Jonge mensen vragen

Is het verkeerd om wat privacy te willen?

Zet een kruisje naast je meest waarschijnlijke reactie op de volgende scenario’s.

1. Je zit op je kamer met de deur dicht, en je broer of zus komt zonder kloppen binnenvallen.

◯ ’Geen probleem. Dat zou ik ook doen.’

◯ ’Wat asociaal! Stel dat ik me stond om te kleden!’

2. Je zit te bellen met een vriend(in), en je moeder zit duidelijk alles af te luisteren.

◯ ’Geen probleem. Ik heb niks te verbergen.’

◯ ’Wat vervelend! Ik heb het gevoel dat ze me zit te bespioneren!’

3. Je bent nog niet thuis of je ouders bestoken je met allemaal vragen: ’Waar ben je geweest? Wat heb je gedaan? Wie waren erbij?’

◯ ’Geen probleem. Ik vertel ze meestal toch alles.’

◯ ’Wat irritant! M’n ouders vertrouwen me gewoon niet!’

TOEN je jonger was, vond je privacy waarschijnlijk niet zo belangrijk. Als je broertje of zusje je kamer binnen kwam stuiven, vond je dat alleen maar gezellig. Wanneer je ouders je iets vroegen, gaf je gewoon antwoord. Je was een open boek. Maar nu wil je soms dat het boek dicht blijft. Corey * (14) zegt: „Ik vind het gewoon prettig om sommige dingen voor mezelf te houden.”

Waar komt dat plotselinge verlangen naar privacy vandaan? Het komt onder andere doordat je volwassen wordt. Door de veranderingen van je lichaam tijdens de puberteit ben je misschien erg onzeker over je uiterlijk, zelfs tegenover je familie. En terwijl je ouder wordt,  heb je steeds meer behoefte om rustig over dingen na te denken. Het is een teken dat je „denkvermogen” ontwikkelt — iets waar de Bijbel jongeren toe aanmoedigt (Spreuken 1:1, 4; Deuteronomium 32:29). Zelfs Jezus ging naar „een eenzame plaats” om rustig te kunnen nadenken (Mattheüs 14:13).

Natuurlijk moet je nog steeds naar je ouders luisteren, en zij hebben het recht te weten wat er in je leven gebeurt (Efeziërs 6:1). Maar dat kan weleens botsen met jouw behoefte aan privacy. Hoe kun je daarmee omgaan? We gaan twee gebieden bespreken waarop problemen kunnen ontstaan.

Als je alleen wilt zijn

Er zijn verschillende goede redenen om alleen te willen zijn. Misschien wil je gewoon wat rust (Markus 6:31). Of wanneer je wilt bidden, kun je, zoals Jezus zijn discipelen aanraadde, de deur van je kamer dichtdoen en tot God bidden (Mattheüs 6:6; Markus 1:35). Maar wanneer jij de deur van je eigen kamer dichtdoet (als je die hebt), denken je ouders waarschijnlijk niet dat je aan het bidden bent! En je broers en zussen begrijpen misschien niet dat je gewoon even alleen wilt zijn.

Wat je kunt doen. Voorkom dat je slaapkamer een soort oorlogsgebied wordt door het volgende te doen:

● Probeer een paar redelijke afspraken met je broers en zussen te maken, zodat je wat tijd voor jezelf kunt hebben. Als het nodig is, kun je je ouders hierbij om hulp vragen.

● Probeer het standpunt van je ouders te begrijpen. „Soms controleren mijn ouders waar ik mee bezig ben”, vertelt Rebekah (16). „Maar eerlijk gezegd zou ik dat ook doen als ik kinderen had, vooral omdat ik weet met welke verleidingen jongeren tegenwoordig allemaal te maken krijgen!” Kun je net als Rebekah bedenken waar je ouders zich zorgen over maken? — Spreuken 19:11.

● Vraag je eerlijk af: Heb ik mijn ouders reden gegeven om te vermoeden dat ik met verkeerde dingen bezig ben als mijn deur dichtzit? Vertel ik zo weinig over mijn privéleven dat ze het idee hebben dat ze me moeten bespioneren om meer over me te weten te komen?  Meestal is het zo dat hoe opener je tegen je ouders bent, hoe minder ze je zullen wantrouwen. *

Actiepunten. Schrijf hieronder op wat je kunt zeggen om met je ouders over dit onderwerp te beginnen.

․․․․․

Het kiezen van vrienden

Het is normaal dat je als jongere vrienden maakt buiten je familie. En het is ook normaal dat je ouders zich afvragen wie je vrienden zijn en wat jullie samen doen. Voor je ouders is dat iets wat gewoon bij hun taak hoort. Maar voor jou lijkt de bezorgdheid van je ouders misschien meer op paranoia. „Ik wil gewoon kunnen bellen en mailen zonder dat mijn ouders om de tien minuten over mijn schouder kijken en vragen met wie ik praat”, zegt Amy (16).

Wat je kunt doen. Voorkom dat je vriendschappen een kloof tussen jou en je ouders veroorzaken door het volgende te doen:

● Vertel je ouders wie je vrienden zijn en zorg dat ze hen leren kennen. Je vindt het misschien niet leuk als je ouders detective gaan spelen, maar je laat ze weinig keus als je geheimzinnig over je vrienden doet. Bedenk dat je ouders weten dat de vrienden die je kiest een grote impact op je zullen hebben (1 Korinthiërs 15:33). Hoe meer je ouders weten over de jongeren met wie je omgaat, hoe minder zorgen ze zich waarschijnlijk maken.

