Jicama — Een gezonde Mexicaanse snack

Door een Ontwaakt!-medewerker in Mexico

De bladeren en rijpe peulen van de jicama of yamboon zien er niet appetijtelijk uit. Maar dat geeft ook niet, want ze zijn niet eetbaar. De lekkernij zit ónder de grond: het is de knolachtige wortel van de plant.

Van oudsher worden in Mexico jicamawortels gegeten. De naam jicama komt uit het Nahuatl en betekent „wat geproefd wordt”. En alleen al bij een foto van de populaire Mexicaanse snack die gemaakt is van rauwe jicamaschijfjes, op smaak gebracht met wat citroensap, zout en chilipoeder of gemalen cayennepeper, loopt het water u misschien al in de mond.

Hoe smaakt jicama? Sommigen zeggen als een kruising van een appel en een waterkastanje. De jicamaplant, die uit Mexico en Midden-Amerika afkomstig is, is zelfs terechtgekomen in landen als de Filippijnen, China en Nigeria. Tegenwoordig wordt deze klimplant in veel landen gekweekt en worden de wortels ervan op verschillende manieren bereid: ze worden gegrild, in zuur ingelegd en in salades en soep verwerkt.

In de oosterse keuken wordt de jicama gebruikt ter vervanging van waterkastanjes. Een gewaardeerde eigenschap van deze groente is dat ze zelfs gekookt nog knapperig is. Dat geldt vooral voor de melkjicama, waarvan het sap in tegenstelling tot dat van de waterjicama melkachtig is. Het is interessant dat beide soorten uit hetzelfde zaad kunnen groeien.

Jicamaschijfjes zijn een ideale snack, want ze zijn voedzaam, verfrissend, krokant, sappig en licht verteerbaar en bevatten weinig calorieën. Een analyse door een voedingsinstituut bracht aan het licht dat terwijl een ons aardappelchips 540 calorieën bevat, er in dezelfde hoeveelheid jicama maar 40 calorieën zitten! Bovendien bevat jicama calcium, fosfor en vitamine C.

Zoals gezegd, zijn de meeste delen van de plant, op de wortel na, niet eetbaar, maar dat wil niet zeggen dat de rest waardeloos is. De zaden in de peul bevatten bepaalde bestanddelen die prima als insecticide te gebruiken zijn, maar daarvoor moeten ze eerst worden verpulverd. De zaden worden ook gebruikt in dermatologische preparaten. De stengels daarentegen leveren sterke vezels waarvan visnetten kunnen worden gemaakt.

Jicamawortels zijn er in verschillende grootten, van exemplaren van nog geen drie ons tot ruim een kilo. In de koelkast kunnen ze zo’n drie weken worden bewaard. Ze hoeven alleen maar te worden gewassen, geschild en — met uitzondering van de jonge exemplaren — van de buitenste vezelige laag te worden ontdaan.

Dus als er in uw omgeving jicama te koop is, waarom zou u het dan niet eens als snack proberen? Het zou u weleens goed kunnen doen!