Bevordert religie de vrede?

DE Heilig Grafkerk in Jeruzalem, volgens sommigen de heiligste kerk ter wereld, is een symbool van religieuze strijd en vijandigheid geworden. Volgens de traditie staat de kerk op de plek waar Christus begraven en uit de dood verrezen zou zijn. Maar dit pelgrimsoord is ook al heel lang het toneel van veel gewelddadige confrontaties. Zo zijn monniken en priesters van zes ’christelijke’ groeperingen slaags geraakt omdat ze het er niet over eens kunnen worden wie de kerk mag gebruiken en wanneer. Die rivaliteit is de afgelopen jaren nog toegenomen. De oproerpolitie heeft met geweren in de aanslag moeten ingrijpen en tijdelijk het gezag over de kerk moeten overnemen.

Een gewelddadige geschiedenis

De gebeurtenissen rond de Heilig Grafkerk maken deel uit van een lange geschiedenis van bloedvergieten en moordpartijen die verband houden met religieus fanatisme. Het boek Violence in God’s Name zegt over recente conflicten in verschillende delen van de wereld: „Van Indonesië tot Noord-Ierland, van het Midden-Oosten tot Kashmir, van India tot Nigeria en van de Balkan tot Sri Lanka rechtvaardigen christenen, boeddhisten, joden, hindoes, moslims en sikhs het gebruik van geweld door te zeggen dat ze hun religieuze identiteit en belangen verdedigen.”

Toch zijn vrede en harmonie in de meeste godsdiensten een centraal thema. Door de eeuwen heen zijn altruïstische principes zoals liefde voor de naaste en de heiligheid van het leven door godsdiensten vurig gepropageerd. Zouden godsdiensten hun enorme macht dan niet moeten aanwenden om de vrede te bevorderen? Oprechte gelovigen zouden deze vraag serieus moeten overwegen.