De zienswijze van de Bijbel

Zijn alle delen van de Bijbel nog steeds relevant?

„De praktische waarde van de Bijbel voor mensen in deze tijd gaat niet veel verder dan een paar onbeduidende weetjes voor het oplossen van een kruiswoordpuzzel of het beantwoorden van vragen in een spelprogramma.”

„Bijbelse verwijzingen naar afstammingslijnen, maagdelijkheid en vrees voor God waren in Bijbelse tijden relevante culturele begrippen, maar in de eenentwintigste eeuw zijn ze nauwelijks van betekenis.”

„De Bijbel was al achterhaald voordat hij voor het eerst gedrukt werd.”

DEZE commentaren stonden onlangs op een internetforum waar gediscussieerd werd over het onderwerp „Is de Bijbel achterhaald en irrelevant?” Wat vindt u van die uitspraken? Bent u het ermee eens?

Misschien bent u het niet eens met zo’n vernietigende kritiek op de Bijbel maar vraagt u zich toch af of de hele inhoud van de Bijbel nog relevant is. De bijbels die in veel kerken gebruikt worden, zijn per slot van rekening meestal verdeeld in het zogenoemde Oude en Nieuwe Testament. En omdat 75 procent van de inhoud van de Bijbel deel uitmaakt van het Oude Testament, zou dat de indruk kunnen wekken dat een groot deel van de Bijbel oud en achterhaald is.

Zo is er niemand die nog de dierenoffers brengt die in de wet van Mozes werden voorgeschreven. Wat heeft het dan voor nut om al die details over offers in het boek Leviticus te hebben? (Leviticus 1:1–7:38) En hoe staat het met de beginhoofdstukken van 1 Kronieken, die bijna helemaal uit geslachtsregisters bestaan? (1 Kronieken 1:1–9:44) Als er nu niemand meer is die kan aantonen dat hij of zij rechtstreeks afstamt van iemand die in die hoofdstukken wordt genoemd, wat heb je dan aan dat soort registers?

Stel dat u een appel van een appelboom plukt. Is de boom die de appel heeft voortgebracht opeens niet meer belangrijk zodra u de appel hebt geplukt? Niet als u nog meer vruchten wilt! In sommige opzichten is de Bijbel net als die appelboom. Bepaalde delen van de Bijbel, zoals de Psalmen of de Bergrede, vinden we misschien makkelijk toegankelijk en spreken ons erg aan. Misschien hebben we een voorkeur voor bepaalde gedeelten — zoals we dat misschien ook hebben voor een bepaald soort fruit. Maar betekent dat dan dat we de overige gedeelten mogen negeren? Wat zegt de Bijbel hier zelf over?

Rond het jaar 65 van onze jaartelling schreef de apostel Paulus zijn tweede brief aan Timotheüs, waarin hij hem aan het volgende herinnerde: „Dat gij van kindsbeen af de heilige geschriften hebt gekend, die u wijs kunnen maken tot redding door middel van het geloof in verband met Christus Jezus.” Paulus zei vervolgens: „De gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig om te onderwijzen, terecht te wijzen, dingen recht te zetten, streng te onderrichten in rechtvaardigheid” (2 Timotheüs 3:15, 16). Doelde hij met „de gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig” alleen maar op het Nieuwe Testament?

Merk op dat Paulus zei dat Timotheüs ’de heilige geschriften van kindsbeen af’ kende. Als Timotheüs, zoals sommigen denken, in de dertig was op het moment dat deze brief werd geschreven, was hij een klein kind omstreeks de tijd dat Jezus stierf. Op dat moment was er nog helemaal  niets van het Nieuwe Testament (de Griekse Geschriften) opgetekend. De moeder van Timotheüs was Joods en de heilige geschriften waaruit ze hem onderwees toen hij jong was, moeten het Oude Testament (de Hebreeuwse Geschriften) zijn geweest (Handelingen 16:1). Paulus’ verwijzing naar „de gehele Schrift” omvatte ongetwijfeld het volledige Oude Testament, met daarin geslachtsregisters en voorschriften voor offers.

Ruim 1900 jaar later trekken we nog steeds op verschillende manieren profijt van die Bijbelgedeelten. Om te beginnen zouden we niet eens de Bijbel hebben als God er niet voor had gezorgd dat die was geschreven en behouden door een volk dat hij had uitgekozen (Romeinen 3:1, 2). In het oude Israël was de wet van Mozes niet zomaar een heilig relikwie dat voor toekomstige generaties behouden moest blijven, maar het was in feite de grondwet van die natie. Details in de Wet die voor ons tegenwoordig overbodig lijken, waren voor het volk Israël essentieel om voort te bestaan en goed te functioneren. Bovendien waren de geslachtsregisters nodig om te weten wie de Messias was, over wie was voorzegd dat hij een rechtstreekse nakomeling van koning David zou zijn (2 Samuël 7:12, 13; Lukas 1:32; 3:23-31).

Hoewel christenen niet onder de wet van Mozes staan, moeten ze geloof oefenen in de voorzegde Messias, Jezus Christus. De oude geslachtsregisters die bewaard zijn gebleven in de Bijbel bewijzen dat Jezus inderdaad de beloofde „zoon van David” was. En details over offers verdiepen onze waardering voor het veel belangrijker offer dat Jezus heeft gebracht en versterken ons geloof in de waarde ervan (Hebreeën 9:11, 12).

Paulus schreef aan de eerste-eeuwse christelijke gemeente in Rome: „Alle dingen die eertijds werden geschreven, werden tot ons onderricht geschreven, opdat wij door middel van onze volharding en door middel van de vertroosting uit de Schriften hoop zouden hebben” (Romeinen 15:4). Dit gedeelte herinnert ons eraan dat de Bijbel niet alleen tot ons nut werd geschreven, maar ook tot nut van anderen. Meer dan 3500 jaar hebben de geïnspireerde woorden eruit Gods volk geleid, geïnstrueerd en gecorrigeerd — in de Sinaïwoestijn, in het beloofde land, in Babylon tijdens de ballingschap, in het Romeinse Rijk en nu overal ter wereld. Er is geen ander boek waarvan dit terecht gezegd kan worden. Net als bij de wortels van een appelboom is het misschien moeilijk meteen de waarde van bepaalde Bijbelgedeelten in te zien. Misschien is het nodig een beetje te graven om die waarde te onthullen, maar die inspanning zal beslist de moeite waard zijn!

WAT DENKT U?

● Hoe lang kende Timotheüs „de heilige geschriften” al? — 2 Timotheüs 3:15.

● Welke delen van de Bijbel zijn geïnspireerd en nuttig? — 2 Timotheüs 3:16.

● Hoe kunnen we voordeel trekken van „alle dingen die eertijds werden geschreven”? — Romeinen 15:4.

[Illustraties op blz. 29]

De details in de Bijbel verdiepen onze waardering voor het offer dat Jezus heeft gebracht