van Manihiki tientallen succesvolle kwekerijen voor zwarte parels.

Het kweken van zwarte parels is voor een deel handwerk, maar technische bekwaamheid is ook essentieel. Het proces begint met de zorgvuldige selectie van geschikte exemplaren van de Pinctada margaritifera, een zwarte pareloester. Die geselecteerde oesters worden voorzichtig geopend en in hun vlees wordt met een scalpel vakkundig een insnijding gemaakt. Daarin plant men een klein bolletje (een kern) samen met een klein stukje weefsel van de mantel (de huidplooi aan de binnenzijde van de schelp) van een andere levende oester. Dan worden de oesters naar de lagune teruggebracht, waar ze goed worden verzorgd en vrij van algen en zeepokken worden gehouden.

Geleidelijk wordt de kern door het geïmplanteerde mantelweefsel omgeven en laagje voor laagje bedekt met een glanzende stof die parelmoer wordt genoemd. Als het implantaat  niet wordt afgestoten, ontstaat er binnen anderhalf tot twee jaar een parel. Het hele proces is wel „een opmerkelijke symbiose tussen de mens en de natuur” genoemd.

Zwarte parels en hun waarde

De uit de Stille Zuidzee afkomstige zwarte parels behoren tot de zeldzaamste ter wereld en dus ook tot de waardevolste. Zwarte parels kunnen trouwens voorkomen in een verscheidenheid van heldere kleuren, van zilverachtig wit tot gitzwart. Sommige zijn roze, goud-, brons- of koperkleurig, blauwgroen, blauw, paars of hebben een glinsterende grijstint. Er zijn zelfs combinaties te vinden zoals roze/rood, groen/goud, groen/zwart, blauw/zwart en paars/zwart.

Als de waarde van een parel wordt vastgesteld, is de ene tint niet per se waardevoller dan de andere. Maar iets wat de kwaliteit van een afzonderlijke parel wel beïnvloedt, is de egaliteit van een tint. Grootte, vorm, oppervlak en glans zijn andere factoren die bepalend zijn voor de waarde.

Als een juwelier het heeft over de afmetingen van een parel, bedoelt hij de doorsnee. Gewoonlijk varieert die van acht tot twaalf millimeter, zeldzame exemplaren van achttien of meer millimeter daargelaten. Hoewel de grootte van een parel niet de belangrijkste factor is, gaat de prijs over het algemeen gelijk op met het gewicht of formaat.

Niet alleen de tint maar ook de vorm van parels verschilt. Over het algemeen zijn de ronde of bolvormige parels het meest in trek. Maar druppel- of traanvormige exemplaren kunnen goed worden verwerkt tot schitterende hangers of oorbellen. Er bestaan ook geribde parels. Een bouton is een parel die aan één kant is afgeplat. Dan zijn er ook nog exemplaren die een onregelmatige vorm hebben en die barokparels worden genoemd.

Een parel die volkomen gaaf is, is zeldzaam en kostbaar. Meestal heeft een parel wel wat uiterlijke gebreken zoals putjes, knobbeltjes, rimpels, krassen, spikkels of vlekjes — allemaal op natuurlijke wijze ontstaan. Als de parel slechts enkele ongerechtigheden heeft, of als die maar op één plek voorkomen, kunnen ze misschien worden verhuld wanneer hij in een sieraad wordt gezet.

Wat u beslist aan de parel zal opvallen, is zijn glans, die afhangt van de dikte van het parelmoer. Van groot belang is ook hoe iriserend de parel is, de eigenschap die hem zijn aantrekkelijke gloed geeft. Sommige mensen beweren dat het de glans van een parel is, en niet zozeer zijn kleur, grootte, vorm of oppervlak, die bewonderende blikken oogst.

Behandel parels voorzichtig

In tegenstelling tot andere kostbare juwelen zoals diamanten en robijnen, wordt er van parels gezegd dat ze ’zacht’ zijn. Ze kunnen krassen oplopen door contact met andere sieraden of harde voorwerpen. Wees dus voorzichtig wanneer u parels draagt of opbergt.

Ze kunnen ook aangetast worden door zuur dat bijvoorbeeld in menselijke transpiratie zit, of door wasmiddelen, parfums en andere cosmetica. Een vooraanstaand juwelier op de Cookeilanden adviseert de volgende reinigingsmethode: „Neem een schaal met een mild zeepsopje. Doop er een zachte tandenborstel in en wrijf daarmee voorzichtig over de vatting van het sieraad en de parel. Spoel na met schoon water en droog ze af met een zachte doek.”

Parels in de geschiedenis

Uit literatuur uit de oudheid blijkt dat parels tot de eerste juwelen behoorden die mensen ter versiering gebruikten. Vooral in het Midden-Oosten en Azië waren ze zeer gewild, kennelijk omdat ze werden bezien als symbolen van zuiverheid en deugd.

In het oude Rome werden parels zo hoog geschat dat ze alleen door mensen van stand mochten worden gedragen. Plinius de Oudere, een eerste-eeuws natuurkenner en filosoof, prees parels aan als „het meest uitgelezen bezit in de hele wereld”. En toen Jezus de kostbaarheid van „het koninkrijk der hemelen” illustreerde, had hij het over „één parel” die zo waardevol was dat een reizende koopman die op zoek was naar zeer mooie parels meteen al zijn bezittingen verkocht en dat ene exemplaar aanschafte. — Mattheüs 13:45, 46.

Jezus’ vermelding van parels zegt beslist iets over hun schoonheid en waarde. Wat kunnen we Jehovah, de Schepper, dankbaar zijn voor juwelen zoals deze parels uit de Stille Zuidzee!

[Illustraties op blz. 26]

Zwarte parels (foto vergroot om details te tonen)