Shark Bay — Een fascinerend natuurgebied
Shark Bay — Een fascinerend natuurgebied
DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN AUSTRALIË
SHARK BAY is een grote, ondiepe baai aan de meest westelijk gelegen punt van Australië, ongeveer 650 kilometer ten noorden van de stad Perth. In 1629 noemde de in Antwerpen geboren ontdekkingsreiziger François Pelsaert dit onbewoonde gebied „een kaal en vervloekt land, verstoken van groen of gras”. Later legden bezoekers hun indrukken vast met benamingen als Hopeloos gebied, Waardeloze baai en Bocht van de teleurstelling.
Tegenwoordig trekt Shark Bay echter meer dan 120.000 bezoekers per jaar. De bezienswaardigheden van deze uithoek zijn zo bijzonder dat de locatie in 1991 op de Werelderfgoedlijst * werd geplaatst.
Grasvelden die wemelen van leven
Als Pelsaert onder water had gekeken, had hij wel groen aangetroffen, want in Shark Bay zijn de grootste en meest diverse zeegrasbedden ter wereld te vinden, met een totaal oppervlak van 4000 vierkante kilometer. De Wooramel Seagrass Bank alleen al strekt zich uit over zo’n 130 kilometer langs de oostelijke arm van Shark Bay.
De zeegrassen, eigenlijk bloeiende planten, houden een verbazingwekkende diversiteit van leven in stand. Het groene reservaat is het leefgebied van jonge garnalen, kleine visjes en talloze andere zeedieren. De zeegrasbedden voorzien ook in voedsel voor de ongeveer tienduizend doejongs * (zeekoeien) die er wonen. Deze zachtaardige en nieuwsgierige zoogdieren, die wel 400 kilo kunnen wegen, grazen rustig de weelderige onderwaterweiden af, soms in kudden van ruim honderd dieren. Noord-Australië — van Shark Bay in het westen tot Moreton Bay in het oosten — herbergt nu misschien wel de grootste populatie doejongs ter wereld.
Zoals de naam Shark Bay (Baai van de haai) al aangeeft, leven er ook veel haaien. Onder de meer dan twaalf soorten die hier worden aangetroffen, bevinden zich de geduchte tijgerhaai en de enorme maar ongevaarlijke walvishaai, de grootste vis ter wereld. Dan zijn er ook nog dolfijnen, waarmee de mythe wordt ontzenuwd dat er in een gebied met dolfijnen geen haaien te vinden zouden zijn. Onderzoekers hebben trouwens ontdekt dat 70 procent van de dolfijnen in het gebied littekens van aanvallen van haaien hebben. Tot de grote verscheidenheid aan dieren in deze baai behoren ook de duizenden bultruggen die hier een tussenstop maken op hun jaarlijkse tocht naar het zuiden, en een vergelijkbaar aantal schildpadden die hier elk jaar naartoe komen om op het strand eieren te leggen.
Zijn dat echt rotsen?
In tegenstelling tot andere delen van Shark Bay oogt Hamelin Pool, aan het uiterste zuidpuntje van de baai, somber en levenloos. Door een hoge verdampingssnelheid zijn deze lauwwarme, ondiepe wateren twee keer zo zout als gewoon zeewater. Langs de waterkant lijken vaalgrijze rotsen te verrijzen, maar een nader onderzoek onthult dat het stromatolieten zijn — het product van kolonies van eencellige micro-organismen die cyanobacteriën worden genoemd. Op één vierkante meter leven ongeveer drie miljard van deze bacteriën!
Deze taaie microben vermengen kleverig slijm met aan zeewater onttrokken stoffen om een soort cement te maken dat ze laag voor laag toevoegen aan hun rotsachtige behuizing. Dit proces verloopt uitzonderlijk langzaam. Tegen de tijd dat een stromatoliet zo’n dertig centimeter hoog is, is hij misschien wel duizend jaar oud!
Hamelin Pool bevat de grootste hoeveelheid en verscheidenheid aan mariene stromatolieten ter wereld. Sterker nog, het is een van de laatste stromatolietenbolwerken op aarde.
