Kunnen mensen een gelukkige toekomst garanderen?

U bent net verhuisd naar een mooi nieuw huis dat een solide indruk maakt. Het is het huis van uw dromen. De toekomst lacht u toe! Maar slechts enkele jaren later begint het huis tot uw grote verdriet zulke ernstige gebreken te vertonen dat het gesloopt moet worden. En uw huis is niet het enige. Andere huizen in de buurt vertonen dezelfde gebreken. Uit onderzoek blijkt dat bouwkundige fouten en de slechte kwaliteit van de stenen de oorzaak zijn.

NET als dat huis verkeert de wereld in grote moeilijkheden. Ondanks talloze maatschappelijke en politieke experimenten en de verbazingwekkende vooruitgang op wetenschappelijk en technisch gebied lijkt de maatschappij ontwricht te raken. In een aantal landen zijn wetteloosheid en anarchie al aan de orde van de dag. Zullen de mensen in hun vertwijfeling ten slotte hun problemen oplossen en een goede regering in het leven roepen? Lees eens wat enkele deskundigen gezegd hebben over het bericht dat we als mensen hebben opgebouwd.

„We hebben alles geprobeerd”

In een poging de wereld te verbeteren, hebben denkers, van de Griekse filosoof Plato tot de Duitse politiek filosoof en socialist Karl Marx, tal van politieke ideologieën voorgestaan. Met welk resultaat? In een artikel in het blad New Statesman stond: „We zijn er niet in geslaagd de armoede uit te roeien of wereldvrede tot stand te brengen. Integendeel, het lijkt wel of we precies het tegenovergestelde hebben bereikt. Niet dat we het niet geprobeerd hebben. We hebben alles geprobeerd, van communisme tot vrije markt, van de Volkenbond tot nucleaire afschrikking. We hebben te veel ’oorlogen die een eind moesten maken aan oorlog’ gestreden om nog te geloven dat we weten hoe we er een eind aan moeten maken, en onze binnensteden wekken voortdurend de indruk dat er zojuist een oorlog heeft gewoed.” Het artikel zei verder: „We zijn enthousiast de [twintigste] eeuw binnengegaan in de veronderstelling dat de wetenschappers ons zouden redden en nu, bij de eeuwwisseling, geloven we geen woord meer van wat ze zeggen.”

In 2001 schreef Eric Hobsbawm, emeritus hoogleraar economische en sociale geschiedenis aan de Universiteit van Londen, dat de menselijke politieke systemen „een tijdperk zijn ingegaan waarin de invloed van de mens op de natuur en de aardbol een kracht van geologische proporties is geworden”. De oplossing of vermindering van die problemen „vereist maatregelen waarvoor bijna zeker geen steun te vinden zal zijn door stemmen  te tellen of op de voorkeuren van de consument af te gaan. Dat biedt op de lange termijn niet alleen voor de democratie maar ook voor de aardbol weinig hoop.”

Gezien de catastrofe waar de mens op aanstuurt, stelde de wereldberoemde astrofysicus en veelgelezen auteur Stephen Hawking de vraag: „Hoe kan het menselijke ras in een wereld die politiek, sociaal en op milieugebied in chaos verkeert, nog eens honderd jaar overleven?”

Waarom hebben we zo’n armzalig bericht opgebouwd?

Alleen de Bijbel geeft een afdoende verklaring waarom menselijk zelfbestuur zo hopeloos gefaald heeft. Daarin staat bijvoorbeeld een volkomen eerlijke beoordeling van de toestand waarin de mens verkeert. Sta eens stil bij de volgende vier fundamentele waarheden.

We zijn allemaal onvolmaakt. „Allen hebben gezondigd en bereiken niet de heerlijkheid Gods” (Romeinen 3:23). Net zoals bouwstenen van een slechte kwaliteit ertoe kunnen leiden dat een gebouw verzwakt of instort, manifesteert de overgeërfde onvolmaaktheid van de mens zich op manieren die de maatschappij kunnen ondermijnen. Daartoe behoren de neiging tot corruptie, oneerlijkheid, hebzucht en machtsmisbruik. Dat is niets nieuws. Zo’n drieduizend jaar geleden merkte een wijze Bijbelschrijver al op „dat de ene mens over de andere mens heeft geheerst tot diens nadeel”. — Prediker 8:9.

Regeringsleiders en rechterlijke instanties zijn zich bewust van onze onvolmaaktheden en zwakheden en trachten de schade te beperken door alsmaar meer wetten te maken. Toch weten ze maar al te goed dat je iemand niet wettelijk kunt verplichten een ander lief te hebben of zich graag aan de wet te houden.

Uiteindelijk sterven we allemaal. „Stelt uw vertrouwen niet op edelen, noch op de zoon van de aardse mens, aan wie geen redding toebehoort. Zijn geest [of levenskracht] gaat uit, hij keert terug naar zijn grond; waarlijk, op die dag vergaan zijn gedachten” (Psalm 146:3, 4). Koning Salomo van het oude Israël, die als een van de wijste regeerders aller tijden wordt beschouwd, besefte dat zijn harde werk later misschien nutteloos zou zijn. Hij schreef: „Ik, ja ik, haatte al mijn harde werk waaraan ik hard werkte onder de zon, dat ik zou achterlaten voor de mens die na mij zou komen. En wie weet of hij wijs zal blijken te zijn of dwaas? Toch zal hij gaan heersen over al mijn harde werk . . . Ook dit is ijdelheid.” — Prediker 2:18, 19.

