Van bleek naar bruin — Een veranderd ideaalbeeld

WAT is volgens u het symbool van een blakende gezondheid? Een slank, gebruind lichaam? Volgens veel Europeanen en Noord-Amerikanen wel. Maar dat is niet altijd zo geweest. Jaren geleden droegen Europese vrouwen parasols en breedgerande hoeden om zich tegen de zon te beschermen. Een blanke huid werd als een teken van aristocratie beschouwd. Een zongebruinde huid was het kenmerk van een handarbeider.

Nog langer geleden gebruikte men producten die nu als giftig bekendstaan om de huid wit te maken. Al in 400 voor onze jaartelling bijvoorbeeld maakten de Grieken hun huid wit met een gezichtspoeder van loodcarbonaat. Poppaea Sabina, de vrouw van de Romeinse keizer Nero, gebruikte deze giftige stof om haar gezicht wit te maken. In de zestiende eeuw gebruikten sommige Italiaanse vrouwen arseen om hun gezicht iets doorschijnends te geven. Maar sinds de Franse modeontwerpster Coco Chanel begin jaren twintig de zongebruinde huid populair maakte, wordt een gebruind lichaam door velen als modieus beschouwd. Mensen liggen uren in de zon te bakken.

Maar niet alle mensen die graag in de buitenlucht zijn, willen bruin worden. Zonnebaden hoort niet bij hun cultuur. Als ze een dag buiten zijn, genieten ze meer van de rustgevende invloed van de zonnewarmte en het lichte briesje dan van het bruinende effect van de zon. Waarom moeten ze hun huid dan toch tegen de zon beschermen?

[Illustratie op blz. 3]

Strandtafereel, begin twintigste eeuw

[Verantwoording]

Brown Brothers