Een bezoekje aan Kiritimati

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN FIJI

HET eiland Kiritimati (spreek uit: Ki-ris-masʹ of Christmas) is het grootste van de 33 eilanden in de Grote Oceaan die tot de republiek Kiribati behoren. * Het eiland heeft een landoppervlakte van ongeveer 400 vierkante kilometer, wat gelijk is aan de gezamenlijke oppervlakte van de andere 32 eilanden van Kiribati. Er wonen zo’n 5000 mensen op Kiritimati, terwijl de totale bevolking van alle eilanden van Kiribati rond de 92.000 telt.

Met uitzondering van één eiland zijn alle eilanden van Kiribati koraalatollen. Kiritimati is niet alleen het grootste atol van de republiek, maar ook wat betreft landoppervlakte het grootste atol ter wereld!

Wat het eiland ook bijzonder maakt, is dat het heel dicht bij de internationale datumgrens ligt. De bewoners behoren tot de eersten die het begin meemaken van een nieuwe kalenderdag, van een nieuw jaar en van andere jaarlijkse vieringen, zoals de herdenking van de dood van Jezus Christus. *

Verder is dit afgelegen atol een van de belangrijkste broedplaatsen voor zeevogels in de tropen. Niet lang geleden bouwden naar verluidt zo’n 25 miljoen bonte sterns er regelmatig hun nest.

Ooit alleen een paradijs voor vogels

Toen de ontdekkingsreiziger James Cook de dag voor Kerstmis in 1777 voet aan wal zette op het eiland, woonden er geen mensen. Maar het wemelde er wel van de vogels. Cook noemde het Christmas Island. * Jarenlang is de locatie van het eiland kennelijk een geheim geweest dat alleen vogels kenden.

Tijdens een van onze bezoeken gaf een opzichter van de Wildlife Conservation Unit ons een fascinerende tour. Toen we met hem een strand opliepen, kwam een aantal sierlijke, nieuwsgierige opaalsterns ons tegemoet vliegen. Terwijl ze plagerig net buiten  armbereik bleven zweven, hielden ze elke beweging van ons in de gaten.

Op het stuk land achter het strand bevond zich een kolonie bonte sterns. Honderdduizenden van deze vogels komen naar Kiritimati om er te broeden. Als ze aankomen, vliegen ze wekenlang dag en nacht in een grote zwerm luid kwetterend rondjes boven hun broedplaatsen totdat alle vogels er zijn. Dan strijken ze uiteindelijk neer op de kale grond om een nest te bouwen.

Als de jonge bonte sterns ongeveer drie maanden oud zijn, beginnen ze aan hun zwerftocht over de oceaan. Pas vijf à zeven jaar later komen ze terug aan land als ze geslachtsrijp zijn. In de jaren dat ze weg zijn, brengen ze de meeste tijd in de lucht door. Ze hebben namelijk niet genoeg vet in hun veren om op het water te blijven drijven.

We zagen witkapnoddy’s op hun nest zitten met hun jongen en hun nog niet uitgekomen eieren. In tegenstelling tot deze zeevogels bouwen de opaalsterns geen nest voor hun jongen. Ze leggen hun eieren op kale takken in een boom. Gelukkig komen hun jongen uit het ei met goed ontwikkelde poten en klauwen waarmee ze zich stevig aan de takken kunnen vasthouden. Deze donzige babysterns die zich aan de takken vastklemden, stalen meteen ons hart. Maar de oudervogels met hun sneeuwwitte vacht en contrasterende zwarte snavel zijn ook prachtig.

Verder op onze tour werden we scherp in de gaten gehouden door een kleine wigstaartpijlstormvogel die op een beschutte plek vlak bij ons op zijn eieren zat. Kiritimati kent de grootste kolonie wigstaartpijlstormvogels ter wereld. En voor zover bekend is het een van de laatste broedplaatsen van zowel het witkeelstormvogeltje als de phoenixstormvogel. Enkele van de vele andere vogels die daar broeden zijn de roodstaartkeerkringvogel, de maskergent, de bruine gent, de roodpootgent, de noddy en de fregatvogel.

