Messen slijpen met een fiets

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN TANZANIA

▪ Wat zou u denken als u een man achterstevoren op een fiets zag zitten terwijl hij hard trapte maar niet vooruitkwam? In sommige delen van de wereld, zoals hier in Oost-Afrika, zou u waarschijnlijk een messenslijper aan het werk zien — iemand die de kost verdient door in een behoefte van de gemeenschap te voorzien.

Zijn fiets is een normaal exemplaar, maar met een paar belangrijke aanpassingen. Op een versterkte bagagedrager is een ronde slijpsteen geplaatst. Als drijfriem wordt een nylon touw gebruikt dat rond de velg van een extra fietswiel is aangebracht. Die velg is gehalveerd en aan het achterwiel van de fiets gelast.

Het is niet zeker hoe deze ingenieuze uitvinding in Afrika terecht is gekomen. „Mij is verteld dat zulke fietsen al in Dar es Salaam, de hoofdstad van Tanzania, werden gebruikt voordat de uitvinding hier naar Moshi kwam”, vertelt Andrea, een man die sinds 1985 op deze manier messen slijpt. „Het raakte hier in 1982 in gebruik”, voegt hij eraan toe.

Hoe kom je aan zo’n messenslijpersfiets? Andrea legt uit: „We gaan naar een fundi, wat Swahili is voor handwerksman, en vragen hem om een normale fiets volgens onze specificaties om te bouwen.” De fiets is gewoonlijk in een dag of twee klaar.

De vonken vliegen ervan af!

Andrea’s dag begint rond zeven uur ’s ochtends wanneer hij op zijn fiets springt en naar een dichtbevolkte wijk rijdt. Als hij aankomt, roept hij luid: „Messen slijpen! Messen slijpen!” Ook rinkelt hij met de bellen op zijn fiets. Al snel verschijnt er achter een raam het gezicht van een huisvrouw. Ze wenkt Andrea en geeft hem een paar botte messen. Een buurman brengt een machete, en een kapper zijn scharen. Andrea slijpt ook schoffels, boren en bijna alles wat een snijkant heeft.

Voordat hij aan de slag gaat, zoekt hij een vlak stukje grond en zet zijn fiets op de standaard, waardoor het achterwiel omhooggebracht wordt. Vervolgens brengt hij de nylon drijfriem aan, gaat op een tweede zadel zitten dat naar achteren wijst, en begint te trappen. De vonken vliegen in het rond en op zijn voorhoofd verschijnen zweetdruppeltjes terwijl hij verscheidene voorwerpen wet tot ze zo scherp zijn als een scheermes. Rond zes uur ’s avonds houdt Andrea het voor gezien.

De fietsende messenslijper is slechts één voorbeeld van hoe „vlijtigen” dankzij vindingrijkheid en initiatief op een eerlijke manier aan de kost kunnen komen, zelfs onder moeilijke economische omstandigheden (Spreuken 13:4).