We kunnen onszelf niet regeren. „Het [is] niet aan de aardse mens . . . zijn weg te bepalen. Het staat niet aan een man die wandelt, zelfs maar zijn schrede te richten” (Jeremia 10:23). Nog afgezien van onze onvolmaaktheid leert de Bijbel dat het niet Gods oorspronkelijke voornemen was dat mensen zichzelf zouden regeren en dat ze noch het recht, noch de bekwaamheid hebben dat te  doen. Waarom hebben mensen er bijvoorbeeld zo’n hekel aan als andere mensen (als groep of individueel) hun vertellen wat ze moeten doen of hun morele of ethische normen en waarden opleggen? Dat komt doordat we gemaakt zijn om naar een hogere autoriteit op te zien voor leiding. Die autoriteit is God. — Jesaja 33:22; Handelingen 4:19; 5:29.

Mensen staan onder invloed van een onzichtbare regeerder. „De gehele wereld ligt in de macht van de goddeloze”, Satan de Duivel (1 Johannes 5:19). Als de top van een bedrijf totaal corrupt en daarbij onaantastbaar is, wat kan de gemiddelde werknemer dan doen om dingen te corrigeren? Weinig of niets. Hetzelfde geldt voor de problemen die uiteindelijk toe te schrijven zijn aan de onzichtbare regeerders van deze wereld, goddeloze geestelijke schepselen die onder het opperbestuur van Satan staan. In de Bijbel worden die regeerders beschreven als „regeringen”, „autoriteiten”, „wereldheersers van deze duisternis” en „goddeloze geestenkrachten in de hemelse gewesten”. — Efeziërs 6:12.

Maar de Bijbel gaat verder dan de onzichtbare regeerders van de wereld en de tekortkomingen van de mens te onthullen. De Bijbel komt ook met goed nieuws, een betrouwbare oplossing voor al onze problemen, en geeft ons daarmee een solide basis voor hoop.

Onze Schepper komt ons te hulp

Op eigen houtje zouden we er nooit in slagen al die problemen op te lossen. Zelfs de intelligentste, machtigste of rijkste mens kan aan geen van de vier in dit artikel genoemde feiten iets veranderen. * Maar zoals in het volgende artikel wordt uiteengezet, is onze Schepper ons niet vergeten en heeft hij ons ook niet aan ons lot overgelaten. Hij zal als de rechtmatige Soeverein van de aarde alles verwijderen wat ons geluk in de weg staat (1 Johannes 4:8). En dat doet hij binnenkort. Hoe weten we dat?

Zoals in de Ontwaakt! van vorige maand werd uiteengezet, blijkt uit de wereldgebeurtenissen en de maatschappelijke toestanden overduidelijk dat we ons ver in „de laatste dagen” van deze wereld bevinden (2 Timotheüs 3:1; Mattheüs 24:3-7). Maar het einde zal niet in de vorm van een nucleaire holocaust of een botsing met een asteroïde komen of op een andere manier waarbij zonder onderscheid zowel de goede als de slechte mensen vernietigd worden. Het zal daarentegen het gevolg zijn van goddelijk ingrijpen dat specifiek tegen de goddelozen is gericht, met inbegrip van hen die koste wat het kost aan menselijk zelfbestuur willen vasthouden (Psalm 37:10; 2 Petrus 3:7). God zal tegelijkertijd een eind maken aan al het lijden dat zulke tegenstanders van hem veroorzaakt hebben. * — 2 Thessalonicenzen 1:6-9.

Daarna zal de Schepper onze problemen met zelfbestuur oplossen door de volledige autoriteit over de aarde aan een regering te geven die „het koninkrijk Gods” wordt genoemd (Lukas 4:43). Zoals we nu gaan zien, plaatst die wereldregering onze toekomst in een heel nieuw licht.

[Voetnoten]

[Kader/Illustratie op blz. 5]

SLECHTE ’BOUWSTENEN’ VAN DE MENSELIJKE MAATSCHAPPIJ

▪ We zijn allemaal onvolmaakt.

▪ Uiteindelijk sterven we allemaal.

▪ We kunnen onszelf niet regeren.

▪ Mensen staan onder invloed van een onzichtbare regeerder.

[Kader op blz. 6]

DE MENS ZAL DE AARDE NIET RUÏNEREN!

Het voornemen van de Schepper om de aarde tot een veilige, vredige woonplaats voor godvrezende mensen te maken, wordt duidelijk door de Bijbel gestaafd. Kijk maar eens naar de volgende Bijbelteksten:

„Hij heeft de aarde op haar vaste plaatsen gegrondvest; ze zal tot onbepaalde tijd, of voor eeuwig, niet aan het wankelen worden gebracht.” — Psalm 104:5.

„Gij hebt de aarde gegrond, opdat ze kan blijven staan.” — Psalm 119:90.

„Een geslacht gaat, en een geslacht komt; maar de aarde staat zelfs tot onbepaalde tijd.” — Prediker 1:4.

„De aarde zal stellig vervuld zijn van de kennis van Jehovah, zoals de wateren ook de zee bedekken.” — Jesaja 11:9.

Jehovah is „de Formeerder van de aarde en de Maker ervan, Hij, die haar stevig heeft bevestigd, die haar niet louter voor niets heeft geschapen, die haar geformeerd heeft om ook bewoond te worden”. — Jesaja 45:18.