De supersterren van Shark Bay
De grootste attractie van Shark Bay wordt gevormd door de dolfijnen (tuimelaars) van Monkey Mia, een stuk strand aan de rand van het schiereiland Denham. Monkey Mia is een van de weinige plekken op aarde waar wilde dolfijnen regelmatig naar de kust komen om contact te maken met mensen. Niemand weet precies wanneer ze daarmee zijn begonnen.
Er zijn verhalen uit de jaren vijftig over dolfijnen die scholen vis naar de ondiepe wateren dreven — een gewoonte die tegenwoordig nog te zien is. Mensen kunnen deze gelegenheid hebben gebruikt om de dolfijnen te voeren en vriendschap met ze te sluiten. In 1964 gooide een plaatselijke vissersvrouw een vis naar een dolfijn die in zijn eentje rond haar boot bij Monkey Mia zwom. De dolfijn, die door de mensen Charlie werd genoemd, kwam de volgende avond terug en at een visje rechtstreeks uit haar hand. Al gauw nam Charlie zijn vrienden mee.
Vanaf die tijd hebben drie generaties dolfijnen miljoenen bezoekers vermaakt. Ook biologen vinden het schitterend; meer dan honderd biologen uit diverse landen hebben onderzoek naar deze dieren gedaan, waardoor ze de meest bestudeerde dolfijnen ter wereld zijn geworden.
Tegenwoordig komen de dolfijnen, vaak met hun jongen, vrijwel elke ochtend naar het strand van Monkey Mia. Daar worden ze opgewacht door hele groepen opgewonden bezoekers, maar niet iedereen mag meedoen met het voeren. Waarom niet? Omdat de rangers willen voorkomen dat de dieren er te afhankelijk van worden. Niettemin kunnen alle bezoekers goed zien hoe het voeren verloopt. „Kon iedereen maar van zo dichtbij genieten van alle dieren op aarde!”, zei een vrouw enthousiast.
De Bijbel onthult dat zo’n verlangen een weerspiegeling is van Gods oorspronkelijke voornemen dat alle dieren in vreedzame onderworpenheid aan de mens leven (Genesis 1:28). Als u van dieren houdt, zult u het fijn vinden te weten dat Gods voornemen, dat weliswaar tijdelijk door de zonde werd verstoord, volledig zal worden gerealiseerd. Dat zal gebeuren wanneer Gods koninkrijk, een hemelse regering in handen van Jezus Christus, over de aarde regeert. — Mattheüs 6:9, 10; Openbaring 11:15.
Onder Gods koninkrijk zal de hele aarde een schitterend en welvarend natuurgebied zijn dat wemelt van leven. In de nabije toekomst zullen plekken als Shark Bay hun menselijke bezoekers misschien nog wel meer te bieden hebben dan nu. — Psalm 145:16; Jesaja 11:6-9.
[Voetnoten]
^ ¶4 De Unesco neemt in deze lijst plaatsen op die qua cultuur of natuur van groot belang zijn.
^ ¶7 Hoewel doejongs verwant zijn aan lamantijnen, behoren ze tot een andere soort. Lamantijnen hebben een ronde staart, terwijl doejongs net als dolfijnen een puntige staart hebben.
[Kaarten op blz. 15]
(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)
AUSTRALIË
SHARK BAY
[Illustratie op blz. 16, 17]
Luchtfoto van het strand van Monkey Mia
[Illustratie op blz. 16, 17]
Een zachtaardige doejong of zeekoe
[Verantwoording]
© GBRMPA
[Illustratie op blz. 16, 17]
Miljarden minuscule organismen bouwen stromatolieten
[Illustratie op blz. 17]
Wilde dolfijnen bezoeken regelmatig het strand van Monkey Mia
[Illustratieverantwoording op blz. 15]
© GBRMPA; satellite map: Jeff Schmaltz, MODIS Rapid Response Team, NASA/GSFC
[Illustratieverantwoording op blz. 17]
All images, except dugong, supplied courtesy Tourism Western Australia