Een kolom op zee

▪ Hebt u weleens een waterhoos gezien? Vlak voor de kust van Tahiti was er op 25 december 2005 een waarneembaar. De lange slurf van wervelende wind en kolkend water tussen de zee en de lucht hield zo’n dertig minuten aan. Daarna werd hij langzaam wit en verdween.

Waterhozen worden soms tornado’s boven water genoemd, maar zijn meestal minder hevig. Over het algemeen houden ze zo’n tien minuten aan, maar het komt ook voor dat ze een uur duren. Omdat ze boven zee ontstaan, worden ze gewoonlijk slechts bij toeval waargenomen. Daardoor is het voor meteorologen moeilijk het fenomeen volledig te begrijpen. Volgens berichten maakt een waterhoos veel lawaai, vergelijkbaar met dat van een goederentrein.

Een psalmist uit de oudheid beschreef zijn emotionele beroering als volgt: „Waterdiepte roept tot waterdiepte bij het geluid van uw waterstromen” (Psalm 42:7). Volgens sommige woordenboeken kan het Hebreeuwse woord dat met „waterstromen” is vertaald ook op zo’n waterhoos duiden. Dit verschijnsel zou dan een goede beschrijving zijn van de gevoelens van de psalmist. Hij zei dat zijn ziel „wanhopig” en „onstuimig” in hem was. Niettemin vond hij troost bij zijn God. „Wacht op God,” zei hij tegen zijn eigen ziel, „want ik zal hem alsnog prijzen als de grootse redding van mijn persoon en als mijn God” (Psalm 42:11).

Net als de psalmist hebben we soms misschien met problemen te maken die vergeleken kunnen worden met een tornadoachtige wervelwind boven zee. Maar als we op God wachten, zal hij onze grootse Redder blijken te zijn.