De zienswijze van de Bijbel

Is voor God één dag in de week heilig?

MILJOENEN moslims, joden en belijdende christenen hebben een vaste dag in de week die ze voor religieuze activiteiten gebruiken. Waarom doen ze dat? Ibrahim is een vrome moslim die elke vrijdag naar de moskee gaat om te bidden en naar een preek te luisteren. Hij legt uit: „Ik wil me dicht bij God voelen en het geeft me innerlijke rust.”

Vraagt God van ons dat we elke week een heilige dag in acht nemen? Moeten we om een goede band met hem te hebben een vaste dag in de week voor ons geloof reserveren?

Een tijdelijke regeling

Meer dan 3500 jaar geleden gaf God via de profeet Mozes een speciaal wetsstelsel. Daarin waren wetten opgenomen waarmee bepaalde rustdagen of sabbatten gereserveerd werden voor aanbidding. Zo was er de wekelijkse sabbat, die op vrijdag bij zonsondergang begon en op zaterdag bij zonsondergang eindigde (Exodus 20:8-10).

Moesten alle volken zich aan die wekelijkse rustdag houden? Nee, want de wet van Mozes werd uitsluitend aan de Israëlieten en hun bekeerlingen gegeven. God zei tegen Mozes: „De zonen van Israël moeten de sabbat onderhouden (...) Tussen mij en de zonen van Israël is het een teken tot onbepaalde tijd *” (Exodus 31:16, 17).

De Bijbel zegt dat de wet van Mozes „een schaduw” was van de dingen die moesten komen (Kolossenzen 2:17). De sabbat maakte dus deel uit van een tijdelijke regeling voor aanbidding die vooruitwees naar een superieure regeling in de toekomst (Hebreeën 10:1). De Bijbel laat zien dat er met de dood van Jezus een eind kwam aan de wet die aan Israël gegeven was, met inbegrip van de verplichting om elke week de sabbat te houden (Romeinen 10:4). Wat kwam er voor die wet in de plaats?

Een nieuwe vorm van aanbidding

De vorm van aanbidding die God goedkeurde nadat de wet van Mozes zijn doel gediend had, wordt in de Bijbel duidelijk beschreven. Hoort daar aanbidding op een vaste dag in de week bij?

De Bijbel geeft aan dat sommige geboden die aan Israël gegeven waren ook voor de christelijke gemeente golden. Dat waren onder andere de geboden om zich te onthouden van afgoderij, seks buiten het huwelijk en het tot zich nemen van bloed (Handelingen 15:28, 29). Het is veelzeggend dat de geboden over de wekelijkse sabbat hierbij niet werden genoemd (Romeinen 14:5).

Wat zegt de Bijbel nog meer over de aanbidding van de christenen in de eerste eeuw? Ze kwamen geregeld samen om te bidden, gedeelten uit de Schriften te lezen, naar toespraken te luisteren en lofliederen voor God te zingen (Handelingen 12:12; Kolossenzen 3:16). Op die bijeenkomsten werden ze onderwezen, werd hun geloof versterkt en moedigden ze elkaar aan (Hebreeën 10:24, 25).

In de Bijbel staat nergens dat christelijke bijeenkomsten op zondag of een andere specifieke dag in de week gehouden moeten worden.  Waarom is de zondag voor veel belijdende christenen dan een heilige dag? Het gebruik om de zondag voor aanbidding te reserveren werd pas ingesteld na de voltooiing van de Bijbel, toen er allerlei onbijbelse leerstellingen en tradities begonnen te ontstaan.

Heeft God later een vaste dag in de week ingesteld voor gezamenlijke aanbidding? Nee, want het volledige patroon voor ware aanbidding staat uitvoerig in de Heilige Schrift beschreven en daar zijn geen andere geïnspireerde geschriften aan toegevoegd. De apostel Paulus schreef onder leiding van God: „Ook al zouden wij of een engel uit de hemel u iets als goed nieuws bekendmaken buiten hetgeen wij u als goed nieuws hebben bekendgemaakt, hij zij vervloekt” (Galaten 1:8).

Aanbidding die God goedkeurt

De religieuze leiders in Jezus’ tijd hielden zich strikt aan een wekelijkse heilige dag. Toch had hun aanbidding niet Gods goedkeuring omdat hun hart slecht was. Ze waren corrupt en hebzuchtig en keken neer op gewone, eenvoudige mensen. Daarnaast verlangden ze naar prominentie en waren ze actief betrokken bij de politieke conflicten van hun tijd (Mattheüs 23:6, 7, 29-33; Lukas 16:14; Johannes 11:46-48). Ze beweerden God te vertegenwoordigen. Maar ze veranderden de sabbat in een onderdrukkend geheel van door mensen bedachte regeltjes, terwijl God die juist had ingesteld om zijn aanbidders lichamelijke en geestelijke energie te laten opdoen (Mattheüs 12:9-14).

Een wekelijkse heilige dag in acht nemen is dus geen vereiste om Gods goedkeuring te hebben. Wat is er dan nodig? Jezus deed de hartelijke uitnodiging: „Komt tot mij, allen die zwoegt en zwaar beladen zijt, en ik zal u verkwikken” (Mattheüs 11:28). Aanbidding die echt gebaseerd is op Jezus’ leringen is inderdaad verkwikkend. Ze kent geen huichelarij en verplichte rituelen.

Over de hele wereld houden Jehovah’s Getuigen zich nauwgezet aan het patroon van aanbidding dat de eerste christenen volgden. De Getuigen hebben een wekelijks programma van Bijbelonderwijs. Op welke dagen hun bijeenkomsten gehouden worden, wordt bepaald door de plaatselijke omstandigheden en niet door tradities die niet op de Bijbel gebaseerd zijn. U bent van harte uitgenodigd om zo’n bijeenkomst bij te wonen en zelf te ervaren hoe opbouwend die is.

[Voetnoot]

WAT DENKT U?

● Moet God op één specifieke dag van de week aanbeden worden? — Romeinen 10:4; 14:5.

● Waarom is het belangrijk om samen te komen voor aanbidding? — Hebreeën 10:24, 25.

● Wanneer geeft aanbidding pas echt voldoening? — Mattheüs 11:28.

[Tabel/Illustraties op blz. 10, 11]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

DINSDAG

WOENSDAG

1 DONDERDAG

2 VRIJDAG

3 ZATERDAG

4 ZONDAG