’Ik wou dat ik het eerder had gedaan’

Het is wel een verslaving genoemd, en terecht. Uit een enquête in de Verenigde Staten bleek dat jongens van rond de dertien jaar gemiddeld 23 uur per week bezig waren met het spelen van computerspellen. Er zijn ook veel volwassenen die verslaafd zijn. Neem bijvoorbeeld Charles *, die een christen is. „Voor mij waren games een ontsnappingsmiddel, een manier om me te ontspannen en alles even te vergeten”, zegt hij. „Maar ik was verslaafd. Ik was afhankelijk van games zoals mensen van drugs of alcohol afhankelijk zijn.”

Charles vertelt dat hij er ongeveer op zijn elfde mee begon „de hele tijd” te gamen. „Ik speelde geen demonische of gewelddadige games,” zegt hij, „maar ik speelde gewoon veel te veel. Soms kon ik wekenlang, of ik nu op school was of met christelijke activiteiten bezig was, er alleen maar aan denken hoe ik in een spel een bepaald probleem moest oplossen.”

De coverserie „Elektronische spelletjes — Zit er een duistere kant aan?” van 22 december 2002 van Ontwaakt! had een grote impact op Charles. „Na het lezen daarvan probeerde ik minder te spelen”, zegt hij. „Maar na verloop van tijd begon ik weer net zo vaak te spelen als voorheen.”

Tijdens zijn verkering en ook nog een tijdje na zijn trouwen lukte het Charles om minder te spelen. „Maar toen”, zo vertelt hij, „kwam er een nieuw spel uit waar ik al heel lang naar had uitgekeken. Ik stak me in de schulden om een computer te kunnen kopen die de systeemvereisten had om dat spel te kunnen spelen. Het was het meest tijdverslindende spel dat ik ooit gespeeld had. Het slokte mijn tijd voor Jehovah op en ik verwaarloosde ook nog eens mijn vrouw.” Het duurde niet lang of Charles besefte dat er drastische maatregelen nodig waren. „Ik besloot al mijn games weg te doen”, zegt hij. „Ik wiste ze van mijn computer en bracht ze allemaal naar de vuilnisbelt.”

Heeft Charles spijt van zijn beslissing? Absoluut niet! „Ik kan niet beschrijven hoe opgelucht ik was toen ik dat eindelijk had gedaan”, zegt hij. „Ik heb het gevoel dat er een enorme last van me af is gevallen. Mijn band met Jehovah is hechter dan ooit, en ik bid nu geregeld tot hem. Ik besteed ook meer tijd aan mijn vrouw. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn verslaving heb kunnen overwinnen. Ik vind het alleen jammer dat ik het niet eerder heb gedaan.”

[Voetnoot]