De zienswijze van de Bijbel

Heeft het christendom gefaald?

ONGEVEER een derde van de wereldbevolking noemt zich christelijk. Toch lijkt er meer geweld en politieke verdeeldheid in de wereld te zijn dan ooit. Betekent dit dat er iets mis is met het christendom zoals Jezus dat onderwees? Of ligt het soms aan de manier waarop veel mensen Christus’ leringen toepassen?

In dit artikel zal worden besproken wat Christus feitelijk onderwees en welk voorbeeld hij aan zijn volgelingen gaf. Ook zal aandacht worden besteed aan een algemene opvatting onder belijdende christenen die eigenlijk in strijd is met de echte betekenis van het christendom.

Een verdraaide vorm van het christendom

Enkele honderden jaren na Christus’ dood werd in het Romeinse Rijk een verdraaide vorm van het christendom tot de officiële religie gemaakt. Leden van die groep belijdende christenen waren niet langer ongewenste buitenstaanders en gingen al snel het middelpunt van het politieke en sociale gebeuren in de Romeinse samenleving vormen. Kerkleiders, onder wie Augustinus, reageerden op die verandering door te leren dat het verwachte koninkrijk Gods nu gekomen was. Zulke leiders leerden dat hun pas verworven politieke en religieuze invloed het middel was om Gods wil op aarde te volbrengen. Op die manier werd de nadruk gelegd op het belang van menselijke inspanningen bij het besturen van alles wat op aarde gebeurt.

Als gevolg daarvan zijn heel wat mensen gaan geloven dat een christen een rol hoort te spelen in het politieke raamwerk van de maatschappij. Daarvoor, zo geloven de meesten, moet een christen soms bepaalde aspecten van zijn geloofsovertuiging ondergeschikt maken aan de wil van de maatschappij waarin hij leeft. Zo bewijzen veel mensen bijvoorbeeld lippendienst aan Christus’ leringen van liefde en vrede, terwijl ze tegelijkertijd wrede oorlogen ondersteunen.  Om dezelfde reden leren kerken hun leden misschien om de komst van Gods koninkrijk te bidden maar geven ze tegelijkertijd hun steun aan tirannieke regeerders.

Deze onechte vorm van het christendom is niet de religie die Jezus stichtte, maar een door mensen bedachte versie, die wordt beoefend door de meeste belijdende christenen in onze tijd. Deze versie van het christendom heeft inderdaad gefaald, zoals blijkt uit het feit dat Bijbelse beginselen in alle christelijke landen op grote schaal genegeerd worden.

Wat leerde Jezus eigenlijk?

Het verbaast sommigen misschien dat Jezus zei dat zijn volgelingen ’geen deel van de wereld zouden zijn, evenals hij geen deel van de wereld was’ (Johannes 17:15, 16). Waarom zou Christus zijn discipelen aanmoedigen zo’n standpunt in te nemen? Jezus’ geliefde discipel, de apostel Johannes, gaf daar antwoord op. Hij schreef: „De gehele wereld ligt in de macht van de goddeloze.” — 1 Johannes 5:19.

Christus’ leringen wijzen dus niet op menselijke organisaties, maar op het hemelse koninkrijk van God als het middel dat hier op aarde een rechtvaardige wereld tot stand zal brengen (Mattheüs 6:10). Jezus zelf was absoluut niet geneigd om zich met de maatschappelijke structuur van zijn tijd te bemoeien. Hij weigerde pertinent een politiek ambt te bekleden (Johannes 6:15). Ook verwierp hij geweld als manier om geschillen op te lossen (Mattheüs 26:50-53; Johannes 18:36). Jezus liet geen grondwet of burgerlijk wetboek achter. Hij nam wat betreft de geschilpunten van zijn tijd geen politiek standpunt in. Hij werd bijvoorbeeld geen activist voor slavenrechten en hij mengde zich ook niet in de strijd van het Joodse volk tegen Rome.

Dat betekent echter niet dat Jezus zich niets van mensen en hun problemen aantrok. Jezus gaf heel wat onderwijs over ieders verantwoordelijkheid tegenover zijn naaste. Hij moedigde aan eerlijk belasting te betalen en onderworpen te zijn aan personen in wettige gezagsposities (Mattheüs 22:17-21). Hij leerde hoe je actieve belangstelling voor het welzijn van behoeftigen kunt tonen. Hij onderwees ook hoe je respect toont voor de waardigheid van anderen en hoe je meelevend, vergevensgezind en barmhartig kunt zijn (Mattheüs hfst. 5-7). Het is algemeen bekend dat het centrale thema van Christus’ leringen liefde voor God en voor je naaste is. — Markus 12:30, 31.

Het ware christendom in deze tijd

Hoe zou een ware volgeling van Christus zich dan gedragen? Net als Jezus. Hoewel hij de wetten van het land trouw zou gehoorzamen, zou hij in politieke aangelegenheden strikt neutraal blijven (Johannes 12:47, 48). Hij zou niet schipperen met christelijke beginselen, zelfs niet onder grote druk (1 Petrus 2:21-23). Maar hij zou ook niet gewoon onverschillig kunnen toezien. Een ware christen zou actieve belangstelling tonen voor het welzijn van zijn medemens, net als Jezus dat deed (Markus 6:34). Hij zou zich ook inspannen om anderen te helpen een gelukkiger leven te leiden door hen te helpen Christus’ leringen te begrijpen en ernaar te leven. — Johannes 13:17.

In overeenstemming hiermee proberen Jehovah’s Getuigen in deze tijd Christus na te volgen wat betreft hun verhouding tot de wereld om hen heen. Hoewel ze vreedzame, gezagsgetrouwe burgers zijn, zijn ze geen deel van de wereld. Net als Jezus weigeren ze mee te doen aan het geweld en de politieke geschillen die vandaag de dag zo veel voorkomen. Hun hoop is volledig gericht op het koninkrijk van God als de oplossing voor de problemen in de wereld. Het ware christendom leidt tot een gelukkiger leven en brengt eenheid onder de leden ervan (Johannes 13:34, 35). Het heeft absoluut niet gefaald.

VRAAGT U ZICH WELEENS AF:

▪ Moeten christenen zich in de politiek mengen? — Johannes 6:15.

▪ Raadde Christus geweld aan als een manier om geschillen op te lossen? — Mattheüs 26:50-53.

▪ Wat is een kenmerk van ware christenen? — Johannes 13:34, 35.

[Illustratieverantwoording op blz. 18]

EL COMERCIO, Quito, Ecuador