Van onze lezers

Moeders Bedankt voor de prachtig geschreven serie „De rol van de moeder als onderwijzer” (22 februari 2005). De serie raakte echt mijn hart en toen ik klaar was met lezen, moest ik gewoon mijn moeder bellen. Mijn moeder heeft mijn broer en mij in haar eentje opgevoed. Ze is een opleiding gaan volgen zodat ze in ons onderhoud kon voorzien. Ze zorgde ervoor dat we geregeld op christelijke vergaderingen aanwezig waren en in de velddienst gingen. Haar inspanningen hebben goede resultaten gehad. Bedankt dat jullie me hebben herinnerd aan het schitterende voorbeeld dat ze heeft gegeven.

M. S., Verenigde Staten

Ik moest denken aan de zelfopofferende inspanningen van mijn moeder om me een religieuze en morele vorming te geven. Hoewel ze geen emotionele of financiële steun van mijn vader kreeg, leerde ze me van Jehovah te houden. Ze moedigde me ook aan een volletijdprediker te worden. Ik denk dat ik de inspanningen van mijn moeder vanzelfsprekend vond, maar zoals in de serie werd aangegeven, verdient ze een compliment. Ze woont ver weg en ik heb haar speciaal opgebeld om haar te bedanken!

C. H. K., Zuid-Korea

Mijn vader deelt ons christelijke geloof niet. Het was mijn moeder die me „in het strenge onderricht en de ernstige vermaning van Jehovah” heeft grootgebracht (Efeziërs 6:4). Ze heeft het niet makkelijk gehad als ik denk aan de manier waarop ik me soms gedroeg. Ik ben nu 24, en ik ben dankbaar dat ze het niet heeft opgegeven maar de bijbelse waarheid in mijn hart is blijven inprenten.

D. M., Italië

DNA Ik vond het artikel „’Junk’-DNA?” geweldig! (22 februari 2005) Enkele jaren geleden heb ik een cursus moleculaire biologie gevolgd. Ik was helemaal verontwaardigd toen ik zag dat het handboek 95 procent van ons DNA ’junk’ noemde! De schrijver gebruikte prachtige illustraties om de werking van DNA uit te leggen, en direct daarop zei hij dat het door evolutie was ontstaan. Ik was dus heel blij toen ik in Ontwaakt! over zogenaamde ’junk’-DNA las.

J. C., Verenigde Staten

Jonge mensen vragen Het artikel „Jonge mensen vragen . . . Hoe kan ik mijn emoties beheersen?” heeft mijn hart geraakt (22 februari 2005). Ik ben al 31 en ben als christen opgevoed, maar ik heb allesbehalve een rijpe persoonlijkheid. Onlangs heb ik een aantal keren een hysterische woede-uitbarsting gehad, waar zelfs ik van schrok. De raad van mijn moeder en van een andere zuster heeft geholpen. En toen kwam dit artikel — precies op het juiste moment. Ik heb het twee keer gelezen en houd het bij de hand zodat ik mijn emoties kan leren beheersen.

I. B., Duitsland

Gebarentaal Het verbaast me dat er zo vaak over doofheid wordt gesproken, zoals onlangs in het stukje „Gebarentaal op internet” in „Een blik op de wereld” (8 februari 2005). Ik ben een van Jehovah’s Getuigen, en ik ben al jarenlang actief in de dienst. Maar eerlijk gezegd ben ik in die tijd nog nooit een dove aan de deur tegengekomen! Zijn er echt wel zo veel doven?

Naam onvermeld gelaten, Verenigde Staten

Reactie van „Ontwaakt!”: Volgens een onderzoek hebben alleen al in de Verenigde Staten zo’n 8.000.000 mensen van vijf jaar en ouder problemen met horen, zelfs met een hoorapparaat. Zo’n 1.000.000 van hen zijn van gebarentaal afhankelijk om te kunnen communiceren. Volgens een ander onderzoek in hetzelfde land zouden er ongeveer 28.000.000 mensen (van alle leeftijdsgroepen) met hoorproblemen zijn die geen hoorapparaat gebruiken. Het is mogelijk dove mensen tegen te komen zonder het te beseffen, omdat doofheid gewoonlijk door anderen niet wordt opgemerkt. En daar komt nog bij dat als een dove bij horende mensen woont, het vaak een horende is die de deur opendoet.