● Praat hier respectvol met je ouders over. Beschuldig ze er niet van dat ze bemoeiallen zijn. In plaats daarvan kun je bijvoorbeeld zeggen: „Ik heb het gevoel dat alles wat ik tegen mijn vrienden zeg onder een vergrootglas wordt gelegd. Ik vind het op die manier erg moeilijk om een normaal gesprek met ze te hebben.” Misschien zullen je ouders jou en je vrienden dan iets meer privacy geven (Spreuken 16:23).

● Wees eerlijk tegen jezelf: gaat het om privacy of wil je dingen geheim houden? Brittany (22) zegt: „Als je thuis woont en je ouders maken zich ergens zorgen over, denk dan: ik ben niet met iets verkeerds bezig, dus waarom zou ik het moeten verbergen? Als je het wel moet verbergen, dan is er iets aan de hand.”

 Actiepunten. Schrijf hieronder op wat je kunt zeggen om met je ouders over dit onderwerp te beginnen.

․․․․․

Jouw privacy

Probeer nu eens een paar oplossingen te bedenken voor een bepaald gebied waarop je meer privacy wilt hebben.

Stap 1: Ga na wat het probleem is.

Op welk gebied wil je graag meer privacy?

․․․․․

Stap 2: Sta stil bij het standpunt van je ouders.

Waar maken ze zich misschien zorgen over?

․․․․․

Stap 3: Werk aan een oplossing.

(a) Bedenk minstens één manier waarop jij misschien onbedoeld tot het probleem bijdraagt, en schrijf die hieronder op.

․․․․․

(b) Wat kun je daaraan veranderen?

․․․․․

(c) Wat wil je graag dat je ouders doen?

․․․․․

Stap 4: Praat met je ouders.

Kies een geschikt moment om met je ouders te praten over wat je hierboven hebt opgeschreven.

Meer artikelen uit de „Jonge mensen vragen”-serie vind je op www.watchtower.org/ypo

[Voetnoten]

OM OVER NA TE DENKEN

● Waarom hebben je ouders het recht om nieuwsgierig naar je leven te zijn?

● Als je moeite doet om goed met je ouders te communiceren, hoe kan dat je dan helpen om later met andere volwassenen goed te communiceren?

[Kader/Illustraties op blz. 19]

WAT ANDERE JONGEREN ZEGGEN

„Als jongeren open tegen hun ouders zijn, hebben de ouders minder reden hun mailtjes en sms’jes te lezen om erachter te komen waar ze mee bezig zijn.”

„Ik zou het niet erg vinden als mijn ouders mijn mailtjes lazen. Als werkgevers in sommige landen het recht hebben de mailtjes van hun werknemers te lezen, mogen ouders de mailtjes van hun kinderen toch ook lezen?”

„Je ouders willen niet dat er iets met je gebeurt, en daarom lijken ze soms je privacy niet te respecteren. Dat lijkt niet eerlijk. Maar als ik kinderen had, zou ik eerlijk gezegd hetzelfde doen.”

[Illustraties]

Eden

Kevin

Alana

[Kader op blz. 21]

VOOR DE OUDERS

● Uw zoon zit op zijn slaapkamer met de deur dicht. Moet u zonder kloppen binnenvallen?

● Uw dochter heeft in de haast om op school te komen haar mobieltje laten liggen. Moet u de sms’jes lezen die erop staan?

Dat zijn geen makkelijk te beantwoorden vragen. Aan de ene kant hebt u het recht te weten waar uw kind mee bezig is en de verplichting hem of haar te beschermen. Aan de andere kant kunt u niet altijd als een soort helikopter boven uw kind cirkelen om alles in de gaten te houden wat hij of zij doet. Hoe kunt u hierin een balans vinden?

Ten eerste: Besef dat het verlangen van uw kind naar privacy niet altijd op problemen duidt. Vaak hoort het gewoon bij het opgroeien. Privacy helpt jongeren hun vleugels uit te slaan door zelf vriendschappen te sluiten en hun problemen te overdenken door hun „denkvermogen” te gebruiken (Romeinen 12:1, 2). Dat zal hen helpen om later als volwassene goed te functioneren (1 Korinthiërs 13:11). Bovendien geeft het ze de gelegenheid te mediteren als ze lastige vragen moeten beantwoorden (Spreuken 15:28).

Ten tweede: Besef dat pogingen om ieder aspect van het leven van uw kind te regelen tot wrevel en rebellie kunnen leiden (Efeziërs 6:4; Kolossenzen 3:21). Wil dit zeggen dat u uw kind maar zijn gang moet laten gaan? Nee, want u bent nog steeds de ouder. Maar het is de bedoeling dat het geweten van uw kind gevormd wordt (Deuteronomium 6:6, 7; Spreuken 22:6). Uiteindelijk is begeleiding effectiever dan controle.

Ten derde: Bespreek het onderwerp met uw kind. Luister naar zijn of haar mening. Kunt u af en toe inschikkelijker zijn? (Filippenzen 4:5) Laat uw kind weten dat u hem of haar een bepaalde mate van privacy zult gunnen zolang uw vertrouwen niet misbruikt wordt. Vertel welke maatregelen u zult nemen als de regels overtreden worden, en voer die vervolgens ook uit wanneer dat nodig is. Het is echt mogelijk om uw kind wat privacy te gunnen zonder uw rol als liefhebbende ouder op te geven.

[Illustratie op blz. 20]

Vertrouwen is te vergelijken met een salaris — je moet het verdienen