Plovdiv — Een moderne stad met een oude historie

AFSPELEN

Plovdiv — Een moderne stad met een oude historie

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN BULGARIJE

PLOVDIV is ouder dan Rome, Carthago en Constantinopel. De stad, die zich uitstrekt over zeven heuvels, ligt in het zuiden van Bulgarije en telt zo’n 350.000 inwoners.

Tijdens een wandeling door de oude straten zijn nog overal de overblijfselen te zien van een roemrijk en turbulent verleden. Er staan bouwwerken van de Thraciërs, een gevreesd volk dat honderden jaren voor onze jaartelling leefde, maar er zijn ook Griekse pilaren, Romeinse theaters en Turkse minaretten te bewonderen.

De „mooiste aller steden”

Uit archeologische ontdekkingen in en rond de stad blijkt dat ze al meer dan duizend jaar voor onze jaartelling bewoond was. De Romeinse historicus Ammianus Marcellinus schreef dat er voor de vierde eeuw voor onze jaartelling op de plek van de huidige stad Plovdiv een versterkte nederzetting van de Thraciërs was die Eumolpias heette. In 342 voor onze jaartelling werd Eumolpias veroverd door Philippus II van Macedonië, de vader van Alexander de Grote. Philippus veranderde de naam van de stad in Philippopolis.

Toen de Romeinen de stad in 46 van onze jaartelling in handen kregen, werd de naam ervan veranderd in Trimontium en werd ze de hoofdstad van Thracië. De Romeinen hechtten veel belang aan deze stad omdat ze aan de Via Diagonalis lag, een belangrijke verbindingsweg op de Balkan. De Romeinen bouwden er een stadion, een amfitheater (hierboven afgebeeld), talloze badhuizen en veel andere typisch Romeinse gebouwen.

De Griekse schrijver Lucianus van Samosata beschreef de natuurlijke schoonheid van de verspreid over drie heuvels gelegen stad aan de voet van het Rodopegebergte. (Zie het kader „De stad van zeven heuvels” op blz. 18.) Trimontium lag aan de rivier de Maritsa en grensde aan de vruchtbare Thracische vlakte. Lucianus noemde het „de grootste en mooiste aller steden”.

Na de ondergang van Rome in wat later de donkere eeuwen werden genoemd, werd het gebied bewoond door Slavische volken. In de daaropvolgende paar eeuwen werd de stad bij vier gelegenheden door kruisvaarders geplunderd. In de veertiende eeuw kwam er een politieke omwenteling toen de stad in handen van de Turken viel. Zij bestuurden de stad tot 1878 en noemden haar Philibé. De Jumaiamoskee met haar minaret en zonnewijzer herinneren nog aan die tijd.

Toen Turkije in 1878 door Rusland werd verslagen, werd de naam van de stad gewijzigd in Plovdiv. De stad kreeg een economische oppepper door de handelsbeurs die er in 1892 werd gehouden. Vanaf dat moment werd Plovdiv het belangrijkste handelscentrum van Bulgarije. In de Tweede Wereldoorlog stond de stad kort onder het bewind van de nazi’s, maar die werden in 1944 verdreven door de Sovjets. Met de val van de Sovjet-Unie in 1989 ontkwam Plovdiv vervolgens ook aan de greep van dat machtige rijk. Onder al die heersers uit Plovdivs geschiedenis zijn er misschien wel enkele met goede bedoelingen geweest, maar ook zij zullen de tekortkomingen hebben gehad die eigen zijn aan menselijke regeerders.

Het „goede nieuws” bereikt Plovdiv

Al in 1938 werd er een plaatselijk genootschap opgericht en geregistreerd met de naam Nabludatelna Kula (Wachttoren). Het hield zich bezig met het drukken en verspreiden van Bijbelse lectuur in Bulgarije. Ondanks tegenstand van de communistische regering bleven Jehovah’s Getuigen de inwoners van Plovdiv vertellen over het goede nieuws van een toekomstige volmaakte hemelse regering (Mattheüs 24:14). Enkele personen reageerden hier gunstig op. Nu zijn er in Plovdiv meer dan tweehonderd actieve Getuigen, die georganiseerd zijn in twee gemeenten.

De meerderheid van die Getuigen is Bulgaars. Maar in overeenstemming met de multinationale geschiedenis van deze stad bevinden zich onder hen ook personen uit veel andere landen, zoals Amerikanen, Britten, Canadezen, Italianen, Moldaviërs en Polen. Samen vertellen ze hun medemensen over het vooruitzicht op een volmaakte regering. Dan zullen niet alleen de inwoners van Plovdiv maar mensen over de hele wereld zekerheid genieten, „ieder onder hun wijnstok en onder hun vijgenboom (...) en er zal niemand zijn die hen doet beven” (Micha 4:4).

[Kader/Illustratie op blz. 18]

„DE STAD VAN ZEVEN HEUVELS”

Iemand die in deze tijd een bezoek brengt aan Plovdiv zal misschien moeite hebben om de befaamde zeven heuvels, de zogenoemde tepes, te vinden. Honderd jaar geleden werd vanwege de uitbreiding van de stad een van de heuvels, de Markovo Tepe, met de grond gelijkgemaakt. Nu zijn er nog zes heuvels over als stille getuigen van het oude verleden van Plovdiv.

Drie heuvels zijn voor bezoekers duidelijk te zien: Bunardjik Tepe, Djendem Tepe en Sahat Tepe, door de Turken zo genoemd omdat de klokkentoren erop is gebouwd. Trimontium, zoals de Romeinen Plovdiv noemden, beslaat de drie overige heuvels: Djambaz Tepe (de grootste en hoogste heuvel), Taksim Tepe, en Nebet Tepe (Turks voor „Wachtheuvel”).

Een wandeling door het gebied van Trimontium voert de bezoeker terug naar de ontstaansgeschiedenis van Plovdiv, van de oude ruïnes en muren van Philippopolis naar het Romeinse theater dat nog steeds in gebruik is. Ook interessant zijn de goed bewaard gebleven huizen in de smalle met keien geplaveide straatjes, die dateren uit het tijdperk van de Bulgaarse nationale bewustwording.

[Verantwoording]

[Kaart op blz. 16]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

BULGARIJE

SOFIA

Plovdiv

[Illustratieverantwoording op blz. 17]

ONTWAAKT!