Fregatvogels zweefden moeiteloos boven ons hoofd, terwijl ze indrukwekkende acrobatische toeren uitvoerden, al vliegend vis van andere vogels afpikten en kibbelden om wat door vissers overboord werd gegooid. Die vaardigheden in de lucht zijn pure noodzaak omdat de fregatvogel gewoonlijk niet op het water neerstrijkt. Net als bij de bonte stern is zijn verenkleed niet helemaal waterdicht, en met een vleugelspanwijdte van bijna twee meter valt het ook niet mee om op te stijgen.

 We kwamen te weten dat een klein bruin vogeltje dat we al eerder hadden gezien, een Aziatische goudplevier was. Het is een van de vele trekvogels die Kiritimati gebruiken als een noodzakelijke winterverblijfplaats om uit te rusten en voedsel te zoeken na een lange vlucht van duizenden kilometers vanuit hun broedgebied boven de noordpoolcirkel. Hun uitstekende navigatiekunsten leiden deze marathonvliegers naar dit afgelegen vogeleiland op zo’n 2100 kilometer ten zuiden van Honolulu (Hawaii).

Een speciale reden voor ons bezoek

We waren al geregeld op Kiritimati geweest, niet om vogels te kijken, maar om onze geloofsgenoten te bezoeken en met hen de vergaderingen bij te wonen en aan de prediking deel te nemen. Dat deze Getuigen van Jehovah zo geïsoleerd zijn, is een echte uitdaging voor hen. Toen jaren geleden bijvoorbeeld een Getuige plotseling overleed, sprak zijn diepbedroefde vrouw moedig zelf een begrafenislezing uit omdat er niemand anders was die het kon doen. Ze wilde dat de vele aanwezigen de Bijbelse hoop voor de doden hoorden. — Johannes 11:25; Handelingen 24:15.

Naast drie uitstekende Bijbelvertalingen zijn er weinig andere Bijbelse publicaties in de plaatselijke taal. Maar Jehovah’s Getuigen geven maandelijks het vierkleurentijdschrift De Wachttoren en ook andere Bijbelse publicaties in het Gilbertees uit. Dat verbaast velen, omdat nog geen honderdduizend mensen over de hele wereld deze taal spreken. Dankzij zulke Bijbelse publicaties kan deze geïsoleerde groep Getuigen geregeld hun vergaderingen houden en Jezus’ opdracht vervullen om het goede nieuws van Gods koninkrijk te prediken. — Mattheüs 24:14; Hebreeën 10:24, 25.

Vervoer is voor bezoekers vaak een probleem. Maar op Kiritimati kun je over land van Londen naar Polen via Tennessee in slechts drie uur tijd! Hoe kan dat? Banana, London, Paris, Poland, Tennessee en Tabwakea zijn allemaal kleurrijke namen van dorpen, die iets laten zien van de zeer diverse afkomst van enkelen van de vroege bezoekers van dit eiland.

Tijdens een van onze bezoeken nodigde een vriendelijke arts ons uit met hem mee te gaan naar Poland, zodat we daar voor de allereerste keer konden prediken. Omdat we er maar twee uur zouden zijn, renden we letterlijk van het ene huis naar het andere om alle huizen te bereiken. Iedereen met wie we spraken, luisterde met waardering naar onze Bijbelse boodschap en nam wat lectuur, die tot hun grote verbazing in hun eigen taal was.

We hebben veel genegenheid voor deze lieve mensen op deze afgelegen plek. Ook de prachtige gevederde bewoners van dit eiland hebben een speciaal plekje in ons hart. Lang geleden kan kapitein Cook hebben gedacht dat het eiland enkel en alleen geschikt was voor vogels, maar tegenwoordig denken veel mensen daar anders over. Ook zij voelen zich er thuis, net als de vogels.

[Voetnoten]

[Kaarten op blz. 16]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

Kiritimati

Banana

Tabwakea

London

Paris

Poland

Internationale datumgrens

[Illustratie op blz. 16]

Fregatvogels

[Verantwoording]

GaryKramer.net

[Illustratie op blz. 17]

Opaalstern

[Verantwoording]

© Doug Perrine/SeaPics.com

[Illustratie op blz. 17]

Bruine genten

[Verantwoording]

Valerie & Ron Taylor/ardea.com

[Illustratie op blz. 18]

Tijdens de prediking met plaatselijke Getuigen

[Illustratieverantwoording op blz. 18]

GaryKramer.net